Réttur - 01.10.1987, Blaðsíða 40

stétt landsins er, þegar auðlindir eða jafn-
vel sjálft sjálfstæði landsins, er í hættu.
Hernámsmálið sýnir það best; og ofsa-
gróðinn, sem nokkrir yfirstéttarmenn
hafa af þeirri landsölu, sýnir hve lítils
virði sjálfstæði landsins og iíf þjóðarinnar
er þeim, þegar jafnvel þúsundir milljóna
króna eru í boði. Þorsteinn Erlingsson
orðaði það forðum svo:
„Og nú selst á þúsundir þetta sem fyr
var þrjátíu peninga virði!“
Það var ekki farið að hugsa í hundruð-
um milljóna króna þá!
En það krefst mikillar varðstöðu af
hálfu alþýðu að hindra afsal þess auðs,
sem íslendingar framtíðarinnar eiga að
lifa á.
Það hefur sýnt sig rækilega, — jafnt í
hernámsmálinu sem álmálinu, — hve
dyggilega voldugustu blöðin og nú jafnvel
útvarp og sjónvarp aðstoða hina erlendu
ásælnisdólga við að blekkja fólkið, —
jafnvel telja því trú um að verið væri að
„vernda“ það, þegar verið er beinlínis að
stofna lífi allrar þjóðarinnar í hættu.
Það er nauðsynlegt fyrir íslendinga að
gera sér það ljóst hverskonar ríki Breta-
veldi hefur verið, þegar undirlægjur þess
hér tala um Bretana sem „vinaþjóð“,
„sambandsþjóð“ o.s.frv.
Bretaveldi hafði í lok 19. aldar lagt
undir sig fjórðung jarðarhnattarins,
venjulega tryggt sér yfirstétt viökomandi
Ianda með drjúgum mútuböndum.
Við ættum að muna það aö þegar
breskir fiskbraskarar hðfðu sett sig fasta í
Hafnarfiröi um 1500 og þýskir útgerðar-
menn í „þýsku“ búöunum í Straumsvík,
þá börðust þessir aðilar með vopnum um
yfirráðin yfir auðlindum vorum. Eða er
máske ekkert gert til að fræða þjóðina nú
um fornan yfirgang og arðrán þessara
herraþjóða sem nú þykjast vera „vinir“
og „verndarar“?
Blekkingarherferð Iiretans hefur ætíð
verið oss hættuleg.
Stephan G. Stephansson varaði oss
rækilega við vélabrögðum þeirra valdsgír-
ugu auðmanna strax um aldamótin og
sagði við þá herra beinum orðum í „Trans-
vaal“:
„Þín trú er sú að sölsa upp grund,
þín siðmenning er sterlingspund.“
íslendingar! Verið á verði! Vér höfum
nógu lengi verið kúguð nýlenduþjóð, þó
vér látum ekki óvini vora með hræsni
sinni og vélabrögðum gera land vort og
þjóð þeim undirgefna enn einu sinni til
arðráns og féflettingar.
216