Réttur - 01.04.1980, Síða 35

UERKðlHðBQRlHH
Útgefandi: VerKlýössambarjd Noröurlaijds.
XIII árg. ! Akureyri, Þriðjudaginn 8. Júlí 1Q30. J 57. tbl.
Verkfdll 1 Krossanesi.
Verksmiðjueigendur brjóia gefin loforð. Norskir
verkamenn látnir sœta þrœlakjörum. Alment
verkfall kl. 2 i gœr. Holdö reynir að beita
lögregluvaldi við verkalýðinn.
Svo sem frá hefir verið skýrt fó vinnuallið allal sem údýre't, hvorl sem
áður, hafði Hoidð fyrir hönd eig- sildartímmo yröi lengri eða skemri.
enda Kro&sanesverksmiðjunnar lofað Petta var því augljós tilraun fil
aCi greiða taxtakaup verklýðsfélag- að brjóta taxtann, með þvf að fara
anna. Hinsvegar bjuggust verka- f kring um hann.
menn við þvf, að best myndi að Jafnhliða kom það fram að 2
vera vel á verði, um að hann héldi verkamönnum, sem unnu2—3daga,
trefin loforð. Það kom lfka á daeiun. var aðeins borgað 1.15 og þeir
Verkbann
Það tilkynnist hérmeð út af
kaupdeilu verkamanna í Krossa-
nesi, að verksmiðja félagsins
»Ægir« í Krossnesi er lýst í
fullkomið verkbann, uns »Ægir«
hefir gengið að kröfum verka-
manna og tilkynt er að verk-
bannið sé upphafið.
Verður sérhver maður, sem
brýtur verkfallið og vinnur við
verksmiðjuna, álitinn verkfalls-
brjótur og meðhöndlaður’ eftir
því.
Stjórn Verklýðssambands
Norðurlands.
„VerkamaSurinn", blað Verklýðssambands Norðurlands tilkynnir verkfallið í Krossanesi.
I
mál fyrir. Er nú hart látið mæta hörðu
og „Ægir“ lætur undan, eins og Verka-
maðurinn skýrir frá 24. júní.
En áður en langt leið kom í ljós að
Holdö, framkvæmdastjóri norska auðfél-
agsins ætlaði sér að svíkja þessa samn-
inga og var þá látið til skarar skríða til
þess að sýna jæssurn verklýðskúgara í
tvo heimana, þegar engum sönsum var
við hann komið með friðsamlegum að-
ferðum.
Þann 7. júlí er verkfallið í síldarverk-
smiðjunni í Krossanesi hafið — og er rétt
að skýra nokkru nánar frá upphafi þess,
því liann er all frábrugðinn því, sem nú
gerist um slíkan verknað.
Verklýðsfélag Glerárþorps hafði eðli-
lega beðið V.S.N. um aðstoð og um leið
var hafinn undirbúningur með viðtölum
við íslensku og norsku verkamennina er
þar unnu. — En vitað var að hér yrði að
sýna vald handaflsins, svo Holdö sæi strax
að þýðingarlaust væri að ætla að fá verk-
fallsbrjóta eða lögreglu sér til hjálpar,
sem hann þó reyndi og lýsir Jón Rafns-
son þeirri tilraun skemmtilega í „Vor í
verunr", sem síðar verður frá greint.
Erlingur Friðjónsson er þá forseti
99