Tíminn - 16.06.1995, Blaðsíða 14

14
Haavrðinaaþáttur
Átökin í Hafnarfiröi fara ekki fram hjá hagyrð-
ingum fremur en önnur stórtíöindi. Þegar útlit
var fyrir aö meirihluti Alþýöubandalags og Sjálf-
stæöisflokks brysti 10. júní, varö Siguröi Hólm
Þorsteinssyni þetta að oröi:
Magnús stutti mikinn fór,
mötu át og skenkti í glas.
Hann syngur nú í kratakór,
en kyrjar enn sitt argaþras.
í tölvuútskrift af vísunni fór svo aö fyrsta ljóðlín-
an varð meö smærra letri og var þá haldið aö Sig-
urður væri aö smækka Magnús. Þá hraut út úr
Hauki Sigtryggssyni:
Áköftölvan undir tók það áform Sigga,
að stytta Manga í mati sínu
og minnkaði hann í fyrstu línu.
Sami kvað, þegar meirihlutinn féll 13. júní:
Magnús Jón er fallinn frá
fyrri vinum,
og stefnir núna eflaust á
ást með hinum.
Morguninn eftir hallarbyltinguna hittust þeir
Sigurður Hólm og Haukur, og andi þeirra flaug
fjaðralaus:
Afokkur er aftur létt
illu hríðaréli,
en Magnús getur'núna nett
nýju veifað stéli.
Eftirfarandi er úr Hillupósti ÓÞ:
Þegar einn háttvirtur kjósandi heyrði í fréttum
aö samstjórn Framsóknar- og Sjálfstæöisflokks
væri um það bil að fæöast, varð til þessi vísa:
Það mun verða þungt í spori,
þefillt loft af íhaldsmori.
Þeir, sém spáðu vinstra vori,
verða að kyngja þessu slori.
í tilefni stjórnarmyndunar
Þegar Halldór og Davíð
hátta saman
helvíti verður þá gaman
og forvitnilegt að sjá framan
í fón
þetta er válynt veður
ég veit að þar kveður
við örlítið annan tón
en satt best að segja
ekkert vol eða víl
þetta Ijóð er í
Lesbókarskálda
stíl.
Og að lokum harmsaga af Reykjanesi:
Það er ömurlegt hlutskipti
og ekkert glingur
að vera
ráðherralaus Reyknesingur
það tel ég mig vita
upp á tíu fingur.
Botnar og vísur sendist til Tímans
Stakkholti 4
fr rr -fiTr TlTT
Föstudagur 16. júní 1995
Hin gleymda þjóð Kúrdar
Þann 19. maí s.l. spjallaöi ég í
grein hér á síðum Tímans um
viðskiptabann Sameinuöu þjóð-
anna á írak og þátttöku okkar ís-
lendinga í því. Benti ég þar á, að
eins og oft vill verða bitnar þetta
viðskiptabann helst á þeim sem
síst skyldi.
M.a. er vitað að varnarlaus
börn hrynja niður í hundraðatali
á degi hverjum. Vib slíkt veröur
að sjálfsögðu ekki unað, og því
brýnt að viðskiptabanninu verði
aflétt sem fyrst.
Hitt er svo annað mál, ab
hvorki afnám vibskiptabannsins
né. önnur stórvægileg atriði í
samskiptum umheimsins við ír-
aka mega eiga sér stað án þess ab
viðunandi lausn finnist á vanda
Kúrda, sem búsettir em í land-
inu.
Kúrdar munu vera u.þ.b. tutt-
ugu miljónir talsins, hib
minnsta, eða álíka margir og
norrænir menn. Auk þess að búa
í írak er þá einnig að finna í Sýr-
landi, íran og T)nklandi.
Áratugum saman hafa þeir bar-
ist fyrir rétti sínum til sjálfstæðis
í einni eða annarri mynd. Ekki
skal sú saga rakin hér, enda ýms-
ir mér fróbari í þeim efnum. Þess
SPJALL
PJETUR
HAFSTEIN
LÁRUSSON
skal þó getið, að í stríði írana og
íraka fyrir fáum árum frömdu
þeir síöarnefndu hrottaleg
fjöldamorð á Kúrdum, þ.á m.
konum, börnum og gamalmenn-
um. Var þeim gefið að sök, að
hafa hlaupið undir bagga meb ír-
önum.
Eftir Persaflóastríðið tóku Vest-
urveldin hin kúrdísku héruð í
vesturhluta íraks undir sinn
verndarvæng, svo sem það var
kallað. Nú hefur hins vegar kom-
ið í ljós, að eitthvað er gleitt á
milli fjaðra í verndarvængnum
þeim arna. A.m.k. hafa Tyrkir
fengið að steypa sér yfir þetta
svokallaba verndarsvæði með
óvígan her. Láta yfirvöld þeirra
eins og hér sé um að ræða ein-
hvers konar lögregluaðgerbir
gegn kúrdískum skæruliðum,
Islandsbragð
Ut er komin á ensku matreiöslu-
bókin A Taste of Iceland eftir Úlf-
ar Finnbjörnsson matreiðslu-
meistara. I henni eru uppskriftir
ab réttum úr íslenskum hráefn-
um, jafnt af láði sem legi og sum-
um hverjum æði óvenjulegum.
Bókin skiptist í fjóra kafla: um
forrétti, fisk, kjöt og ábætisrétti.
Þótt Úlfar Finnbjörnsson sé
ungur ab árum, hefur hann
löngu getið sér gott orð fyrir mat-
argerðarlist. Hann hefur unnið til
fjölda verðlauna, innanlands
sem utah, og var kjörinn Mat-
reiðslumaður ársins árið 1994.
Hann á og rekur veitingahúsið
Fréttir af bókum
Jónatan Livingston Máv í Reykja-
vík.
Bókina prýða litmyndir af öll-
um réttunum, ásamt ljósmynd-
um úr íslenskri náttúru sem Lár-
us Karl Ingason hefur tekið.
Útgefandi er Mál og menning,
Hilmar B. Jónsson ritar inngangs-
orð, Anna Yates þýddi á ensku,
Margrét E. Laxness sá um útlit og
kápu og Prentsmiðjan Oddi hf.
prentaði. Bókin er 90 blabsíður
og kostar kr. 2.490. ■
sem eigi það til að bregða sér yfir
landamærin í skjóli myrkurs. Að
sögn Tyrkja virðist svo sem „lög-
regluaðgerðir" þessar séu einna
helst í stíl við umferðarfræðslu
lögreglunnar í íslenskum barna-
skólum. Eitthvað mun þó fram-
ferði Tyrkja gagnvart Kúrdum í
írak vera úr takti við umferðar-
fræðslu barna og sennilega frem-
ur í ætt við fjöldamorö nasista á
Gybingum og ýmsum öðrum hér
um árið.
Heldur er það, sem þarna ger-
ist, hulið sjónum annarra en út-
valinna, því blaðamenn fá þar
hvergi nærri ab koma. En þetta
skiptir engu máli; Tyrkir eru í
NATO og Clinton Bandaríkjafor-
seti hefur gefib þeim formlegt
veiðileyfi á Kúrda, sem svo á að
heita ab njóti sérstakrar verndar
þjóðar hans og bandamanna
hennar.
Vera má, ab með þessum hætti
vilji Vesturveldin halda Tyrkjum
uppteknum í austurvegi, í þeirri
von að þeir fari þá ekki að glenna
sig á Balkanskaga, trúbræörum
sínum til stuðnings.
En hvort heldur sú getgáta á
sér einhverja stoð í veruleikan-
um eður ei, þá er hitt víst að
raunir Kúrda eru ekki síður
óbærilegar en þær þrautir sem ír-
akar mega nú líða. Hitt er og deg-
inum Ijósara, að þjáningar þess-
ara þjóða veröa ekki linaðar án
alþjóðlegs átaks varðandi mál-
efni þeirra beggja, enda mun um
þriðjungur íbúa íraks vera Kúrd-
ar, auk þess sem saga þjóðanna
hefur í aldaraðir verið samtvinn-
uð.
íslenskum stjórnvöldum væri
það verðugt verkefni að taka
þessi mál til umræðu meðal ann-
arra þjóða. Mætti í því sambandi
benda á Norðurlönd. Abild
þriggja norrænna ríkja að Evr-
ópubandalaginu og staba tveggja
þéirra utan þess kallar á sam-
stöðu um alþjóöamál, þar sem
Norðurlöndin gætu sameigin-
lega látib til sín taka. ■
Sigurbur Magnús Sólmundarson
Hvílík harmafregn það var, er lát
Siguröar barst mér símleiðis.
Skömmu áður höfðum við verið
aö rabba saman. Hann svo hress
og glabur sem vandi hans yfirleitt
var. Ekkert virtist fjarstæbara en
að daubinn biði við næsta leiti.
Hve lífið er hverfult.
Enginn veit staðinn né stund-
ina.
Ó, hve getur undraskjótt
yfir skyggt hin dimma nótt.
Ég hafði ekki lengi verið í
Hveragerði er leibir okkar lágu
saman. Hann var starfandi mynd-
listarmaður og kennari — fjölhæf-
ur, tillitssamur og kurteis. Gædd-
ur mörgum þeim eiginleikum er
prýða hinn sanna aðalsmann. Og
greiðvikinn og alþýðlegur, enda
vinsæll og ekki síst meöal barna
og unglinga.
Þab sást líka vib jarðatför Sig-
urðar, laugardaginn 10. júní, hve
hann og Aubur Guðbrandsdóttir,
eftirlifandi kona hans, og fjöl-
skyldan eiga stóran vina- og
kunningjahóp. Þá var þar saman
komið eitt mesta fjölmenni í og
viö kirkju í Hverageröi.
Þó mér finnist viö hæfi að
minnast hans meb þessari stuttu
grein, þá er ekki meiningin ab
rekja ætt Sigurðar né gera úttekt á
list- og starfsævi hans, heldur fyrst
og fremst að minnast góðs drengs.
Eitt þab fyrsta er ég sá eftir
hann, var fundargerðabók Taflfé-
lagsins. Aldrei hef ég séð betur
skrifaba né listilegar skreytta
fundargerðabók. Enda var hann
mikill áhugamaður í skáklistinni
og virtur skákmaður.
Sem myndlistarmaður og kenn-
ari var hann starfsamur, afkasta-
mikill og frjór. Myndverk hans
t MINNING
hafa farið víöa og mörg prýða
heimili og stofnanir. Margir tré-
skurðargripir eftir Sigurb hafa orb-
ib mjög vinsælir og bera vott um
mikinn hagleik og listfengi.
Um listsköpun hans má líka
segja ab hún sé náttúruvæn, svo
notaö sé oröatiltæki sem margir
ættu aö kannast við í dag. í mörg
stóru veggverkin hefur hann not-
að steinefni af mismunandi lit og
gerb og mulib sjálfur og fest á flöt-
inn í stabinn fyrir olíu á strigann.
Það getur sannarlega komið á
óvart hve grjótib úr gráu hraun-
inu eða fjörunni verður áhugavert
og spennandi. Myndbyggingin
einföld og skýr og boðskapurinn
verður auöskilinn. Þessi þáttur í
listsköpun Sigurbar er mjög
áhugaverður og þess verður aö
staldraö sé við og kannað. í þessu
ferli eru líka tök frumherj-
ans/landnámsmannsins.
Og margt getur komið á óvart.
Hann glímir við marga fleti. Hið
broslega og spaugilega í tilverunni
grípur hugann og það er hægt að
brosa, jafnvel hlæja. Þab er oft
naubsynlegt fyrir taugarnar ab
geta slakaö á.
Og trjádrumbur, sem legib hef-
ur í fjörunni óralengi, svo lífvana
á að líta, litlaus og hrár, verbur í
höndum listamannsins ab fjöru-
manni, nýkomnum í sveitina yfir
heibina og Svartá, með fullt af
fréttum. Já, karlinn er svo kankvís
á svipinn, hann býr yfir ein-
hverju. Hann veit líka að þab
verbur vel skammtab í ask hans í
kvöld.
Og það væri hægt ab fjalla um
mörg verka Sigurbar M. Sólmund-
arsonar á ýmsa vegu, svo fjöl-
breytt er myndgeröin og útfærsl-
an.
En maðurinn sjálfur er aðalat-
riðib. Hann er gullið.
Haföu þökk, ljúflingur. Blessuð
sé minning þín.
Laufvindar Ijúfir í blásandi byr
fylgi þér yfir gresjur guðdómsins.
Haraldur Einarsson