Tíminn - 14.05.1994, Blaðsíða 8

8

Laugardagur 14. maí 1994
Bruninn
/ suöurhluta Flórída er borgin Deerfield Beach, ein örfárra
borga í fylkinu þar sem húsin eru gömul og vinaleg og íbúar
bœjarins heilsast á förnum vegi. Viöfelldiö andrúmsloft
borgarinnar beiö þó hnekki í kjölfar atburöa, sem áttu sér
staö fyrir rúmum sex árum.
Mánudagskvöldib 2. nóv-
ember 1987 kom upp
eldur í „Cloth World"
fataversluninni, rétt við aðalbraut
borgarinnar. Slökkviliöiö var
komib innan fimm mínútna og
réöst til inngöngu. Brátt fundust
tvö fómarlömb. „Annað þeirra er
á lífi, hitt er ... sennilega dáiö,"
sagði einn mannanna.
Lögreglan var þar meb boöuö á
staðinn. Eldurinn var annars veg-
ar í versluninni sjálfri og hins
vegar í hliðarálmu út frá henni.
Einn slökkviliðsmannanna hafði
opnað dyr ab kvennasnyrtingu
við ganginn. Hann varö stjarfur
þegar hann sá hvað blasti við
honum. Það var kvenlíkami, að
honum sýndist, sem stób enn í
björtu báli, en það sem verst var:
líkaminn hreyfðist.
Hann kallabi á aðstoð og eftir
stutta rannsókn var úrskurðaö ab
konan væri enn á lífi og meb
hálfri meövitund, þrátt fyrir að
u.þ.b. 90% af líkama hennar væm
skaðbrunnin.
Á sama tíma var annar kvenlík-
ami fundinn. Það var á karla-
snyrtingunni. Konan var bundin
og keflub, stób í ljósum logum en
hreyfðist samt, slökkviliðsmönn-
um til hryllings og furðu. Brátt
varö þó ljóst ab um hreyfingar
ósjálfráöa taugakerfisins var að
ræða og konan hafði verib látin
um tíma. Hinni konunni var veitt
skyndihjálp áður en hún var flutt
á spítala.
Slökkviliðsmennimir höfðu nú
veitt allar þær upplýsingar, sem
lögreglan gat aflað sér áður en
hægt yrði að fara á vettvang. Nú
var komið ab því að láta morö-
deildina vita, þar sem líklegt var
að að minnsta kosti væri um eitt
morö aö ræða.
Lítill sem enginn eldur var í hús-
inu og fljótlega tókst ab ráöa nið-
urlögum hans. Reykurinn hjaðn-
aði smám saman og eftir u.þ.b.
klukkustund var tryggt ab lög-
reglumenn hlytu ekki skaða inni í
versluninni og rannsókn gat haf-
ist.
Mikilvægar
upplýsingar
Fljótlega tókst að nafngreina
fórnarlömbin. Þær höfðu báðar
borið persónuskilríki og sú látna
hét Phyllis Harris, en sú sem enn
liföi Janet Cox Thermidor. Þær
vom starfsmenn verslunarinnar.
Haft var umsvifalaust samband
við eigandann og hann beðinn aö
mæta á vettvang.
Dusenberry, læknir á spítalan-
um, sem hafði ekki litið af Janet
Cox, hafði símasamband við
morðdeildina og gaf mikilvægar
upplýsingar. Hann sagði ab kon-
an hefði komist til snöggrar með-
vitundar og þab væri kraftaverk
ab hún hefði getab talað. Hún
haföi skýrt frá starfsmanni í versl-
uninni sem héti Rob. Hún hefði
verið inni á skrifstofu þegar bank-
aö hefði veriö á hurðina. Hún
opnaði og þar stóð Rob. Hann
hafði slegib hana meö þungu
verkfæri og hún missti meðvit-
und. Það síðasta, sem hún mundi,
var að hún komst aftur til meðvit-
undar þegar Rob var ab úða yfir
hana einhverjum vökva og síban
kveikti hann í henni. Hún varb
strax alelda, en einhvem yeginn
Andrew Gianino.
tókst henni að komast fram á
snyrtinguna. Henni hafði tekist
að ausa á sig vatni úr krananum
sem slökkti að mestu leyti eldinn.
Skömmu síðar höfbu slökkviliðs-
mennimir fundið hana.
Dusenberry var spuröur hvort
einhverjar líkur væru á aö Janet
Cox myndi Iifa þetta af. Hann
kvab það mjög ólíklegt og sagbi
að starfsfólk sjúkrahússins væri
fyrst og fremst að lina þjáningar
hennar síðustu mínútumar sem
hún lifði. En hún haföi gefið mik-
ilvæga vísbendingu: nafnið á
Rob, samstarfsmanni hennar.
Þab var auðvelt fyrir eiganda
verslunarinnar, sem fljótlega
mætti á staðinn, að gefa upplýs-
ingar um Rob. Hann hafði aðeins
einn karlmann á launaskrá og þab
var Robert Henry, kallaöur Rob.
Hann hafði unnið við ræstingar í
hlutastarfi. Lögreglan útvegaði
skýrslur um Robert Henry, 38 ára
fyrmm hermann, og eigandinn
stabfesti að þetta væri maöurinn,
af mynd sem lögreglan átti af
honum.
Haft var samband við fjölskyldur
beggja fórnarlambanna og þeim
sögb hin hörmulegu tíðindi.
Leitin tók
óvæntan endi
Rétt fyrir klukkan fjögur um
morguninn var Andrew Gianino
skipaður stjómandi rannsóknar-
innar. Búið var að fínkemba allt
svæðib og leita allra þeirra sönn-
unargagna er gætu átt þátt í að
Ieysa málið. Gianino hafði orð á
sér fyrir að vera mjög vandvirkur
og þolinmóður lögreglumaður.
Þab vom einmitt þeir kostir hans
sem mögulega áttu drjúgan þátt í
að upplýsa málib. Nægar upplýs-
ingar lágu fyrir til ab leitin að Rob
gæti hafist.
Fyrst var farið heim til hans. Ætt-
ingi hans kom til dyra, en sagði
Rob vera ab heiman. Hann leyfði
fúslega ab lögreglan svipabist um
í húsinu, en ekkert kom út úr því.
Því næst vom foreldrar Robs
heimsóttir af lögreglunni, en þeir
vissu ekkert um feröir sonar síns.
Lögreglan leitaði á heimili þeirra,
en án árangurs.
Skömmu síöar hringdi Robert
Henry sjálfur á lögreglustöbina og
sagöist sjálfur vera fómarlamb
vopnaðs ráns og mannráns. Rob
sagöist bíða lögreglunnar til ab
hægt væri að taka af honum
skýrslu.
Áðeins tveimur mínútum síðar
sat Robert Henry í baksæti lög-
reglubifreiöar Gianinos, á leib á
lögreglustööina.
Janet Cox.
„Rob".
Furðulegur
framburður
Þegar þangaö var komið hófust
yfirheyrslur. Samkvæmt frásögn
Robs, höfðu þrír menn skyndilega
birst í versluninni kvöldið ábur
um kl. 21.00. Þeir bám haglabyss-
ur og skammbyssur. Augljóst var
að þeir hefðu faliö sig einhvers
staðar í versluninni og beðiö þess
SAKAMAL
að búbinni væri lokaö. Þá létu
þeir til skarar skríöa. Tilgangur
þeirra var að ræna verslunina.
„Þeir þvingubu mig til að hjálpa
þeim að ræna verslunina. Fyrst
neyddu þeir mig til að „sjá um"
Phyllis Harris. Ég sagbi henni aö
það væm þrír mjög hættulegir
menn að ræna búðina og best
væri fyrir okkur öll að vera sam-
vinnuþýð," sagöi Rob. „Þeir
sögðu mér ab binda hana og setja
klút fyrir augu hennar og hún
virtist skilja alvöru málsins og að-
hafðist ekkert á meban." Síðan
lokaði hann hana inni á snyrting-
unni.
Aö þessu loknu sagöist Rob hafa
verib fenginn til að hjálpa ræn-
ingjunum að komast inn á skrif-
stofuna þar sem Janet Cox var í
þann mund að gera upp sölu
dagsins. „Ég bankaði á læsta
hurðina og hún hleypti mér inn.
Þegar inn á skrifstofuna var kom-
ið, tóku ræningjamir völdin og ég
veit ekki hver afdrif kvennanna
tveggja urðu," sagöi Rob.
Samkvæmt frásögn hans höfðu
þeir bundið fyrir augu hans sjálfs
og leitt hann síðan út í bíl sem
þeir höfðu lagt rétt utan við versl-
uniná. Þeir höfðu haldiö honum í
átta og hálfa klukkustund, en síð-
an sleppt honum lausum með
þeim orðum að ef hann snéri sér
til lögreglunnar myndi hann hafa
verra af.
Gianino trúði ekki orði af frá-
sögn Robs. Sérfræðingum hafði
tekist að rekja slóð Phyllis frá
þeim stað þar sem kveikt hafði
verib í henni, og inn á snyrting-
una. Brunnar holdtætlur bám
hetjulegri baráttu hennar vitni,
þegar Phyllis gerði tilraun til að
slökkva í eigin líkama.
Efnafræðingar lögreglunnar
fundu merki um eldfiman vökva,
sem notaður hafði verib til að
kveikja í stúlkunum tveimur.
Einnig kom í Ijós aö 1200 dollur-
um hafði verið stolið.
Líkskoðun leiddi í ljós aö Phyllis
Harris hafði látist af misþyrming-
um ekki síður en brunasárum.
Bein hennar voru brotin ab því er
virtist eftir klaufhamar eða álíka
verkfæri, en samt benti margt til
þess að hún hefði enn verib lif-
andi þegar kveikt var í henni.
Greinilega var um morð ab ræða.
Gianino fékk heimild til ab taka
sýni úr fatnaði, hári, nöglum og
blóði hins grunaba. Fingraför
gátu ekki komið að neinu gagni í
þessu máli, þar sem Rob hafði ver-
ib starfsmaður hjá fyrirtækinu.
Gianino fór sjálfur inn í klefann
meö Rob til að tryggja að hann
færi sér ekki vísvitandi að voða.
Eftir að sýnin höfðu verið tekin,
sagði hann honum að hann vildi
ræöa nánar um atburði næturinn-
ar, þótt Rob þyrfti ekki að segja
neitt frekar en hann vildi. Rob
sagbi að það myndi létta á hon-
um að tala um þetta, honum
þætti betra ab losa sig við það sem
hann hafði upplifað.
„Þetta er eins og martröð. Þegar
ég loka augunum, sé ég þetta allt
saman fyrir mér," sagði Rob.
„Nei," svaraði Gianino alvarleg-
ur í bragði. „Þetta er ekki martröð,
þetta er raunveruleiki." Hann
tjáði Rob að konumar væm báðar
látnar eða rétt í þann mund ab
gefa upp öndina. Þrátt fyrir and-
úð sína á sakbomingnum reyndi
hann ab gera það sem hann gat til
að ávinna sér traust Robs.
í sömu svifum fékk hann þau
boð að Janet Cox hefði lokið
hetjulegri baráttu sinni við dauð-
ann meb ósigri. Þá leit málib
þannig út að um tvöfalt morð var
að ræða. Ekkert fékkst upp úr Rob,
sem hægt var að byggja á.
Til ab gera langa sögu stutta vib-
urkenndi Rob að vera valdur að
dauða stúlknanna tveggja. Hann
sagði að hann hefði spunnið upp
söguna um ræningjana þrjá og
meö henni fengiö Phyllis Harris
til aö láta hann binda sig meb
góöu. Síðan læsti hann hana inni
á karlasnyrtingunni. Næst fór
hann inn á skrifstofuna til Janet
Cox, réðst á hana meb klauf-
hamri og sló hana mörg þung
högg í höfubið. Þá nábi hann sér í
eldfiman vökva, sprautaði hon-
um yfir hana og kveikti í með eld-
spýtu. Ab því loknu fór hann aft-
ur til Phyllis Harris, sem læst var
inni á karlasnyrtingunni, og baröi
hana í rot með sama klaufhamri
og hann hafði notað áður. Hann
kveikti einnig í henni með sömu
aðferð og hann hafði kveikt í Ja-
net Cox. Hann rændi síðan sölu
dagsins og komst út um bakdyrn-
ar. Meðferöis hafði hann pening-
ana, auk þess sem hann tók ham-
arinn og eldfima vökvann með
sér.
ítarleg geðrannsókn fór fram, en
ekkert virtist benda til ab Rob
væri veill á gebsmunum. Þaö kom
mönnum á óvart og undirstrikaði
viðurstyggð glæpsins.
Þab er nokkrum sinnum búið að
rétta í málinu, en úrskurði hefur
jafnan verið áfrýjab. Talið er vel
líklegt að Rob hljóti daubarefs-
ingu ábur en yfir lýkur.