Tíminn - 31.10.1995, Blaðsíða 11

Þri&judagur 31. október 1995
or
11
80 ára:
Helgi Þorláksson
frá Múlakoti á Síöu
Vítt er land og sól í heiði hátt,
um hugann flœðir trú á lífsins mátt,
því jörðin flúrast, allt er perlum prýtt
og pelli, sem er alltafhreint og nýtt.
En Síða heitir þetta Ijósa land
með lceki, ár og mosklœtt hraun í bland
og bae í varpa, sóley sveipta grund
og söng í lofti, ferska morgunstund.
Það haustar að, en lífið fœrir feng
og flytur inn í bæinn lítinn dreng
með vor í hjarta, hörpu sér við hlið,
sú harpa geymirþúsund vatna klið.
í leik og starfi líkt og önnur böm
hann lœrir, þroskast bceði í sókn og vöm
og stefnir jafnan hátt — á brekkubrún,
vill betri sýn um engi, vötn og tún.
Og sveinninn vex, hver dagur eflir dáð,
með dugnaði og kjarki finnast ráð.
Efmenntabrautin reynist grýtt oggrá,
hann gnístir tönnum — ýtir björgum frá.
ÁRNAÐ HEILLA
Þetta er reyndar löngu liðin stund,
en litli snáðinn rcektaði sitt pund
og hefir síðan frjálsum huga frœtt
og fjölgað auk þess merkri prestacett.
Ég tel þó best að segja eins og er:
Hann úrvals konu fékk í lið með sér.
Þau mcettust ung á morgni lífsins þar,
sem mildast brosa himinstjömumar.
Og ennþá varir aeskudraumurinn
og ennþá raektar Helgi garðinn sinn.
Hann miðlar auðlegð anda sínum frá,
svo allt er stcerra og fjöllin himinblá.
Nú hamingjunni, Helgi, þig ég fel
og hefþá trú hún muni reynast vel.
En forsjóninni flytti’ eg þakkargjörð,
effleiri Helgar byggðu þessa jörð.
Lóa Þorkelsdóttir
Gunnar Helgi Sigurðsson
Fæddur 19. desember 1933
Dáinn 19. október 1995
Gunnar Helgi, sem lést þ. 19.
okt. s.l., var þriöji elstur tíu
barna foreldra minna. Það gefur
því augaleið aö hann þurfti
snemma að taka til hendi á
heimilinu, bæði við almenn bú-
störf og gæslu yngri systkina.
Gunnar var rólyndur maöur
og stilltur vel, og var gæddur
einkenni ættar sinnar að vera
ákveðnari í skoðunum og fylgn-
ari sér en ætla mætti við fyrstu
kynni.
Strax í frumbernsku var mér
sagt frá því aö Gunnar bróðir
minn væri eiginlega ljósan mín.
Það þótti mér auðvitaö afar
merkilegt og gerði það að verk-
um að hann var í mínum aug-
um allsérstakur. Þegar ég fædd-
ist, var Gunnar kominn nokkuö
á áttunda ár. Ég var sjöunda
barn foreldra minna og höfðu
allar fæðingar móður minnar
verið erfiðar og tekið langan
tíma. En nú bar öðruvísi við.
Stelpuanginn vildi fljótt í heim-
inn. Faöir minn hafði farið til
að ná í ljósmóðurina, eins og
vera bar. En fljótlega varð móð-
ur minni ljóst að þau yrðu ekki
komin áður en barnið fæddist.
Voru nú góð ráð dýr, því ekki
hafði nú beinlínis verið reiknað
með þessum aðstæöum. Þetta
var að morgni dags og Gunnar
litli sofandi í næsta herbergi.
Móöir mín kallaði nú á hann og
baö hann að hjálpa sér. Sam-
kvæmt fyrirmælum mömmu
sinnar sótti Gunnar skæri og
tvinna og annað er til þurfti, og
mátti ekki seinna vera. Þegar
faðir minn og ljósmóðirin riðu í
hlað, kom Gunnar út á tröpp-
urnar og sagði þeim fréttirnar
með þeim hætti að hann mældi
ákvebna stærð með handleggj-
unum og sagði glaður í bragði:
„Það er komið svona lítið barn."
Frásögn af þessum atburði er að
finna í bókinni Ljósmæður á ís-
landi, ritub af Gubbjörgu Hann-
esdóttur ljósmóður.
Margar á ég minningarnar
ljúfar um bróbur minn frá barn-
æsku minni. Ég er eitthvað um
fjögurra eða fimm ára og það er
snemma hausts. Pabbi og stóru
t MINNING
strákarnir hafa verið að stinga
út úr fjárhúsunum allan dag-
inn. Við litlu krakkarnir höfum
verið þarna líka og borib út
hnaus og hnaus, en að mestu
hefur dagurinn farið í leik. Allt í
einu er dagurinn horfinn og
dimmblátt rökkur íslenskra
hausta hefur læðst í hvern krók
og kima. Þreyttur stelpuangi
þorir ekki heim, því bæjarlæk-
urinn er oröinn að stóru fljóti
og Fagraskógarfjall sýnist ætla
að detta á bæinn í dimmunni.
Þá kemur Gunnar bróbir minn
og ber mig á bakinu heim.
Hann breiðir úlpuna sína yfir
höfuð mitt, svo rökkurskugg-
arnir nái ekki til mín. Gott var
þá að eiga stóran bróbur.
Önnur minning kemur upp í
hugann. Pabbi og mamma eru
ekki heima, sennilega hafa þau
farið í kaupstað. Það er hávetur
og dagurinn birtulaus. Eldri
systkinin eru úti við að sinna
skepnum, en við þau yngri
reynum að stytta daginn með
einhverju amstri. En þessi dagur
líður óskaplega hægt. Kolaelda-
vélin er köld og það vantar ein-
hvernveginn gangverkið í til-
veruna. En svo kemur Gunnar
bróðir inn úr kuldanum og fer
að sýsla við eldinn. Brátt er
kominn ylur í húsib og brauö í
ofninn. Gunnar bróöir minn
bakar stórt og ilmandi brauð.
Þetta var eins og kraftaverk, því
að á þessum árum vissi maöur
ekki betur en bakstur hvers kon-
ar væri eingöngu á færi kvenna.
Eftir þennan atburð var ég
sannfærb um það, öll mín
æskuár, að Gunnar gæti allt.
Og enn man ég. Ég er orðin
unglingur og er í heimavist í
héraðsskólanum í Reykholti.
Þetta er árið 1959, í febrúar. Mér
er borin sú frétt að faðir minn sé
dáinn og ég eigi að koma heim
til að vera vib útför hans. Föður-
missirinn var unglingnum sár,
eins og nærri má geta. Við sorg-
ina bættust svo áhyggjur af
framtíðinni. Hvað verður nú?
Leysist heimilið upp og hvað
verður um mömmu og litlu
strákana? Eldri bræður mínir
fullvissuöu okkur um að allt
yrði óbreytt. Þeir tækju að sér
búskapinn og vib ættum áfram
okkar heimili. Nú, við lát Gunn-
ars, vil ég minnast þess og
þakka.
Þegar Gunnar gifti sig, flutti
hann til Reykjavíkur og vann
hjá Eimskip sem verkstjóri.
Gunnar og Soffía kona hans
keyptu lítið, einlyft hús í Smá-
íbúðahverfinu og bjuggu þar
ásamt börnum sínum og móður
Soffíu. Litla húsið er nú orbiö
stórt og glæsilegt og vann
Gunnar nánast einn að allri
endurgerð hússins, enda með
afbrigöum laghentur mabur.
Nú í haust var Gunnar enn að
vinna við lagfæringar í húsinu,
þá orðinn mjög sjúkur.
Síbasti mánuðurinn, sem
Gunnar lifði, var honum mjög
erfiður. Sjúkdómur lagöist á
hann af miklum þunga og þessi
áður kraftmikli og hrausti mað-
ur varð algerlega hjálparvana.
Venjum unga
hestamenn
strax á að
NOTA HJÁLM!
|| UMFERÐAR |
Gunnar hélt þó ró sinni eins og
fyrrum, er hann ungur sveinn
hjálpaði systur sinni í heiminn.
En vissulega var hann dapur,
því honum var vel ljóst ab
hverju drægi. Gjarnan hefði
hann viljað vera lengur hjá
sinni góðu fjölskyldu, sem
hann unni mjög.
Að leiðarlokum vil ég þakka
Gunnari góbu æskuárin og fjöl-
skyldu hans bið ég blessunar.
Sigurveig
Framsóknarflokkurínn
Hjálmar
Opinn fundur
ver&ur mi&vikudaginn 1. nóvember kl. 20.30 í félagsheimili framsóknarmanna a&
Hafnargötu 62 í Keflavík.
Cestir f undariris:
Páll Pétursson félagsmálará&herra.
Hjálmar Árnason alþingisma&ur.
Siv Fri&leifsdóttir alþingisma&ur.
Fundarefni:
Sta&a heimilanna.
Atvinnuleysi&.
Húsnæ&ismálin og fleira.
Stjóm Fulltrúarábs framsóknarfélaganna
í Reykjanesbce
mmm
Tl
\Ð
óskar eftir aö ráða umboðsmann
í Keflavík-Njarðvík.
Upplýsingar gefa Katrín í síma 421-2169
og afgreiðslan í Reykjavík
í síma 550-5749.