Tíminn - 20.09.1994, Side 11

Þtí8f<Jclagár20.5eptember'1994'H

Guðbjörg Anna Þorsteinsdóttir
Syöra-Velli
Guðbjörg Anna Þorsteinsdóttir,
Syðra-Velli, fceddist þann 21.
september 1984. Hún lést á gjör-
gcesludeild Landspítalans 12.
september síðastliðinn. Foreldrar
hennar eru Margrét Jónsdóttir og
Þorsteinn Ágústsson á Syðra-Velli.
Óskírð systir Guðbjargar fceddist
þann 15. ágúst síðastliðinn.
Foreldrar Margrétar eru Jón Ól-
afsson og Gunnþórunn Hallgríms-
dóttir, Lágengi 12 á Selfossi. For-
eldrar Þorsteins voru Agúst Þor-
valdsson alþingismaður, d. 1986,
og Ingveldur Ástgeirsdóttir, d.
1989, á Brúnastöðum.
Útfór Guðbjargar Önnu fer fram
frá Gaulverjabcejarkirkju í dag,
þriðjudaginn 20. september.
Þó ég sé látinn, harmið mig ekki
með tárum. Hugsið ekki um dauð-
ann með harmi og ótta; ég er svo
noerri að hvert eitt ykkar tár snert-
ir mig og kvelur, þótt látinn mig
haldið... En þegar þið hlceið og
syngið með glöðum hug, lyftist
sál mín upp í mót til Ijóssins:
Verið glöð og þakklát fyrir allt
sem lífið gefur, og ég, þótt látinn
sé, tek þátt í gleði ykkar yfir líf-
inu...
(Höf. óþ.)
Sumarið er liðið með sínum
nóttlausu dögum, eitt sumar í
lífi okkar, hlýtt og notalegt þó
sólardagarnir væru ekki margir,
en í minningunni verður það
skráð í huga okkar fyrir alla
logndagana, fyrir fallegu
morgnana, fyrir kyrrðina og
látleysið. En allt tekur enda og
nú er komið haust. Stráin gulna
í broddinn og gera annan lit á
um, sem raunar naut sín best sem
ráðgjafi og samráðsmaður, þegar
mikið lá við og þörf var fastheldni
viö grundvallarviðhorf, trúnabar
við meginprinsip.
Þórarinn sat á Alþingi samfleytt
19 ár (1959-1978) sem þingfulltrúi
Framsóknarflokksins úr Reykjavík,
lengst þess tíma ásamt Einari Ág-
ústssyni. Þetta var á blómaskeiöi
Framsóknarflokksins í borginni,
þeim Þórarni og Einari til mikils
sóma meðan það stóð. Þá hófust að
marki persónuleg kynni okkar Þór-
arins. Af þeim varð mér ljóst ab
hann var verður þess mikla trúnað-
ar og trausts sem hann hafði ætíð
notið í flokksstarfi. Enda gegndi
hann þingmannshlutverki sínu
með mestu prýði. Um skeið var
hann formaður þingflokksins og
fórst það afar vel úr hendi. Allan
þingferil sinn sat hann í utanríkis-
nefnd þingsins og var formaður
hennar tvö kjörtímabil, 1971-1978.
Á þeim tíma voru utanríkismál fyr-
irferðarmikil og vandmeðfarin ekki
síður en nú, verkefnin að sumu
leyti lík, en viðhorfin allt önnur,
svo mjög hafa tímarnir breyst. Það
reyndi því mikiö á Þórarin Þórar-
t MINNING
jörðina, en haustið á sína fal-
legu liti þó það boði komu vetr-
arins, konungs árstíðanna.
Og í miðjum haustönnunum
erum við að kveðja litla stúlku,
tíu ára gamla, heimasætuna á
Syðra-Velli, hana Gubbjörgu
Önnu. Tíu ár er ekki hár aldur í
lífi einstaklinga, en þroskinn
fer ekki alltaf eftir aldrinum.
Guðbjörg Anna var þroskað
barn, bæði andlega og líkam-
lega, hún stundaði íþróttir og
var farin að keppa á mótum þó
ung væri. Hún átti kindurnar
sínar á fjalli, nú dregur hún
ekki lagðprúðu lömbin í dil-
kinn með pabba. Eftirvænting-
in var oft mikil að fá lömbin
sem hún var búin að taka á
móti á vorin. Dýrin voru henn-
ar áhugamál, Skjóni var oft
beislaður og þeyst á honum og
Snati fylgdi á eftir.
Við minnumst ferðar sem afi
og amma buðu henni í austur
að Kirkjubæjarklaustri á síðast-
liðnu sumri í samfloti við
frændsystkini hennar. Hún
Guðbjörg fór með af því það
var rigning, hún gat ekki hugs-
að sér að missa af heyönnum í
sveitinni. Minninguna um
þessa góðu rigningardaga
geymum við í hjörtum okkar
meb þakklæti.
15. ágúst síðastlibinn eignað-
ist Guðbjörg Anna litla systur,
en þá kom nýr kapítuli í lífi
hennar þá daga sem hún naut
hennar, en þeir urðu alltof fáir.
insson á þessum formannsárum í
nefndinni, þegar landhelgisdeilan
stóð og stefnan í varnarmálum
mjög umdeild, ekki aðeins flokka
milli heldur innanflokks í Fram-
sóknarflokknum.
Eitt þeirra stórmála aldarinnar
sem Þórarinn Þórarinsson lét sig
skipta, svo ab um munaði, var
„landhelgismálið", barátta íslend-
inga fyrir rétti sínum sem fiskveibi-
þjóð og strandríki ab öblast full yf-
irráð yfir aublindum hafsins kring-
um landið. Þetta var 30 ára stríð
þjóðarinnar gegn leifum útþenslu-
stefnu sjóvelda öldum saman og
nýlendustefnu stórvelda, framhald
sjálfstæðisbaráttunnar. Þórarinn
var einn af áhrifamönnunum í
landhelgismálunum. Hann var það
innan Framsóknarflokksins og sem
ritstjóri Tímans. Hann sat í land-
helgisnefndinni 1970-1971, átti
sæti í undirbúningsnefnd hafréttar-
ráðstefnu Sameinuðu þjóðanna
1971-1973 og sótti fundi hafréttar-
ráðstefnunnar í mörg ár. Sem for-
maöur utanríkismálanefndar á
fyrstu mánuðum nýrrar ríkisstjórn-
ar (1971-1972) átti hann manna
drýgstan þátt í ab vinna ab sam-
komulagi allra stjórnmálaflokka á
Alþingi um útfærslu landhelginn-
ar, þegar 50 mílna skrefið var tekið
sem áfangi í lokasókninni að 200
mílna útfærslunni, sem byggð var
á stefnumótun hafréttarráðstefnu
Sameinuðu þjóðanna eftir 1973 og
náði fram í raun, að því er ísland
varðaði, þegar samkomulag íslands
og Bretlands þar að lútandi var
undirritað í Ósló í júní 1976. Þórar-
inn var viðstaddur þessa sögulegu
stund í Ósló sem formaður utanrík-
ismálanefndar og fulltrúi Fram-
sóknarflokksins. Þetta er gott dæmi
um það úr persónusögu Þórarins
Þórarinssonar, ab hann stób oft hið
næsta meginviðburðum íslands-
sögunnar meðan hann lét að sér
kveba í virkri pplitík. „Hið næsta"
Við biðjum Guð að veita
henni leiðsögn í nýjum heim-
kynnum. Við bibjum Guð að
blessa frændsystkini hennar
sem hún mat svo mikils, skóla-
félaga og kennara sem upp-
fræddu hana.
Þakkir skulu færðar til Stein-
unnar og Egils og allrar fjöl-
skyldunnar á Tunguvegi 42,
einnig til lækna og hjúkrunar-
fólks á gjörgæsludeild Landspít-
alans og til allra þeirra annarra
sem hafa veitt okkur ómetan-
legan stuðning og hjálp og
bibjum Guð að blessa þau.
Orð okkar verða ekki fleiri eft-
ir þessa dótturdóttur okkar, því
góðar hugsanir í þögninni segja
oft meira en orðin. Við óskum
og biðjum að litla stúlkan, sem
fæddist 15. ágúst, megi lýsa í
kringum sig og verði stjarnan
sem skín í lífi og starfi foreldr-
anna.
Afiog amtna
Tilhlökkun og eftirvænting
fylgir jafnan fyrsta skóladegin-
um, en að þessu sinni varpaði
skugga á þennan dag í Barna-
skóla Gaulverja, því að um sól-
arhring áður hafði eitt barn-
anna, hún Guðbjörg Anna,
veikst skyndilega og lá þungt
haldin á sjúkrahúsi. Að viku
liðinni hafði hún kvatt þetta líf
og er því nú stórt skarð höggvið
í fámennan en samrýndan hóp
skólasystkinanna.
Gubbjörg Anna ólst upp við
alúð og ástríki elskulegra for-
eldra, Margrétar Jónsdóttur og
Þorsteins Agústssonar, ömmu,
merkir að sjálfsögðu að vera í fram-
varðarsveitinni, en þab var Þórar-
inn í mörgum stórmálum síns at-
hafnaskeiös.
Eins og siður er góbra sagnfræð-
inga, sem Þórarinn er ab upplagi
betri en margir aðrir, hreykir hann
sér ekki í tíma og ótíma af hlut-
deild sinni í stórviðburðum eba
samneyti vib háttskrifaðar persón-
ur utan lands og innan. Með eng-
um manni hefur mér þótt betra ab
rifja upp sögulega framvindu þess-
arar viðburbaríku aldar, sem við lif-
um, en Þórarni Þórarinssyni. Hon-
um bregst ekki heildarsýnin, þótt
minnugur sé á smáatvikin. Smáat-
vikin eru að vísu krydd hverrar frá-
sagnar og stundum eins og drög að
stærri viðburðum, en eins og menn
hvolfa ekki í sig úr kryddbauknum
eða reyna að fleyta fari sínu á lækj-
arsytrum, segja menn ekki mann-
kynssöguna í brotakenndum
skrýtlum og frásögnum af smá-
skærum, sem ekkert eru, þegar að
er gáð.
Þórarinn hafði löngun til þess
unglingur að ganga menntaveg,
gerast sagnfræbingur og bók-
menntamaður. Enda er fræði-
mannsupplagið í honum hverjum
manni augljóst. Þab hefur verið
hans meginstyrkur sem stjórnmála-
manns og ritstjóra, énda valdi
hann sér þannig viöfang á hösluð-
um velli stjórnmálanna að hann
fengi notið hins besta af kröftum
sínum og orbið þannig drýgst ab
liði þeim hugsjónum sem hann
barðist fyrir. „Veit sá takmörk sín
sem vitur er." í pólitík er mörgum
erfitt að hafa þetta spakmæli aö
leibarljósi, enda naumast ab menn
séu hvattir til þess. En Þórarinn er
maður til að virða spaks manns
orð. Þess vegna hefur honum orðið
svo mikib úr því sem hann hefur
fram ab færa til libveislu góbum
málum.
Ingvar Gíslason
afa og alls síns frændfólks. Hún
var afskaplega dugleg og at-
orkusöm stúlka og fylgdi for-
eldrum sínum vib störf, hvort
sem var inni eða úti, og naut
hún sín vel viö að hugsa um
dýrin og þá sérstaklega kind-
urnar sem hún hélt mikið
uppá.
Guðbjörg Anna var sjálfstæð-
ur persónuleiki, hafði kímni-
gáfuna í góbu lagi og alltaf góð
í tilsvörum. Komst hún því vel
frá hlutverkum sínum á leik-
sýningum Barnaskólans, auk
þess sem henni sóttist allt nám
og skólaganga með ágætum.
Og mikiö var hún Guðbjörg
Anna hamingjusöm er hún í
síðasta mánuði bankaði upp á
hjá okkur, ásamt föður sínum,
og tilkynnti að lítil systir væri
fædd.
Guðbjörg Anna var náinn
leikfélagi systkinanna hér á bæ,
þó sérstaklega yngstu dóttur-
innar. Þeirra leikir tóku á sig
hinar ýmsu myndir gegnum ár-
in, og þar fékk athafnasemin ab
njóta sín. Fyrir allar þessar
góöu stundir viljum við nú
þakka og er við hugsum um
þær í framtíðinni, munum við
minnast kærrar frænku og vin-
konu sem nú er sárt saknað.
Missir fjölskyldunnar er stór
og við bibjum algóðan Guð að
styrkja foreldra, litla systur,
ömmu, afa og aðra aðstandend-
ur á erfibum tímum.
Fjölskyldan Gerðum
Fagrir haustdagar eru að baki,
sannkallaður sumarauki hefur
fallið okkur í skaut.
Það er fallegt í Flóanum undir
septembersól, jörðin skartar
litadýrð, í austri gnæfa jöklarn-
ir hreinir og tærir og drottning
fjallanna rís sviphrein og sak-
leysisleg upp af sléttunni.
I norðri varða fögur fjöll sýsl-
una. Þab er hvergi ský eða
móðu að sjá á þessum árstíma,
þannig að þetta listaverk skap-
arans er engu líkt.
En hitt má kynna hverjum Ámesing
að hvergi á landið slíkan sjónarhring
og rausnarítök rýmka hann í kring
um Rangárþing.
(Eiríkur Einarsson)
Heima á bæjunum ríkir friður
og kyrrð, töðuilmur finnst enn
á einstaka bæ, réttirnar eru
framundan, skólastarfið komiö
í gang. Farfuglarnir minna okk-
ur á að senn kemur vetur hér á
norðurhveli jarbar.
Ung hjón hafa eignast nýjan
sólargeisla, sitt annað barn,
litla dóttur. Er það ekki á svona
stundum sem hamingjusömu
fólki finnst að hjól tímans
mættu stöðvast um stund til að
njóta lífsins? Fólkið í sveitinni
þekkir betur lögmál lífsins en
aðrir, það veit að fyrsta frost-
nóttin á haustin fellir oft falleg-
ustu rósina í garðinum.
Skyndilega barði óboðinn
gestur að dyrum hjá þeim Þor-
steini bróður mínum og Margr-
éti mágkonu á Syðra- Velli.
Guðbjörg, sem er að verða tíu
ára gömul, er heltekin banvæn-
um sjúkdómi. í hönd fóm lang-
ir dagar og dimmar nætur, bið
á milli vonar og ótta, en lífið
tapabi orustunni.
Gubbjörg Anna var fædd 21.
sept. 1984. Hún var hraust og
dugleg stelpa, ljósgeisli foreldra
sinna, tápmikill krakki sem tók
óvenju virkan þátt í starfi for-
eldra sinna. Stundum blöskraði
manni hvab hún var órög að
umgangast skepnur, þá agnar-
lítil, en búskapurinn og skepn-
urnar voru hennar yndi, löngu
farin að ríða út á góðum hesti.
Hún var virkur þátttakandi í
leik og starfi hvar sem hún
kom.
Eftir aldri var hún þroskuð
bæði andlega og líkamlega, stór
og gerðarleg, dökk á hár og
skipti vel litum, sviphrein og
fr(ð í andliti. Þótt hún hafi alist
upp sem eina barn foreldra, bar
aldrei á neinum samskiptaerfið-
leikum hjá henni við aðra
krakka, enda gestkvæmt á
heimilinu. Henni gekk vel að
umgangast jafnaldra og skólafé-
laga og átti sér mörg áhugamál.
Skarðið er stórt sem nú stend-
ur autt á heimili bróður og
mágkonu.
Kvödd að fullu ein sumarsaga
með sólbros og hamingjudaga.
(Sigurbur Einarsson)
Vib svona aðstæbur eru fátæk-
leg orð vanmegnug til ab lina
sorg og þjáningu, lífið hefur
numið staðar um stund. Það
hefur hent slys á jörðunni sem
er í mótsögn við sköpunarverk-
ið sjálft, eitthvað sem ekki átti
að gerast, en gerist samt, af því
að dauðinn fylgir lífinu.
Helsjúkur líkami hefur fengið
hvíld og leyst sálina úr þeim
fjötrum, sem oft fylgja erfiðum
veikindum. Guð almáttugur
hefur kennt okkur að dauðinn
getur verið miskunnsamur og
líkn þeim sem eftir lifa. Jafnvel
á svona stundum fá orð skálds-
ins nýjan hljóm:
Og því er oss erfitt að dcema þann
dóm
að dauðinn sé hryggðarefhi,
þó Ijósin slokkni og blikni blóm,
er ei bjartara land fyrir stefhi?
Þér foreldrar grátið, en grátið lágt, við
gröfina dóttur og sonar,
því allt sem á lífog andardrátt
til ódáinsheimanna vonar. '
(Einar Benediktsson)
Tíminn er mikill læknir og
græðir hin dýpstu sár. Þó verð-
ur ekkert eins eftir að horfa á
efnilegt barn deyja. Hugur
margra er hjá ykkur í bært um
styrk við svo sáran missi. Dauf-
ur væri barnlaus bær, lítil systir
reisir merki Guðbjargar og
verður ykkur nýr ljósgeisli.
Það er heiðríkja yfir minning-
unni um Guðbjörgu litlu. Megi
góbur Guð styrkja ykkur og
fjölskyldu ykkar við þessar erf-
iðu aðstæður. Ég og fjölskylda
mín vottum ykkur dýpstu sam-
úb.
Guðni Ágústsson