Tíminn - 06.04.1991, Blaðsíða 10

20
HELGIN
Laugardagur 6. apríl 1991
SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL
Kæra um líkamsárás leiddi til þess aö upp komst um óvenjulega harkalegt morð á gömlum
manni sem hafði unnið það eitt til saka að vera á röngum stað á röngum tíma
Grár vetrarhimininn gaf það til kynna að úrkoma væri í
vændum, hvort heldur það yrði snjór eða regn. Umferð-
in á hraðbrautinni gekk vel og afturljós þeirra bifreiða
sem voru á suðurleið mynduðu rauða punktalínu
Það voru áberandi kúrekastígvél úr snákaskinni sem urðu til þess að
kennsl voru fljótlega borín á Lloyd Wayne Hampton.
. Nóg var að gera á áningarstað
vörubifreiðastjóra, hver bflstjórinn
á fætur öðrum lagði þar 18 hjóla far-
artæki sínu til að taka þar bensín og
fá örlitla hvfld. Þessi áningastaður
var mjög vinsæll meðal bflstjóra.
Þar var nóg um bflastæði og þar var
bæði veitingastaður og tvö gistihús.
Þarna gátu vörubflstjórarnir hvflst
og slakað á.
Dyrnar á veitingastaðnum opnuð-
ust og inn barst köld vindhviða um
leið og maður og kona gengu inn.
Þau settust við borð í einu horni
veitingastaðarins. Konan sat að-
gerðalaus á meðan maðurinn pant-
aði drykki. Eftir smástund byrjaði
hún að líta í kringum sig.
Hún var að svipast um eftir út-
gönguleið. Aðaldyrnar voru of langt
í burtu. Hún varð að gera eitthvað.
Hjarta hennar barðist ótt og títt á
meðan hún kannaði innviði veit-
ingahússins. Síðan tók hún eftir því
að kvennasnyrtingin var rétt við
dyrnar á eldhúsinu. Hún ákvað að
reyna að sleppa um þær dyr. Hún
varð að freista þess til að bjarga lífi
sínu.
Konan stóð upp og gekk í átt að
snyrtingunni. Um leið og hún lagði
höndina á hurðarhúninn leit hún
flóttalega um öxl. Maðurinn horföi í
aðra átt. Skelfingu lostin þaut kon-
an að eldhúsdyrunum í þeirri von að
þar væri einhver sem gæti bjargað
henni.
William Brown varðstjóri var ný-
byrjaður á vaktinni, sem stóð frá
klukkan 3 um nóttina til klukkan
ellefu fyrir hádegi. Hann hafði
hlotið varðstjórastöðuna daginn
áður. Brown var ánægður með
starf sitt sem lögreglumaður og
hafði sinnt því í 12 ár í lögregluliði
Troy.
Troy er lítill bær í Illinois þar sem
búa 6 þúsund manns og er staðsett-
ur um 20 mflur norðaustur af St.
Louis, hraðbraut 55 liggur í gegn-
um austurhluta bæjarins og tengir
St. Louis við bæina norðar í fylkinu.
Brown varðstjóri gekk að lögreglu-
bifreið sinni. Veðrið var í kaldara
lagi þetta kvöld, fimmtudaginn 8.
febrúar 1990. Brown var eini lög-
reglumaðurinn sem sinnti eftirliti
þetta kvöld. Hann var rétt lagður af
stað þegar tilkynning barst um tal-
stöðina að hann ætti að koma við á
veitingahúsinu á áningastaðnum,
þar hefði kona læst sig inni í eldhús-
inu.
Það var eins með þetta kall og önn-
ur sem lögreglunni berast, það sem
virtist nauðaómerkilegt og daglegt
brauð í fyrstu gat reynst hið alvar-
legasta mál. Brown kveikti því á að-
vörunarljósum bifreiðarinnar og ók
í snatri að veitingahúsinu. Hann lét
fjarskipti vita að hann væri kominn
á staðinn um leið og hann renndi
inn á bflastæðið.
Veitingamaðurinn tók á móti
Brown þegar hann kom inn á veit-
ingahúsið. Konan, sem hafði flúið
inn í eldhúsið, kíkti nú fram og sá
lögreglumanninn. Hún hljóp út úr
eldhúsinu og til hans. Hún leit í
kringum sig tárvotum augum og sá
þá að fylgdarmaður hennar hafði yf-
irgefið veitingahúsið.
Naumlega sloppið
Brown reyndi að spyrja konuna,
sem var við það að verða móðursjúk,
hvað væri eiginlega á seyði. Á milli
ekkasoganna gat hún skýrt honum
frá því að hún hefði kynnst manni
fyrir viku og á þeim tíma sem kynni
þeirra hefðu staðiö hefði hann gert
tilraun til að drepa hana.
Brown hafði heyrt svipaðar sögur
áður og í flestum tilfellum reyndist
enginn fótur fyrir þeim, en ótti þess-
arar konu virtist raunverulegur.
Hann hlustaði á frásögn hennar um
þá þrjá daga sem maðurinn hafði
haldið henni fanginni á hennar eig-
in heimili. Hún sagði að hann hefði
bundið hana við rúmið og misþyrmt
henni kynferðislega. Konan barðist
við grátinn á meðan hún skýrði frá
því að á meðan á þessu stóð hefði
maðurinn ítrekað barið hana og
hótað að skaða ættingja hennar ef
hún gerði tilraun til að sleppa. Und-
ir lokin hafði hann barið hana í höf-
uð og handleggi með hamri.
Konan bretti upp ermarnar á blúss-
unni sinni og sýndi Iögreglumann-
inum hálfmánalagaða áverkana á
handleggjunum. Brown tók einnig
eftir því að hálfstorknað blóð var í
hári hennar umhverfis sams konar
áverka sem hún hafði á höfði. Hann
kallaði á sjúkrabfl. Á meðan þau
biðu eftir sjúkrabfl reyndi hann að fá
frekari upplýsingar hjá konunni
varðandi árásarmanninn. Hún sagði
að hann væri hvítur, um 180 senti-
metrar á hæð, 80 kfló og skeggjaður.
Brown bað hana að lýsa því hvernig
maðurinn væri klæddur. Konan lok-
aði augunum smástund meðan hún
var að hugsa sig um. Síðan sagði
hún að maðurinn hefði verið klædd-
ur brúnum jakka, blárri skyrtu, blá-
um gallabuxum og haft kúrekastíg-
vél úr snákaskinni á fótum.
Brown tókst einnig að draga það
upp úr skelfingu lostinni konunni
að árásarmaðurinn hefði sagst heita
Clayton Morgan. Hún sagði að hann
væri enn með lyklana að íbúðinni
hennar og bflnum. Seinasta vís-
bendingin sem hún gaf var að hann
væri með sporðdreka húðflúraðan á
hægri handlegg.
Á meðan verið var að flytja konuna
á sjúkrahús hringdi Brown á drátt-
arbíl til að fjarlægja bflinn hennar.
Þetta var gert í tvennum tilgangi.
Annars vegar til þess að koma í veg
fyrir að árásarmaðurinn hefði farar-
tæki ef hann sneri aftur til veitinga-
hússins og eins var hægt að leita að
sönnunargögnum í bflnum.
Brown bað um frekari liðsafla til að
leita hins grunaðar í nágrenninu og
um leið gaf hann af honum ná-
kvæma lýsingu.
Eftir að hafa komið þessum skila-
boðum áleiðis fór Brown til að
kanna aðstæður betur á veitinga-
húsinu. Hann leit á alla viðstadda en
enginn kom heim og saman við lýs-
inguna á árásarmanninum.
Brown sneri aftur til bifreiðar sinn-
ar og ók að gistihúsunum sem voru
í tengslum við áningastaðinn. Hann
gekk þar um ganga í leit að árásar-
manninum en þar var ekki köttur á
kreiki.
Því næst ók Brown til íbúðar fórn-
arlambsins og beið. Hann taldi lík-
legt að árásarmaðurinn kynni að
snúa þangað aftur þar sem konan
hafði sagt að hann hefði lykla að
íbúðinni. Brown lagði bifreiðinni
þar sem hann hafði góða yfirsýn að
íbúðinni og beið.
Á meðan Brown hafðist þetta að var
verið að safna liði á lögreglustöð-
inni. Ennfremur voru menn sendir
á sjúkrahúsið í von um að unnt yrði
að afla frekari upplýsinga hjá fórnar-
lambinu. Einnig var beðið um að-
stoð frá fylkislögreglu Illinois. Það-
an komu sérfræðingar í vettvangs-
rannsókn ásamt lögreglumönnum
til að aðstoða við rannsókn málsins
og leit að hinum grunaða. Þetta lið
var undir stjórn Heil yfirlögreglu-
þjóns.
Heil hélt þegar til fundar við Brown
þar sem hann beið fyrir utan íbúð
fórnarlambsins. Þeir fengu húsvörð-
inn til að opna fyrir sig íbúðina. Með
brugðnar byssur héldu lögreglu-
mennirnir inn í íbúðina og athug-
uðu hvort þar væri nokkurn mann
að finna svo var ekki. Þeir hófu þá að
grandskoða íbúðina í leit að frekari
sönnunargögnum.
„Það sjást engin merki um inn-
brot,“ sagði Heil um leið og hann
rannsakaði umbúnað dyra og
glugga.
„Það er blóð hérna á púðanum,"
sagði Brown og benti á púða sem lá í
sófanum.
„Já, og það er blóð hér á gólfinu við
rúmið og á veggnum," bætti yfirlög-
regluþjónninn við.
„Hún hefur verið barin illílega,"
sagði Brown.
Heil hélt nú inn í eldhúsið en þar
voru staflar af tómum bjórdósum of-
an á ruslafötunni. Eftir að hafa Ijós-
myndað eldhúsið tók hann bjórdós-
irnar og náði talsverðu af skýrum
fingraförum af þeim, hann var sann-
færður um að þarna væri um fingra-
för árásarmannsins að ræða.
Leikið tveim skjöldum
Á sama tíma komust aðrir lög-
reglumenn að því að maðurinn, sem
nefndi sig Clayton Morgan, hefði
gengið undir ýmsum öðrum nöfn-
um í bænum að undanförnu. Hann
hafði sagt öðrum á áningastaðnum
að nafn hans væri Donnie Hampton.
Lögreglumennirnir komust einnig
að því að maður, sem lýsingin á
Clayton Morgan átti við, hefði sést á
báðum áningastöðunum í vestur-
hluta bæjarins fyrr í vikunni.
Stjórnendur þeirra staða voru látnir
vita og þeim gefin lýsingin á mann-
inum sem lýst var eftir.
Klukkan ellefu um kvöldið kom
starfsmaður áningastaðarins á næt-
urvakt. Maðurinn sem hann tók við
af aðvaraði hann og benti honum á
miða þar sem stóð að láta ætti lög-
regluna vita samstundis ef vart yrði
við Clayton Morgan.
Eftir að hafa lesið skilaboðin fannst
starfsmanninum það einkennilegt ef
Clayton Morgan væri flæktur í eitt-
hvað þessu líkt. Hann hafði spjallað
og spaugað við Morgan á áninga-
staðnum áður. Morgan hafði komist
í kunningsskap við sumar þjónustu-
stúlkurnar á veitingahúsinu.
Larry Morietta lögreglumaður
hafði tekið að sér öryggisgæslu á án-
ingastaðnum um nóttina. Um
klukkan eitt eftir miðnætti yfirgaf
hann veitingastaðinn og fór í eftir-
litsferð um bflastæðin. Hann nam
staðar um stund til að spjalla við
stæðisvörðinn. Þá veitti hann at-
hygli ljósri bifreið sem ekið var inn á
bflastæðið og lagt í fjærsta hluta
þess. Maður kom út úr bflnum og
gekk að veitingahúsinu.
Morietta leit á stígvél mannsins um
leið og hann gekk framhjá honum.
Þau voru úr snákaskinni.
Stæðisvörðurinn sá manninn ekki
vel þegar hann gekk framhjá, en hélt
að þar kynni Clayton Morgan að
vera á ferð. Morietta og vörðurinn
fóru inn á veitingastaðinn til að leita
að manninum í snákaskinnsstígvél-
unum. Þeir sáu honum rétt bregða
fyrir um leið og hann fór út um hlið-
ardyr.
Morietta tókst að ná skráningar-
númeri bifreiðarinnar um leið og
henni var ekið út af bflastæðinu.
Hann sá þegar bflnum var ekið yfir
hraðbrautina og að áningastaðnum
handan hennar.
Morietta sneri aftur til veitinga-
hússins og hafði samband við lög-
reglustöðina í Troy. Brown varð-
stjóri var kvaddur í símann. Mor-
etta sagði honum frá manninum
sem hefði flúið af bílastæðinu og
ekið yfir á hinn áningastaðinn.
Brown kvaðst mundu athuga mál-
ið.
Eftir að hafa lokið símtalinu skýrði
Morietta verðinum frá því að Brown
ætlaði að halda til áningastaðarins
og reyna að ná manninum þar.
Síminn hringdi á meðan mennirn-
ir tveir ræddu saman. Vörðurinn