Réttur - 01.07.1984, Blaðsíða 29

þeirra mundi hafa í för með sér atvinnu-
leysi og erfiðari lífskjör. Petta er hinn sí-
gilda aðferð í ríki Mammons. Á það hef-
ur verið bent með réttu, að raunhæf
stefnumótun um íslenska atvinnuþróun,
sem á traustvekjandi hátt sýndi fram á, að
við gætum vel komist af efnahagslega án
herstöðvarinnar, og benti á úrræði, sem
hvíldi á traustari stoðum, væri mjög
mikilvæg í baráttunni gegn þeim. Petta er
eitt af verkefnunum. Hitt er þó enn mikil-
vægara að leggja sig fram til að sýna fram
á háska herstöðvarinnar og finna til þess
nýjar og nýjar aðferðir. Ég trúi því ekki,
að íslendingar vildu leyfa herstöðvar á
landi sínu, ef þeir vissu hvað þeir eru að
gera. Ég trúi því ekki, að þeir meti au-
virðilega fjárhagslega hagsmuni meira en
líf þjóðarinnar og mannkynsins. Afstaða
þess hluta þjóðarinnar, sem unir her-
stöðvunum, stafar fyrst og fremst af van-
þekkingu, sem er svo örlagarík, að hún
leiðir beint í dauðann. Meginverkefnið er
að útrýma þessari vanþekkingu. Þar hafa
menntamenn, sem að öðru jöfnu hafa
betri tök á því en aðrir, miklu hlutverki
að gegna. Petta starf þarf að skipa marg-
falt meira rúm í íslenskum stjórnmálum,
en verið hefur nú áratugum saman. Það
þarf að sitja í fyrirrúmi fyrir öllu, skipa
öndvegi. Áðferð andstæðinganna er að
drepa málinu á dreif, tala um annað, sem
stendur nær daglegu lífi manna, láta það
sem allt veltur á, hverfa í skuggann. Petta
má þeim ekki takast. Ég er þeirrar
skoðunar, að Alþýðubandalagið og aðrir
stjórnmálaflokkar, sem andstæðir eru
herstöðvum, eigi ekki að taka í mál að
gerast aðilar að ríkisstjórn, nema þeir fái
einhverju ágengt, sem um munar í rétta
átt í herstöðvamálinu.
Og þegar kosið er til Alþingis, álít ég
að við verðum að gefa herstöðvamálinu
miklu meiri gaum, en verið hefur. Við
þurfum að spyrja hvern einasta frambjóð-
anda um afstöðu hans til herstöðvanna og
láta honum ekki takast að drepa málinu
á dreif og hliðra sér hjá því að gefa skýr
svör. Og geri hann það ekki eða lýsi sig
fylgjandi herstöðvum, verðum við að
sýna fram á að slíkan mann má ekki
kjósa, hverju sem hann annars lofar og
hvað sem hann býður fram af heimsins
gæðum. Við verðum að gera mönnum
ljóst, að sá sem kýs hann, tekur á sig
meiri ábyrgð en hann fær undir risið. Viti
hann hvað hann er að gera, gerist hann
samsekur um hryllilegastá glæp allra
tíma. Viti hann það ekki, eru það voðaleg
örlög, verri en dauðinn. Pað er skylda
okkar hinna, sem betur vitum, að forða
hverju því mannsbarni, sem unnt er að
bjarga, frá þeim örlögum.
141