Tíminn - 06.07.1991, Blaðsíða 14

ÍSlfNSKA mitSINGASTOFAN Hf.
26 Tíminn
Laugardagur 6. júlí 1991
Tvö hundruð sexlíu
og eina milljón fengu
Kjörbókareigendur
greiddar í verðbætur
nú um mánaðamótin
-og Kjörl)ókin er enn
í miklum vexti.
Þann 1. júlí streymdu milljónir inn á Kjörbækur landsmanna, bæði í
formi vaxta og verðbóta. Verðbætur fyrri hluta ársins reyndust vera tvö
hundruð sextíu og ein milljón.
Og áfram munu innstæður dafna því nú hækka bæði vextirnir og
verðtryggingin.
Þannig hækkuðu grunnvextir nú í 13%, vextir á 1. þrepi í 14,4%
og vextir á 2. þrepi í 15%. Verðtryggingarákvæðið tryggir a.m.k.
3,5% raunávöxtun á grunnþrepi, 4,9% á 1. þrepi og 5,5% á 2. þrepi.
Kjörbókin er góð ávöxtunarleið með háum vöxtum og
verðtryggingarákvæði. Þeir sem vilja geyma fé sitt lengi njóta þess
sérstaklega og fá afturvirka vaxtahækkun, fyrst eftir 16 mánuði og
aftur eftir 24 mánuði. Samt er
Kjörbókin óbundin bók.
L
Landsbanki
íslands
Banki allra landsmanna
Spennumynd
áratugsins?
Silencc of the Lambt ★★★★
Aöalhlutvertc Jodie Foster (Tlxi Driver),
Anthony Ilopldns, Scott Glenn.
Handrit: Ted Tally (Bók Thomas llarrts).
Leikstjóri: Jonathan Demme (Married to
the Mob, Somethinj WUd).
Sýnd (Háskólabíó.
Bönnuö innan 16 ára.
Spennumyndir með hryllingsívafi
hafa hingað til flokkast með B-
myndum, en þó gerist það á nokk-
urra ára fresti að slíkar myndir ná að
skapa sér sess í kvikmyndasögunni
og oft svo að um munar. Nokkrar
þeirra hafa valdið mörgum and-
vökunóttum og man ég sjálfur naet-
ur þar sem hvert hljóð og hver
brestur hefur fengið mig til að
hrökkva upp í rúminu, kveikja Ijósið
og hugsa um eitthvað annað. Lömb-
in þagna skipar sér í flokk með þess-
um myndum og á örugglega eftir að
hremma fjölda verðlauna þegar af-
hendingar á stórhátíðum fara af
stað. Hreint út sagt frábært handrit
og stórmagnaður leikur eru bestu
punktar myndarinnar og skapar
Anthony Hopkins þá skuggalegustu
andhetju sem sést hefur lengi.
Clarence Starling (Jodie Foster),
ung og efnileg lögregla sem stefnir
að frama innan FBI, fær það starf í
hendur að brjóta niður sálarmúr
hins illræmda morðingja Hannibals
The Cannibal og reyna að kynnast
honum þar sem hann er geymdur í
víggirtu fangelsi og afplánar lífstíð-
ardóm. Hannibal Lecter (Anthony
Hopkins) er fyrrum sálfræðingur
sem stundaði mannát og var valdur
að mörgum hrottalegum morðum
og öðlaðist fyrir vikið viðurnefnið
Cannibal. Slíkir eru yfirburðir hans
á sálfræðisviðinu að honum hafði
tekist að fá marga til þess að glata
sálarró sinni af þeim sem ætluðu
eitthvað upp úr honum að hafa.
Starling nær þó fljótlega sambandi
við hann og með þeim myndast
ákveðinn skilningur og að lokum
ákveður hann að hjálpa henni að ná
öðrum hryllilegum morðingja í
skiptum fyrir flutning úr fangelsinu.
Jodie Foster, sem fer með hlutverk
Starlings, tekst býsna vel upp og
vinnur stóran leiksigur hér eftir
margra ára lægð, en þó verður
stjarna myndarinnar óneitanlega
Anthony Hopkins, leikari af gamla
skólanum sem er magnaður í sínu
hlutverki. Tónlist og kvikmyndataka
vinna vel saman í þessari mynd og
hjálpa til að gera hana að því sem
hún er. Howard Shore sér um tón-
list hér og vandar sérstaklega til
valsins, því þetta þykir mér oft einn
stærsti galli á bíómyndum í dag,
nefhilega ósmekkleg tónlist. Að
reyna að finna galla eða mistök í
gerð myndarinnar reynist erfitt,
jafnvel þótt hún sé borin saman við
verk Hitchcocks eða annarra meist-
ara spennumyndanna, og er greini-
legt að Jonathan Demme er kominn
til að vera. ÁHK.
VALDATAFL
Miller’s Crossing ★★★1/2
Aöalhlutverk: Cabriel Byme, Albert Finney,
John Turturro, Marda Gay Harden.
Framleiöandi: Ethan Coen.
Leikstjóri: Joei Coen.
Sýnd í Bíóborglnni.
Bönnuö innan 14 ára.
Coen-bræðurnir, sem stóðu á bak
við Blood Simple og Raising Ariz-
ona, eru nú komnir af stað með sína
þriðju mynd og ekki bregst þeim
bogalistin frekar en venjulega. Eftir
hárbeitta og kómíska ádeilu (Rais-
ing Arizona) koma þeir með mynd í
stíl Guðföðurins, mynd með spenn-
andi, flóknum en í raun einföldum
söguþræði, nefnilega Miller’s Cross-
ing. Mikið er að gerast strax frá
fyrstu mínútu og kynning persóna
mjög ör, þannig að ég var nær dott-
inn úr samhengi á tímabili, en þeg-
ar að leikslokum dró reyndust
minnstu molar smella saman og út-
koman var tilbúin á silfurfati, mjog
svo merkileg mynd og tilbreyting
frá mafíumyndum á borð við Good-
fellas og Krays-bræðrum þar sem
ansi stór áhersla var lögð á líkams-
meiðingar og drápsaðferðir þannig
að manni hryllir við. New Orleans á
bannárunum er sögusviðið og bein-
ast spjótin að Tom, ungum aðstoð-
armanni glæpaforingja sem á í ást-
arsambandi við heitmey foringjans
og er upp um Tom kemst snúast
spilin í höndum hans, svo hann á
ekki annan kost vænan en að snúa
sér til erkióvinar hans í von um
hjálp. Þetta verður byrjun á mikilli
glæpaöldu þar sem ráðamenn
blessa aðgerðir glæpagengja til
skiptis og fleiri en einn fá að fjúka í
einu.
Myndin er frekar gamaldags, en
með vissan klassa sem stendur upp
úr allan tímar.n og sýnir aðra hlið á
þessum menningarafkima sem við
þekkjum ekki hér á íslandi. Coen-
bræðurnir eru auðsýnilega búnir að
skólast nokkuð frá fyrri myndum
sínum og skila hér frá sér vönduð-
um vinnubrögðum. Seint verður
hægt að gleyma túlkun Jons Polito
á glæpakónginum Caspar, manni
sem er blanda af Marlon Brando og
Danny De Vito, og voru fleiri en ég
sem heilluðust af honum. Joel Coen
hlaut verðlaun í Cannes fyrir besta
leikstjórn. ÁHK.