Morgunblaðið - 06.03.2006, Side 12

12 MÁNUDAGUR 6. MARS 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNSTAÐUR
TEPPI Á STIGAHÚS
- got t verð -
komum og gerum verðtilboð
VESTURLAND
Borgarnes | Hreggviður Hreggviðsson er
meðhjálpari og kirkjuvörður í Borgarnes-
kirkju auk þess að vera kirkjugarðsvörður.
María Jóna Einarsdóttir vann hjá kirkjunni
til skamms tíma en vinnur nú í umboði
Tryggingastofnunar hjá Sýsluskrifstofunni.
Fyrir um ári síðan tóku þau við Útfararþjón-
ustunni að beiðni sóknarnefndar.
María Jóna er ættuð af Vestfjörðum en
flutti 14 ára í Borgarnes en Hreggviður ólst
upp í Reykjavík. Hvorugt þeirra óraði fyrir
því að þau ættu þetta starf fyrir höndum, en
samt segja þau margar tilviljanir hafa bent í
þessa átt. María lauk prófi frá Samvinnuskól-
anum en Hreggviður frá Verslunarskólanum.
Hann fór á sjóinn á sumrin frá 15 ára aldri á
hvalveiðibáta, sem varð til þess að hann
ákvað að fara í Stýrimannaskólann. Þaðan
lauk hann prófi 1975 og er með fiski- og far-
mannaréttindi. Næstu árin var hann stýri-
maður hjá Eimskip, ýmist á flutningaskipum
eða farþegaskipum.
,,Maður sigldi með frosinn fisk til Banda-
ríkjanna, með síld, ull og gaffalbita til Sov-
étríkjanna, herta hausa og saltfisk um alla
Evrópu.“ Hreggviður, sem á þessum tíma
var einhleypur, fékk eiginlega aldrei frí. ,,Ég
var nokkrum sinnum genginn í land þegar ég
var kallaður aftur um borð til að leysa ein-
hvern af.“
María bætir við að það sé heldur ekkert
skrýtið að hann hafi verið einhleypur því
hann hafi ekki haft neitt tækifæri til að kynn-
ast konu. Það var því lán í óláni að Hregg-
viður slasaðist í baki í ársbyrjun 1980 og fór í
veikindafrí. ,,Ég var auðvitað eins og hver
annar ungur maður og skellti mér á ball
þrátt fyrir bakmeiðslin og þá hitti ég Maríu,“
segir Hreggviður, ,,og þegar hún sagðist
vera ofan úr Borgarnesi sagði ég henni að
það væri skrýtið því ég væri einmitt að fara
þangað að jarðarför eftir viku.“
María gerði sér lítið fyrir, lét Hreggvið fá
heimilisfangið sitt og bauð honum í heim-
sókn. ,,Ég skil það ekki, ég hafði aldrei látið
ókunnugan karlmann fá heimilisfangið mitt
áður. Jarðarfarardagurinn rann síðan upp og
leið án þess að Hreggviður kæmi og ég hélt
að ég væri sloppin. En eftir hádegi daginn
eftir hringdi síminn og þá var það hann.“
Hreggviður segist hafa dvalið hjá Finn-
boga Ásbjörnssyni frænda sínum þessa daga:
,,Ég brá mér á klósettið og þegar ég kom til
baka hélt hann glottandi á símtólinu og var
búinn að hringja í Maríu fyrir mig. Ég hafði
ætlað mér að hringja sjálfur, hef það fyrir
prinsipp að lofa ekki upp í ermina á mér,“
segir Hreggviður, ,,og svo var hann að stríða
mér í mörg ár karlinn, og rukka mig fyrir
símtalið.“
Starsýnt á skóna
Ekkert varð úr heimsókninni að þessu
sinni en Hreggviður lofaði að heimsækja
Maríu næst þegar hann kæmi í Borgarnes og
það yrði fljótlega. ,,Þegar hann svo kom var
það í sunnudagskaffi og mömmu varð star-
sýnt á skóna hans. Hún spurði mig hvort
hann væri prestur eða meðhjálpari því hann
var í svo velburstuðum skóm,“ segir María.
,,Þetta var hæg en örugg þróun í ástarmál-
unum,“ segir Hreggviður ,,Ég vildi vera bú-
inn að safna mér fyrir húsnæði áður en ég
gifti mig og var orðinn þrítugur og vel stæð-
ur þegar við kynntumst, enda hafði ég varla
komið í land.“
Þau giftu sig 28. nóvember ári síðar (1981)
en sagan af því hvernig Hreggviði rétt tókst
að mæta í eigið brúðkaup er vægast sagt
ótrúleg. María talaði við séra Brynjólf Gísla-
son og bað hann um að gefa þau saman.
Hreggviður var stýrimaður á Bæjarfossi og
tvísýnt hvort hann kæmist á æfingu. ,,Eftir
að hafa þurft að fresta æfingu tvisvar held ég
að presturinn hafi vorkennt mér og hugsað
með sér að ég væri auðtrúa stúlka sem ein-
hver sjómaður hefði platað,“ segir María.
Helgina fyrir brúðkaupið var skipið í höfn í
London og með bráðabirgðasiglingaleyfi.
Eftirlitsmaður kom um borð og krafðist út-
tektar á öllum leyfum og réttindum og tafði
það skipið um nokkra daga. ,,Ég sagði honum
að ég væri að fara að gifta mig en það breytti
engu. Þegar við gátum loks lagt úr höfn var
skollið á brjálað veður. Við slóuðum í lengri
tíma nálægt Færeyjum og skipsfélagar mínir
voru farnir að stríða mér og segja að ég
kæmist ekki í brúðkaupið, þetta væru örlögin
og af þessu yrði ekki. Kærastan væri örugg-
lega hætt við allt saman. Þegar veðrið gekk
niður kom tilkynning um breytta áætlun og í
staðinn fyrir að taka höfn í Reykjavík var
það Höfn í Hornafirði af öllum stöðum. Skip-
stjórinn fullvissaði mig um að ég færi suður í
flugvél um leið og við kæmum í land. En þá
var aftakaveður og öllu flugi aflýst. Í
skyndingu var ákveðið að ræsa af stað flutn-
ingabíl á fimmtudeginum, stundum var svo
blint að ég þurfti að fara út úr bílnum og
labba á undan honum. Við komumst til Víkur
í fyrstu lotu þar sem við gistum.“
Á meðan fór María suður til að sækja
hringana, enda útséð um að Hreggviður
kæmist í tæka tíð til að ná í þá. Hreggviður
segist hafa verið þrútinn í framan og fúl-
skeggjaður eftir hrakningana. Hann náði þó
að fara til rakara, en þegar hann ætlaði að
fara vestur var Hvalfjörðurinn ófær og veðr-
ið ennþá slæmt. ,,Ég átti Chevrolet Caprice
Classic dreka og ætlaði með Akraborginni.
Þegar ég kom niður á bakka var þar ægileg
biðröð. Mér leist ekki á blikuna svo ég hleyp
út úr bílnum og hrópa: ,,ég er að fara að gifta
mig“ og vörðurinn sá aumur á mér og hleypti
mér fram fyrir röðina. Enda hef ég ekki í
annan tíma verið að trana mér fram. Þegar
ég kom upp á Akranes var veðrið afar slæmt
og varla sást á milli stika á leiðinni til Borg-
arness. Ferðin, sem venjulega tekur hálf-
tíma, tók tvær klukkustundir. Þegar ég
komst svo á leiðarenda var ég alveg ósofinn
og búinn á taugum,“ segir Hreggviður. ,,En
ég var svo sem ánægð að fá eitthvað af hon-
um,“ segir María, ,,og brúðkaupsdagurinn
var þess vegna ekki alveg eins rómantískur
og við höfðum vonað, og ekki var hægt að
setja hringinn á fingurinn á Hreggviði því
hann var svo bólginn.“
Níu mánuðum seinna fæddist sonurinn
Magnús, en áður átti María soninn Einar
Guðmar, fæddan 1975. Dæturnar Guðrún
Jóna fæddust 1984 og Sesselja 1992 og
barnabarnið Signý Ylfa Sigurðardóttir fædd-
ist 2001.
Erfitt haust
,,Ég gafst svo upp á sjómennskunni, var
búinn að ofkeyra mig. Ég fór að vinna við
ýmis störf í landi, lengst af við sölustörf í Vír-
neti. Mér fannst ég hafa farið á mis við svo
margt þessi ár sem ég var á sjónum, bæði fé-
lagslíf og fjölskyldu, svo ég fór í kirkjukórinn
og lék með leikdeildinni.“
Árið 1986 var Hreggviður beðinn að vera
meðhjálpari í kirkjunni sem síðar þróaðist í
fullt starf með kirkjuvörslu og kirkjugarðs-
vörslu. Hann sá ennfremur um barnastarfið í
15 ár. Fyrir rúmu ári tóku þau hjónin alfarið
við Útfararþjónustunni og hafa nýlega keypt
húsnæði undir aðstöðuna og líkbílinn. María
segir að þau vinni saman í þessu.
,,Við önnumst það sem þarf að gera og er-
um eiginlega alltaf á bakvakt. Við sækjum
lík, hvort sem er á sjúkrahús, heimahús eða á
slysstað, förum með í líkhús, aðstoðum að-
standendur við val á kistu og líkklæðnaði, við
hjálpum til við að senda tilkynningar í blöðin,
pöntum blóm o.þ.h.,“ segir María. ,,Þetta er
afar gefandi starf, maður er í nánu sambandi
við fólk á erfiðustu stundum lífs þess í heila
viku og mann langar gjarnan að halda áfram
þessum tengslum en alltaf koma ný tilfelli.
Maður er þakklátur fyrir að geta orðið að
liði.“
,,Ég er mjög tættur eftir haustið,“ segir
Hreggviður ,,þetta var erfitt haust, nokkur
mjög erfið tilfelli og stundum heltaka mann
ljótar myndir sem maður sér. Á tímabili
hrökk ég alltaf við þegar ég heyrði símann
hringja og bjóst við því versta. Ef ég sá hlæj-
andi fólk skildi ég ekki hvernig það gat haft
gaman af lífinu.“
Hreggviður fer á sjóinn einn afleysingatúr
á ári til að kúpla sig frá og til upplyftingar
grípur hann í gítar. ,,Svo höfum við María
hvort annað en Sesselja dóttir okkar segir
stundum: ,,Getiði hætt að tala um kirkjuna!“
Hreggviður fer einu sinni í viku ásamt Jón
Þ. Björnssyni, fyrrverandi organista, á Dval-
arheimilið, þar sem þeir spila á gítar og
píanó. ,,Við spilum, syngjum og lesum kvæði
fyrir gamla fólkið, ég syng gömul lög sem
fólkið þekkir og svo sit ég áfram, drekk kaffi
og spjalla. Þetta er yndislegt, þarna er eng-
inn sem stuðar mann, fólkið er svo þakklátt
og alltaf notalegt þegar maður fer, þá segir
það: ,,Kemurðu ekki fljótt aftur, Hreggviður
minn?““
Afar gefandi starf
Morgunblaðið/Guðrún Vala
Útfararþjónustan Hjónin Hreggviður Hreggviðsson og María Jóna Einarsdóttir.
Hjónin María Jóna Einarsdóttir og Hreggviður Hregg-
viðsson starfrækja Útfararþjónustu Borgarfjarðar.
Guðrún Vala Elísdóttir heimsótti þau og forvitnaðist um
hvernig Hreggviður komst á endanum í eigið brúðkaup
og hvernig er að starfa við útfararþjónustu.
Af sjónum hjá Eimskip til starfa fyrir kirkjuna í
Borgarnesi og við útfararþjónustu í Borgarfirði
Stykkishólmur | Bæjarstjórn
Stykkishólms hefur samþykkt sam-
hljóða bókun þar sem skorað er á
Vegagerð ríkisins að endurgera
Stykkishólmsveg, frá afleggjaranum
að Skógarströnd og niður í bæinn.
Þungatakmarkanir eru tíðar á
þessum vegkafla og er það mjög
slæmt fyrir atvinnulífið sem byggir á
miklum flutningum til og frá bænum,
segir í áskoruninni. Jafnframt kem-
ur fram að vegurinn er illa farinn og
getur verið hættulegt að aka eftir
honum. Bæjarstjórn Stykkishólms
telur afar brýnt að fara í þessa vega-
gerð strax í sumar. Einnig telur hún
þörf á því að setja upp vegrið í Vogs-
botn.
Krefjast lagfæringar
á Stykkishólmsvegi
VEGNA legu sinnar varð Stykkishólmur snemma á öld-
um miðstöð verslunar, samgangna og opinberrar þjón-
ustu við Breiðafjörð. Friðsæld og fegurð einkenndu
höfnina undir Súgandisey á laugardag er ljósmyndarinn
átti leið um. Unnið var við löndun úr trillunni Bíldsey og í
baksýn sést klaustur og sjúkrahús St. Franciskus-systra.
Undir Súgandisey
Morgunblaðið/Gunnlaugur Árnason