Tíminn - 28.01.1995, Blaðsíða 6

6
Laugardagur 28. janúar 1995
Flagarinn
immtudaginn 8. júlí var
Todd Hinds á leiö til
vinnu sinnar í Tulsa,
Oklahoma, á reibhjóli sínu.
Hann vann rétt utan borgar-
markanna, en skömmu áður
en hann hafbi lokiö viö aö
hjóla síöasta spottann sá
hann dökka þúst í vegkant-
inum. Hann hringdi þegar í
lögregluna og bab þá ab
koma á staöinn.
Þaö var lík af konu sem Todd
haföi komiö auga á. Svo virtist
viö fyrstu sýn sem ekið heföi
verið á hana og ökumaður
stungiö af.
Bob Palmer fulltrúa var feng-
in rannsókn málsins. Konan
virtist fremur ung, klædd í blá-
ar gallabuxur og hvítan stutt-
ermabol. Dökkt hár hennar var
klístrað af storknuöu blóöi og
af verksummerkjum ályktaöi
Palmer aö u.þ.b. 12 klukku-
stundir heföu liðið frá dauöa
hennar. Líkið lá á grúfu, þegar
aö var komið, en þegar menn
lögreglunnar sneru líkinu viö,
var strax hægt að útiloka um-
ferðarslys.
Fimm skotsár voru á kon-
unni. Eitt á andliti, þrjú á
brjósti og eitt á vinstri fæti.
Konan var ljóslega barnshaf-
andi.
Palmer úrskurðaði í upplrafi
að konan hefði fyrst veriö skot-
in í fótinn, fallið til jaröar og
morðinginn síðan tryggt enda-
lokin meö fjórum skotum.
Þetta var auðsjáanlega kaldrifj-
aöur glæpur, þar sem tilgangur-
inn var aðeins einn, að drepa.
30 kalíbera byssukúla fannst í
grassverðinum við hliðina á
konunni. Af því blóðmagni,
sem runniö hafði, var ljóst að
konan hafði veriö myrt á
staðnum.
Mikilvægt sönnunargagn
fannst á morðstaðnum. Það var
krókur fyrir aftanívagn nreð
vörumerkinu „Draw-Tite"
álímdu. Mögulega hafði krók-
urinn dottið af bifreið morð-
ingjans.
Innan klæða fórnarlambsins
fannst sígarettupakki, háskóla-
skírteini og 30 dalir í reiðufé.
Konan hét Vaughnie Marie
Bradley, 24 ára gömul. 30 dal-
irnir, sem fundust, gáfu til
kynna að tilgangur morðsins
væri annar en rnorð, sennilega
af persónulegum toga. Lækiiir
úrskurðaði síðar að konunni
hefði ekki verið misþyrmt kyn-
feröislega.
Palmer fór heim til stúlkunn-
ar og sagði foreldrum hennar
ótíðindin. Þau sögbu að dóttir
þeirra hefði búið hjá þeim um
skeið og þrátt fyrir mikla geðs-
hræringu gáu þau sagt Palmer
það helsta um líf hennar síb-
ustu mánuðina.
Marie var þriggja barna móð-
ir, þrátt fyrir ungan aldur, og
langt gengin með það fjórða.
Hún hafði aldrei gifst, en hafði
eignast börnin sín þrjú með
sambýlismanni sínum til 5 ára.
Þau höfðu skilið fyrir rúmu ári
og eftir það innritaöist Marie í
háskóla í Tulsa. Þar hafði hún
kynnst verðandi barnsföbur
sínum, Bob Sands, og höfðu
þau verið nánast óaöskiljanleg
síbustu mánuðina, að sögn for-
eldra Marie og vina. Sands bjó í
Oklahoma City, u.þ.b. 150 km
frá Tulsa, og þar eyddi Marie
gjarnan helgunum.
Ab sögn föður Marie hafði
hann náð í hana í skólann um
Gaylon Franklin.
krókur, sem glansaði á í sólinni.
Á honum' stóð: „Draw-tite".
Þetta var samt sem áður ekki
nóg til að sakfella Franklin.
Dagar liðu án þess að yfirvöld-
um yrði ágengt í málinu.
Það var ekki fyrr en nýja vin-
konan hans Franklins hringdi í
Parker og sagðist þtirfa að tala
við hann, sem hjólin byrjuðu
ab snúast. Kvöldið ábur haföi
Franklin rábist á hana og lamið
tvívegis. Eftir það varð hún svo
hrædd að hún ákvab að fara og
segja lögreglunni sannleikann.
Franklin hafbi beðið hana að
ljúga fyrir sig umrætt kvöld, en
samt sem áður trúði hún því
ekki að hann hefbi getað fram-
ið morðið. Ekki fyrr en kvöldið
áður, eftir rifrildið, þegar
Franklin dró hana út í garð með
sér og sýndi henni stóra
skammbyssu sem hann geymdi
í holu tré. „Þú færð ab kenna á
þessari, ef þú hagar þér ekki al-
mennilega," hótaði Franklin
henni.
Vinkonan hafði byssuna
meðferðis til Parkers, sem bauð
henni lögregluvérnd á meðan
málið væri rannsakaö. Þegar
ljóst var að byssan var morb-
vopnið, var Franklin handtek-
inn.
Franklin viðurkenndi ekki
fyrir dómi að hafa framið
morðib, en var eigi að síður
dæmdur til ævilangrar fanga-
vistar. Samfangi hans skírði yf-
irvöldum síðar frá því að
Franklin heföi viburkennt 'fyrir
sér ab hafa myrt Marie Bradley.
Hann hringdi í hana og bab
hana ab hitta sig. Á fundi þeirra
bað hann Marie að falla frá fjár-
kröfum sínum, en hún tók það
ekki í mál. Er Franklin hugðist
fara, sagði hann að hún fengi
aldrei krónu úr sínum vasa og
við það reiddist Marie mjög og
sparkaöi í bíl hans. Afleiðing-
arnar urðu morð.
Gaylon Ronald Franklin af-
plánar nú dóm sinn, en þess má
geta áb útilokað er að hann fái
reynslulausn. Talið er ab hann
eigi alls 11 börn víösvegar um
Bandaríkin. Þab var nánast lifi-
brauð hans að tæla konur til
fylgilags við sig, en svo yfirgaf
hann þær þegar hæst lét. Saga
flagarans er öll. ■
Parker lögreglufulltrúi.
sneri aldrei aftur úr gönguferb-
inni.
Bob Sands reyndist hafa full-
komna fjarvistarsönnun. Hann
var á bak viö lás og slá í ríkis-
fangelsi Oklahomafylkis eftir
nrisheppnaða ránstilraun.
Parker kannaði því næst hagi
sambýlismanns Marie. í ijós
kom að Marie átti í deilu við
hann urn framfærslustyrk
barnanna og átti þab mál að
koma fyrir rétt 5 dögum
seinna. Þetta vakti strax grun-
semdir hjá Parker.
Maðurinn, sem hét Franklin
Gaylon, var vondur pappír
samkvæmt skýrslum lögregl-
unnar. Hann hafði iðkað þann
leik að flakka á milli kvenna,
gera þær ástfangnar af sér og
eignast með þeim börn og
stinga síðan af frá öllu saman.
Hann skuldaði 5 fyrrverandi
kærustum sínum alls 50.000
dali og einnig hafði hann kom-
ist í kast við lögin vegna mis-
þyrminga á konum. Bebið var
dóms í nauðgunarmálinu, en
áður hafði Franklin verið sak-
felldur fyrir misþyrmingar á
konu í Kaliforníu.
Franklin Gaylon átti yfir
höfði sér fangelsisdóm, en
hann var iaus, og liðugur á
þeim tíma sem morðið á Marie
var framib og reið nú á að finna
hann sem fyrst.
Þremur dögum síöar tókst
Parker og mönnum hans ab
hafa uppi á Franklin þar senr
Morbstaburinn.
fimmleytib daginn áður, og
Marie síban eldað kvöldverð
hjá foreldrum sínum. Um sjö-
leytið var hringt í hana og virt-
ist hún miöur sín eftir það sím-
tal. Hún vildi ekki segja föbur
sínum hver hefði hringt, en
sagðist þurfa út að ganga til að
róa sig niður. Foreldrar hennar
pössuðu börnin hennar þrjú á
meban, en faðir hennar hafði
miklar áhyggjur af Marie. Hún
SAKAMAL
hann dvaldi hjá glænýrri „vin-
konu" í Oklahoma. Hann virt-
ist viðbúinn komu þeirra og var
fús til að fara með þeim og
ræða við þá.
Parker varð brátt ljóst aö það
yrði erfitt að sakfella Franklin.
fyrri ákærur breyttist viðmótið
allsnögglega. „Þær voru allar
dópistar," sagði hann meb
skyndilegum ofsa.
Parker spurbi hvort hann
mætti kanna híbýli hins grun-
aða og kvað hann ekkert því til
fyrirstöðu. Ekkert bitastætt
fannst viö þá rannsókn, en ann-
að vakti athygli. Á sendibíl, sem
Franklin keyrbi fyrir fyrirtæki
sitt, var ljóslega glænýr dráttar-
Polmer úrskurbabi í upphafi ab konan hefbi fyrst verib
skotin í fótinn, fallib til jarbar og morbinginn síban
tryggt endalokin meb fjórum skotum. Þetta var aub-
sjáanlega kaldrifjabur glœpur, þar sem tilgangurinn
var abeins einn, ab drepa.
Hann var með „pottþétta fjar-
vistarsönnun", sem fólst í því
að vinkonan hans nýja sagði ab
hann hefði ekki vikið frá henni
á þeim tíma sem morðiö átti sér
staö. Franklin var kurteis til að
byrja með, en þegar Parker og
menn hans fóru að tala um