Tíminn - 28.05.1994, Blaðsíða 8

8
fímlBi
Laugardagur 28. maf 1994
Hann borgabi
meb byssu-
"I 1 ___ Aöeins tveimur tímum seinna,
I | I | | iil eðo ki. 7.30, var aftur haft sam-
vtl vtlll band viö lögregluna og tilkynnt
um annaö morö á vœndiskonu í Memorial-garöinum,
skammt frá fyrra moröinu. Yfirgnœfandi i'ikur voru á aö
moröin tvö tengdust hvort ööru.
iö ættuö aö stíga eitt
skref afturábak og horfa
vandlega í kringum ykk-
ur," sagöi gamalreyndur
yfirmaöur morödeildarinnar og
beindi oröum sínum aö nýliö-
unum tveimur, sem voru aö
hefja störf innan deildarinnar.
„Reyniö aö ímynda ykkur hvaö
þaö síðasta var sem fómarlamb-
iö sá," bætti hann við.
Mánudaginn 20. júlí 1992
fengu nýliðamir í San Diego-
lögreglunni, Kaliforníufylki,
tvisvar aö heyra þessi skilabob
frá yfirmanni sínum. í bæði
skiptin var hægt að ímynda sér
aö fórnarlömbin heföu verið
yiti sínu fjær af skelfingu eftir
hrottalegt ofbeldi og það síðasta
sem þau sáu hefði veriö kolsvart
byssuhlaup.
Fyrra tilvikiö var tilkynnt til
lögreglunnar kl. 5.10 um morg-
uninn. Maður hringdi og sagö-
ist hafa heyrt skothvelli og
neyðaróp skammt frá heimili
sínu viö Altadena-breiöstrætið.
Þegar ópunum linnti, keyrði
einhver kraftmikinn sportbíl af
vettvangi.
Fyrra morbið
Altadena-hverfið er vont hverfi
og glæpir í ýmsum myndum
em þar daglegt brauö. Skotárás-
ir em hins vegar alvarlegt mál
og tveir bílar frá lögreglunni
vom sendir meö forgangshraöa
á vettvang. Þegar lögreglu-
mennirnir fundu rétta götu-
númeriö, sáu þeir konulíkama á
gangstéttinni fyrir utan húsib.
Konan lá á hliöinni í hnipri,
íklædd stuttu pilsi og hélt um
magann. Á milli fingra hennar
vætlaöi blóö úr gapandi skot-
sári. Konan var þeldökk og lög-
reglumennimir tóku strax eftir
hve fögur hún var.
Þegar þreifað var á púlsi henn-
ar, kom í ljós aö hún var látin.
Skilríki hennar sýndu að hún
hét Freda Woods, 21 árs gömul
og starfaði sem vændiskona.
Hún var lögreglunni kunn
vegna iðju sinnar, en haföi aldr-
ei tengst annarri „glæpastarf-
semi" en vændi.
Á vettvangi fannst smokka-
bréf, 9 mm skothylki og blób-
slóö frá húsinu og fram á gang-
stéttina þar sem líkiö fannst.
Freda hafbi auösjáanlega neytt
síbustu krafta sinna til aö
skjögra út úr húsinu í von um
hjálp.
Tilgáta lögreglunnar var að
einn af viöskiptavinum Fredu
hefði framið moröiö, en enn var
ástæöa þess meö öllu ókunn.
Það vantaði einn smokk í bréfiö
sem fannst og því vom minni
líkur á aö hægt væri aö gera
DNA-próf, þar sem morðinginn
haföi aö öllum líkindum notað
smokk, ef hann hafði á annað
borb sængab hjá fómarlamb-
inu.
Það höfðu engin vitni verib aö
Eric Lockhart.
morðinu, en nokkrir íbúanna í
grenndinni gáfu sig fram og
sögöust hafa heyrt skothvellinn
og ópin í Fredu. Flestum bar
saman um aö tveimur skotum
heföi veriö hleypt af, en aðeins
annaö þeirra hæföi Fredu af
mjög stuttu færi. Enginn gat
lýst bifreiðinni sem morðinginn
hafði ekiö. „Þetta er þannig
hverfi aö þú skiptir þér helst
ekki af því sem þér kemur ekki
við," sagöi nágranni Fredu. „Það
gæti kostað líf þitt," bætti hann
vib. Talið var að um kraftmik-
inn fólksbíl heföi verið að ræöa,
því dynurinn gaf til kynna að
vélin heföi verið aflmikil.
Seinna morbib
Abeins tveimur tímum seinna,
eöa kl. 7.30, var aftur haft sam-
band viö lögregluna og tilkynnt
um annað morö á vændiskonu í
Memorial-garöinum, skammt
frá fyrra morðinu. Yfirgnæfandi
líkur voru á aö moröin tvö
tengdust hvort öðru.
Seinna fórnarlambiö hét Rose-
mary Curry, 35 ára gömul
vændiskona. Hún átti eitt sam-
eiginlegt meö Fredu Woods.
Gínandi skotsár á maga, sem
hafði samstundis leitt til dauöa
hennar. Það styrkti enn frekar
grunsemdir lögreglunnar um aö
sami maöur hefði veriö aö verki
í báöum tilfellunum, aö sams-
konar skothylki fannst í garöin-
um og í fyrra tilvikinu.
Rosemary var íklædd stuttu
pilsi eins og Freda, en hún hafði
aö öllum líkindum átt kynferð-
islegt samneyti viö moröingj-
ann, því hún var með pilsið niö-
ur um sig. Líkt og í fyrra tilvik-
inu hafði moröinginn foröaö
sér í háværum fólksbíl eftir
verknaöinn, en enginn hafði
oröið vitni að sjálfu moröinu.
Líklegast þótti aö moröinginn
hefði valið vændiskonumar af
handahófi, enda voru engin
merki um aö þær tengdust inn-
byrðis á neinn máta. Auðsjáan-
lega var um stórhættulegan
mann aö ræða, þar sem hann
hafði ekki vílað fyrir sér að
fremja tvö morö á tveimur
klukkustundum. Því var allur
laus mannafli morödeildarinnar
settur í máliö, enda vinnur tím-
inn ætíö meö moröingjanum í
tilvikum sem þessum.
Mikilvæg
vísbending
Það var staðfest af rannsóknar-
mönnum aö byssukúlumar
tvær komu úr sama vopninu.
Lögreglan hafði fátt í höndun-
um, en reyndi aö finna morð-
ingjann meö því aö leita í
skýrslum síðustu vikna um árás-
ir á vændiskonur. Þá kom nafn
Tinu May upp, en hún hafði
orðið fyrir hrottalegri líkams-
árás 5 vikum áöur og haföi
einnig verið ógnað með byssu.
Vændiskonur hafa fyrir reglu að
snúa sér ekki til lögreglunnar
nema í neyðartilvikum, en Tina
hafði samt komið og gefið lög-
reglunni skýrslu um árásar-
manninn. Hann haföi ekki
náöst og aðsetur Tinu var óljóst.
SAKAMÁL
Samt sem áöur var mál Tinu ein
helsta vonin til aö upplýsa
morðmálin.
Þrír dagar liðu, en þá tókst lög-
reglunni loks aö hafa uppi á
Tinu. Hún sagðist hafa hitt þel-
dökkan karlmann um þrítugt á
gráum Sedan og hann haföi
beðið hana aö koma meö sér í
Memorial-garðinn aö næturlagi.
Þar hafði hann kynmök viö
hana, en aö þeim loknum bar
hann þvi við að hún hefði ekki
reynst nægilega vel og heimtaði
endurgreiöslu. Tina hafði sagt
honum aö hún gæfi ekki afslátt
af sinni þjónustu og þá skipti
engum togum aö maöurinn
réöst á hana og kýldi hana hvað
eftir annað í höfuðiö svo henni
lá við öngviti. Síöan dró hann
upp byssu og hótaöi henni líf-
láti, en ók aö því loknu á brott.
Nákvæm lýsing á hinum grun-
aða var að hann væri sterklegur
maöur, 25-30 ára gamall, um
1.80 m á hæð meö hermanna-
klippingu og yfirvararskegg.
Tina sagðist ekki geta gleymt
andliti hans og því var hún viss
um aö þekkja hann aftur, ef
hann næöist. Þá gaf hún ná-
kvæma lýsingu á bifreiðinni og
sagöi m.a. aö hægra afturljósiö
hefði verið brotiö.
Máli Tinu hafði ekki veriö
sýndur mikill áhugi þegar hún
kom til lögreglunnar nokkrum
vikum áöur, en nú bar svo viö
aö hún var mögulega lykilvitni í
morömálunum tveimur. Þær
upplýsingar, sem hún gaf lög-
reglunni, reyndust mjög þýö-
ingarmiklar og uröu ööm frem-
ur til aö málið upplýstist.
Sunnudaginn 28. júlí hafði
Freda Woods.
vændiskona samband viö lög-
regluna og sagði aö maöur, sem
líktist hinum gmnaöa í útliti,
hefði neitaö aö greiba henni
fyrir skyndikynnin og hótað
henni lífláti meö byssu. Enn
kom grái Sedaninn viö sögu og
lögreglumennimir vom nú viss-
ir um aö þeir væm á réttri leið.
Morbinginn finnst
Daginn eftir var lögreglukona
úr umferðardeildinni viö
skyldustörf, er hún sá gráan
Sedan með brotiö afturljós
standa fyrir framan áfengis-
verslun. Náið samstarf haföi
veriö á milli morö- og umferðar-
deildarinnar í leitinni aö hinum
gmnaða og hún áttaði sig strax
á því að mögulega væri þetta
bíll morðingjans. Lögreglukon-
an, Ronna Franson, var búin aö
vera sex og hálft ár í umferöar-
deildinni, en fyrir henni var
þetta algjörlega ný reynsla aö
eiga mögulega í höggi við stór-
hættulegan moröingja. Hún
hafði því strax samband viö
stööina og baö um liðsauka til
aö rannsaka ökumann bifreiöar-
innar. Þegar eigandi bílsins kom
út úr versluninni, u.þ.b. fimm
mínútum seinna, biöu hans 6
lögreglumenn sem báöu hann
aö svara nokkmm spurningum.
Maðurinn kvaðst heita Eric
Lockhart, 27 ára gamall blökku-
maöur og sjómaður aö atvinnu.
Honum svipabi í öllum megin-
atriöum til lýsingar Tinu. Lög-
reglan hafði hins vegar engar
haldbærar sannanir og hvorki
heimild til að handtaka Eric né
svipast um í bílnum hans. Síö-
asta vonin var aö athuga hvort
Eric væri dmkkinn, en svo
reyndist ekki vera og því fékk
Eric aö fara frjáls ferða sinna eft-
ir að hafa svaraö nokkmm
spumingum.
Sönnunin
Tveimur dögum seinna fór full-
trúi morödeildarinnar á fund
Erics og spurði hvort hann
hefði eitthvað á móti þvi aö
hann leitaði í bílnum hans. Þá
var búiö aö kanna Eric og fá þaö
staðfest aö hann haföi ekki
haldbæra fjarvistarsönnun
nóttina sem vændiskonumar
vom drepnar. Ósk fulltrúans var
ab finna einhverjar vísbending-
ar í bifreiðinni, sem gætu tengt
Eric morðinu. Eric kvað fulltrú-
anum velkomiö aö leita í bíln-
um. Leitin inni í bílnum bar
engan árangur, en þegar fulltrú-
inn baö um að mega kíkja í
skottið, varð Eric skyndilega
mjög taugaóstyrkur. Hann
leyfði þó með semingi að leitað
væri í skottinu, en fulltrúinn
hafði varla stungið lyklinum í
skráargatiö, þegar Eric lagði
skyndilega á flótta og hljóp í
burtu. Hann komst þó ekki
langt, því óeinkennisklæddir
aðstoðarmenn fulltrúans vom
með í för og handtóku Eric.
i litlum poka í skottinu fannst
hálfsjálfvirk skammbyssa, og
klukkustundu síðar var staöfest
aö hún væri morðvopnið. Eric
var handtekinn, gmnaöur um
tvö morð og a.m.k. tvær vopn-
aðar árásir.
Dómurínn
Eric var ekki skráöur fyrir vopn-
inu og í fyrstu bar hann við aö
hann heföi aldrei séö byssuna
áöur og einhver væri aö reyna
að koma sökinni á hann. Eftir
aö Tina hafði bent á hann sem
árásarmanninn í sakbendingu
og sannanirnar hrönnuðust
upp gegn honum, varö þó
minna úr aö hann þrætti fyrir
ákærumar.
Þegar málið kom fyrir rétt,
féllst lögmaöur Erics á ab hann
viöurkenndi sekt sína gegn því
að ekki yrði farið fram á þyngstu
refsingu eöa dauðadóm. Enn á
endanlega eftir aö dæma í mál-
inu, en sannaö þykir aö Eric
Lockhart muni aldrei ganga um
frjáls maöur á ný.
Það er athyglisvert viö málið
aö Eric hafði enga sérstaka
ástæbu fyrir moröunum aöra en
þá að hann tímdi ekki aö borga
fyrir þá þjónustu sem honum
var veitt. Fram aö árásinni á
Tinu hafði hann hreina saka-
skrá, hafði unnib á flutninga-
skipi frá unglingsárum og var
sæmilega þokkaöur af sam-
starfsmönnum sínum. Þá neytti
hann ekki eiturlyfja og áfengis
aöeins í hófi.
Enn er óskýrt hvaö varö til þess
að Eric tók lögin í sínar hendur
og hóf skipulagða aðför ab
vændiskonum. Afleiöingamar
em hins vegar skýrar. Tvö morö
og ævilöng frelsissvipting
moröingjans sem borgaði fyrir
sig með byssukúlum. ■