Tíminn - 14.01.1995, Qupperneq 6

6
mmtom
Laugardagur 14. janúar 1995
NORNIN
í TEXAS
„l’aö er ekki nokkur glóra í
þessu," sagöi lögreglufulltrúi í
Suöur- Texas, þegar hann stóö á
afgirtu svæöi í innkeyrslu fórnar-
lambsins. „lornarlambiö, staö-
setningin, þaö er engin gtóra í
þessu," bætti hann viö og liristi
hausinn.
Nokkrum mínútum áöur, miö-
vikudaginn 3. mars 1993, rétt
fyrir kl. sjö aö morgni í Rancho
Viejo, nálægt Brownsville, Texas,
var Albert Joe I'ischer aö þvo bíl-
inn sinn í innkeyrslunni áöur en
hann ók í skólann sinn.
Albert var myndarlegur ung-
lingur, 18 ára gamall, og var aö
ljúka viö aö skola rykiö af bílnum
sínum þegar tveir menn keyröu
franr á hann á gráum Sedan. Þeir
horföu fast á hann og glæsilegt
hús foreldra hans og báru ríki-
dæmiö saman viö fátækrahverfiö
sem þeir ólust upp í. „hetta er
hann," sagöi annar þeirra. „Viö
höfum heppnina meö okkur."
Skyndilega tók annar þeirra
upp skammbyssu, en ökumaöur
stöövaöi bílinn. l’rjú skot rufu
morgunkyrröina og síöan ók bíll-
inn á brott.
Þetta var byrjunin á einu
furöulegasta sakamáli seinni
tíma í Suöur-Texas.
Orsök óljós
Skothríöin var tilkynnt til lög-
reglunnar um kl. 7.06 aö morgni.
Þegar lögreglan kom á vettvang,
lá Albert í blóöi sínu fyrir framan
bílinn, meö tvö skotsár á höföi
og eitt á brjósti. Hann var látinn
þegar aö var komiö.
Perez yfirfulltrúi fékk máliö í
sínar hendur. Hann byrjaöi á aö
tala viö aöstandendur piltsins,
sem voru harmi slegnir og skildu
hvorki upp né niöur í hinum
hræðilega atburöi. Aö þeirra sögn
haföi Albert borðab morgunverð-
inn sinn og fariö tímanlega út til
ab skola af bílnum, enda mikið
snyrtimenni. Nokkrum augna-
blikum seinna heyrði móðir hans
skothvell og einkasonur hennar
lá í blóbi sínu.
Enginn gat skiliö að nokkur
vildi Albert svo illt. Nágranni
þeirra sagðist hafa séð bílinn, grá-
an sedan, en gat hvorki gefib lýs-
ingu á mönnunum né skráning-
arnúmer bifreiðarinnar.
Lögreglan stób nán-
ast meb tómt fangib.
Krufning sýndi ab
morbvopnib hafbi
verib 38 kalíbera
skammbyssa meb
löngu hlaupi. Albert
hafbi látist sam-
stundis, en þab var
foreldrum hans og
fjölda vina lítil hugg-
un gegn því áfalli
sem daubi hansvar
bœjarbúum.
Albert joe Fischer.
ili hins myrta, stífnaöi hann upp
og svitaperlur komu í Ijós á enni
hans. „Ég hélt aö þeir ætluðu
bara aö berja hann luaustlega.
Mér datt ekki í hug aö þeir
myndu drepa hann," stamaði
hann loks út úr sér og var sýni-
lega nrjög órótt.
Garza féllst á aö fara meö lög-
reglunni á stööina og þar gaf
hann þann furðulegasta vitnis-
burö, sem lögreglan hafði heyrt
frant aö þessu í sakamáli.
Hjátrú og hindur-
vitni
Hann sagði aö þetta heföi allt
byrjaö vegna vandamáls í hjóna-
bandinu. Hann heföi veriö giftur
í 22 ár og ælti tvær dætur og einn
son. Sonur hans þjáöist af liða-
gigt-
„Honum hrakabi ört og eigin-
kona mín tók þetta mjög nærri
sér og gerði m.a. tilraun til sjálfs-
vígs. Það var þá sem ég fór til spá-
konunnar eða nornarinnar."
„Nornarinnar?" spurðu furðu
lostnir lögreglumennirnir.
„Já, nornarinnar."
Garza útskýrði aö hann hefði
fyrst hitt nornina í júní 1992 og
beðið hana að létta illum örlög-
um af fjölskyldu sinni. Spákona
þessi var þekkt fyrir aö snúa illri
þróun vib hjá fólki.
Eftir að hafa rýnt í spil um
stund og farið með þulur, sagðist
hún geta létt óhamingjunni af
fjölskyldu hans, en þab yrði bæði
erfitt og kostnaðarsamt. Hann
borgaði henni 30 dollara í hvert
Fyrirmyndarungling-
ur
Albert var fýrirmyndarungling-
ur í einu og öllu. Hann var meö
toppeinkunnir og stóð framar-
lega í íþróttum. Hann var mjög
vinsæll af hinu kyninu og átti
„mikinn séns", eins og sagt er.
Jafnt nemendur sem kennarar
báru honum sérlega vel söguna.
Lögreglan stóð nánast með
tómt fangib. Krufning sýndi að
morðvopnið hafði verið 38 kai-
íbera skammbyssa með löngu
hlaupi. Albert hafði látist sam-
stundis, en það var foreldrum
hans og fjölda vina lítil huggun
gegn því áfalli sem dauði hans
var bæjarbúum.
Minnismibinn
Þab var þó ein ljósglæta í
Perez yfirfulltrúi.
myrkrinu. Krumpaður minnis-
miði fannst þegar athugull lög-
reglumaöur fínkembdi svæbið í
grennd við morðstaðinn. Á hon-
um stóð nafnið Daniel Garza, 43,
San Antonio. Enginn fjölskyldu-
meðlima kannaðist við þennan
mann.
Lögreglan leitaði upplýsinga
um Garza þennan, en hann
reyndist ekki á sakaskrá. Unnið
var í ab hafa uppi á Garza á næstu
vikum.
Vikur liðu. 31. mars haföist
loks upp á Daniel Garza. Að sögn
nágranna var hann að snúa aftur
úr leyfi þegar lögreglan hafði upp
á honum. Honum var tilkynnt að
lögreglan væri að rannsaka
• morðið á Albert Fischer. Þegar
Garza heyrði að miöi með nafn-
inu hans hefði fundist við heim-
SAKAMÁL
skipti sem hann náði fundi
hennar.
í desember, þegar Garzia kom
til fundar við hana, gerbi hún
honum undarlegt tilboð. Hún
sagðist bjóöa honum 3500 doll-
ara ef hann gerði svolítið fyrir
sig. Bón hennar var að hann
fyndi einhvern til ab taka ákveð-
inn ungling og berja ha'nn, mann
sem væri úti um ef þaö yrði ekki
gert.
Garza fannst hugmyndin frá-
leit, en spákonan ýtti á hann og
sagði að ef hann gerði sér — og
piltinum unga - - þennan greiða,
væri hans eigin hjónabandi borg-
Doris Cisneros.
ið. Garza gekk þrátt fyrir fyrir-
heitin á braut og sagðist ekki taka
þátt í þessari vitleysu. En tíminn
leiö, og þegar konan hans sagðist
síðar ákveöin í að yfirgefa hann,
fór hann aftur ab hugsa um til-
bob spákonunnar.
„Ég veit að það var heimsku-
legt af mér, en ég vildi bara gera
allt til aö halda í konuna mína,"
sagði Garza niðurbrotinn.
Seinna um kvöldið fór Garza á
næturklúbb og hitti skuggalega
menn, sem voru að segja frægð-
arsögur af ofbeldisverkum. Garza
kynnti sig og baö tvo þeirra aö
berja drenginn gegn þóknun.
Þeir sögðust taka ab sér verkiö
fyrir 1000 dollara.
Sama dag og Albert var myrtur
sá Garza frétt um það í sjónvarp-
inu. Hann þekkti strax Álbert af
mynd sem nornin haföi látið
hann hafa. Samt sem áður borg-
aöi hann þeim fyrir verkið og
sagðist ekld hafa séð þá síðan.
Eiginkonu sína sá hann aldrei
aftur.
Nornin
Næsta skref Perezar yfirfulltrúa
var ab hafa uppi á Marinu Mart-
inez, 71 árs gamalli „norn" sem
haföist við í litlum kumbalda í
miðbænum. Hún gat hvorki ritað
ensku né spænsku, en hafði gott
orðspor af því að fá eiginkonur
aftur til mannsins og af því hafði
hún lifibrauð. En hvað hafbi
hrundið henni út í hinn vib-
bjóðslega glæp á Albert? var
spurning lögreglunnar.
Nornin var færö í handjárnum
á stöðina og henni lesinn réttur
sinn. Ab því loknu var hún spurð
af hverju hún hefði haft milli-
göngu um morðið á Albert. í
fyrstu þagði nornin, en loks gaf
hún frá sér skræk og hálfsönglaði
síban eftirfarandi sögu, líkt og í
transi.
Ári áður hafði vel stæð og virt
kona, Doris Cisneros, komið til
hennar og sagt henni að Albert
Fischer hefði verið í tygjum við
eina af dætrum hennar. Hann
hafði trúlofast henni, foreldrum
stúlkunnar til gleði, en slitiö trú-
lofuninni eftir tveggja mánaða
skeið. Niðurlæging stúlkunnar
var algjör. Bón Cisneros var að
Marina legði bölvun á drenginn,
en þaö sagðist hún ekki geta gert.
Doris Cisneros var einn af al-
bestu viðskiptavinum Marinu og
heiðvirð kona í alla stabi. Þegar
hún leitaði aftur til hennar
skömmu síöar og spurði hvort
hún gæti fundið einhvem til að
gera sér greiöa — berja Albert
svolítið og sýna honum að ógæf-
an yrði hans hlutskipti ef hann
sæi sig ekki um hönd — vildi
nornin ekki neita bón hennar. Til
að gera langa sögu stutta bauð
Cisneros henni 10.000 dali fyrir
hennar hlut, en af þeim pening-
um greiddi hún Garza 3.500 doll-
ara.
Dómarnir
Það var Perez og mönnum
hans mikill léttir, þegar Doris Ci-
sneros játaði sig seka um ákærur,
þegar hún var handtekin. Þetta
mál var allt svo furðulegt að erfitt
hefði getað reynst aö fá fullnægj-
andi sannanir gagnvart henni.
Hún hefur nú hlotið lífstíðardóm
og mun minnst sitja 35 ár af sér
áður en kemur til nábunar.
Daniel Garza var og er niöur-
brotinn maður. Hann kvartaöi
ekki undan því hlutskipti aö fá
einnig lífstíðarfangelsi. Hann
sagöi að þab skipti ekki máli
hvernig hann verði lífinu eftir-
leiðis, það færi aöeins í iðrun.
Nornin Marina fékk 30 ára
fangelsi, en talið er ab hún muni
aöeins þurfa að sitja inni í tvö ár
— ef henni endist aldur til.
Mennirnir tveir, sem taliö er að
hafi banab Albert Fischer, voru
handteknir skömmu síðar fyrir
önnur afbrot, en þeir hafa neitaö
að hafa myrt hann. Ekki er kom-
in niðurstaða í þeirra mál. Það er
a.m.k. ljóst, að einu undarlegasta
sakamáli seinni tíma er lokið. ■