Morgunblaðið - 17.07.2006, Blaðsíða 26

26 MÁNUDAGUR 17. JÚLÍ 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Elsku mamma okkar, tengdamamma, amma og
langamma,
VALGERÐUR MAGNÚSDÓTTIR,
Sólvangsvegi 1,
Hafnarfirði,
lést á Landspítalanum við Hringbraut föstudaginn
14. júlí.
Útförin fer fram frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði miðviku-
daginn 19. júlí kl. 15.00.
Blóm og kransar afþakkaðir en þeim sem vildu minnast hennar er bent á
Félag langveikra barna.
Hildur Eiðsdóttir, Jóhann Tryggvason,
Svala Eiðsdóttir, Rudolf Kristinsson,
Sif Eiðsdóttir, Rúnar Pálsson,
Eiður Eiðsson, Jónbjörg Sigurjónsdóttir,
Páll Arnar Árnason,
Anna Margrét Árnadóttir, Jóhann Einarsson,
Sigríður Árnadóttir, Skjöldur Stefánsson,
Ingólfur Hansen,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝ Valdimar Jónssonfæddist í Kringlu í
Miðdölum í Dalasýslu
hinn 5. febrúar 1911.
Hann lést á hjúkrunar-
heimilinu Seljahlíð í
Reykjavík hinn 4. ágúst
2005.
Stefán Jónsson fæddist
í Kringlu í Miðdölum í
Dalasýslu hinn 13. mars
1914. Hann lést á hjúkr-
unarheimilinu Seljahlíð í
Reykjavík hinn 4. júlí síð-
astliðinn.
Foreldrar þeirra voru
hjónin Jón Nikulásson bóndi í
Kringlu, f. á Skallhóli í Miðdala-
hreppi 1. júní 1876, d. 4. sept-
ember 1959, og Sigríður Jónsdótt-
ir f. á Fellsenda í Miðdalahreppi
18. ágúst 1872, d. 26. nóvember
Jónsdóttur, tvíburasyst-
urnar Halldóra Jóna og
Margrét Nikulína sem lét-
ust þriggja ára gamlar,
Halldóra Margrét, f.
1909, d. 2004, gift Kjart-
ani Ólafi Þorgrímssyni,
og Skarphéðinn, f. 1917,
kvæntur Fanneyju Bene-
diktsdóttur.
Bræðurnir slitu barns-
skónum á æskuslóðum
sínum í Kringlu en héldu
á ungdómsárum sínum til
Reykjavíkur og stunduðu
iðnnám, Valdimar nam
húsgagnasmíði og Stefán lagði
stund á bókband. Þeir störfuðu
við sitt fag alla sína starfsævi.
Stefán verður jarðsunginn frá
Háteigskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
1962. Systkini þeirra eru Guðrún,
f. 1902, d. 1979, sambýlismaður
Sigurður Eiríksson, Guðni, f.
1906, d. 1973, kvæntur Margréti
Lýðsdóttur, Sigurjón, f. 1908, d.
1969, kvæntur Elísu Margréti
Mig langar að minnast ömmu-
bræðra minna með nokkrum orðum.
Þeir voru miklir öðlingar, höfðu
þægilega nærveru, fylgdust vel með
þjóðmálum, höfðu sínar skoðanir en
höfðu ekki alltaf hátt um þær. Hvor-
ugur þeirra kvæntist né stofnaði til
fjölskyldu en þeir voru hluti af fjöl-
skyldum systkina sinna og þeirra
barna. Þeir áttu sér griðastað hjá
okkur og við hjá þeim. Á langri ævi
er margs að minnast, en þeir létust í
hárri elli, á tíræðisaldri, með tæp-
lega árs millibili. Hin síðari ár dvöldu
þau saman systkinin þrjú Halldóra
(amma Dóra), Valdi og Stebbi í
Seljahlíð, hjúkrunarheimilinu. Eftir
að amma dó bættist yngsti bróðirinn,
Skarphéðinn, í hópinn ásamt eigin-
konu sinni Fanneyju. Heilsa þeirra
bræðra var farin að gefa sig síðustu
árin, sérstaklega heyrnin.
Í uppvexti mínum voru þeir Valdi
og Stebbi hluti af fjölskyldunni, voru
í öllum jóla- og afmælisveislum auk
hinnar árlegu sláturveislu á haustin,
og sjálfir voru þeir höfðingjar heim
að sækja. Alla tíð fylgdust þeir vel
með systkinabörnum sínum og
þeirra börnum. Höfðu áhuga á að
vita hvað þau voru að gera, hvort
heldur það var við nám eða störf.
Valdi lærði húsgagnasmíði og var
dverghagur á tré. Þær eru ófáar
mublurnar og innréttingarnar sem
til eru eftir hann. Hann rak um
margra ára skeið trésmíðaverkstæði
við Skólastræti í Reykjavík, á sjálfri
Bernhöftstorfunni. Þegar ég hugsa
til smíðaverkstæðisins, sem var al-
gjör ævintýraheimur, finn ég lyktina
af viðnum og lakkinu. Það var alltaf
jafnspennandi að heimsækja hann
þangað. Á yngri árum var Valdi mik-
ill íþróttamaður, þekktur hlaupari í
Dölunum. Hann fylgdist alla tíð vel
með því sem var að gerast á sviði
íþróttanna. Á mínum yngri árum
voru það ekki margir sem áttu flott-
ar myndavélar og tóku myndir en
Valdi var einn af þeim, mikill áhuga-
ljósmyndari. Myndasýningarnar á
Snorrabrautinni, sem við kölluðum
alltaf skuggamyndir, eru mér eftir-
minnilegar. Landslagsmyndirnar
sýndu næmt auga hans fyrir nátt-
úrunni og okkur krökkunum fannst
gaman að sjá myndir of okkur sjálf-
um á svo stóru tjaldi.
Stebbi lærði bókband og var afar
hagur í höndunum. Hann vann í
Prentsmiðjunni Hólum og í Bókfelli.
Hann batt m.a. inn bækur sem þjóð-
höfðingjum voru gefnar. Fyrir fjöl-
skylduna batt hann inn heillaóska-
skeytin, ritgerðir og gamlar bækur.
Stebbi var mikið snyrtimenni, alltaf
var allt fínt og fágað heima hjá hon-
um og hann flottur í tauinu. Við gerð-
um stundum grín að því að það væri
hvergi betur raðað inni í skápum en
hjá Stebba, eins og hann hefði notað
reglustiku til að mæla bilin. Hann
var líka flottur á því og bauð alltaf
upp á kaffi og konfekt þegar við
komum í heimsókn og fullorðna fólk-
ið fékk jafnvel sherrý-tár. Ég var ein
þeirra sem fékk að dvelja sumar-
langt í Kringlu hjá Héða, yngsta
ömmubróður mínum, á æskuslóðum
þeirra systkina. Það var einstaklega
gaman þegar Stebbi kom og dvaldi
þar í sínu sumarfríi. Hann gekk með
mér um skóginn hans Valda, sem
Valdi hafði gróðursett af miklum
dugnaði mörgum árum áður. Inni í
skóginum, efst, var blómagarðurinn
hennar langömmu, Sigríðar. Stebbi
gekk með mér um skóginn og sagði
mér frá. Ég hélt lengi að þetta væri
stærsti skógur á Íslandi, a.m.k. sá
fallegasti. Ég man hvað ég saknaði
Stebba þegar fríinu hans lauk og
hann fór með rútunni til Reykjavík-
ur.
Ég kveð ykkur mínir kæru ömmu-
bræður, Valdi og Stebbi, með þakk-
læti í huga og hjarta yfir að fá að
vera hluti af ykkar griðastað.
Halldóra N. Björnsdóttir.
Bókbandsmeistarinn og öðlingur-
inn Stefán Jónsson er látinn og mig
langar til að minnast hans með
nokkrum orðum. Það eru rúmlega
fjörutíu ár síðan vegir okkar lágu
fyrst saman en það var í bókbands-
stofunni Bókfelli að Hverfisgötu 78 í
Reykjavík. Hann kom þangað úr
Prentsmiðunni Hólum, en þar hafði
hann unnið nærri tuttugu ár undir
handarjaðri hins kunna prentsmiðju-
stjóra Hafsteins Guðmundssonar.
Ég býst við að þar hafi Stefán notið
sín vel því báðir voru þeir listfengir
mjög en Hafsteinn gerði miklar kröf-
ur til starfsmanna sinna.
Stefán Jónsson var ættaður úr
Dölum vestur. Hann var fæddur og
uppalinn að Kringlu í Miðdölum.
Stefán var mikið náttúrubarn að eðl-
isfari og elskaði sína heimasveit. Það
sá ég þegar við fórum eitt sinn í verk-
stæðistúr vestur í Dali. Þegar við
komum á æskuslóðir hans bókstaf-
lega ljómaði andlit hans af fögnuði.
Um tvítugt fór Stefán suður til
Reykjavíkur að læra bókband hjá
Guðmundi Gamalíelssyni, sem var
mjög vandaður bókbindari. Síðan
vann hann í bókbandi Ísafoldar-
prentsmiðju og eftir það í bókbandi
Hóla eins og áður er sagt. Þegar
Stefán kom til Bókfells 1965 var
Bókfell ein af stærstu bókbandsstof-
um Reykjavíkur og unnu þar oft um
20–30 manns. Ég hafði oft heyrt
vinnufélaga mína tala um Stefán sem
sérstakan ljúfling, en hann hafði
unnið í Bókfelli nokkru áður en ég
kom þangað 1947. Ég komst fljótt að
því að það var ekki ofmælt. Stefán
var slíkt prúðmenni í framkomu og
allri umgengni að leitun var að öðru
eins. Vinnubrögð hans voru líka af
sama meiði. Það var eins og allt léki í
höndum hans og snyrtimennskan
kom glöggt fram í handverkinu þeg-
ar hann batt bækur. Það var oft gott
að leita til Stebba þegar vinna þurfti
vandasama vinnu sem ekki var öllum
fær. Ég man sérstaklega eftir einu
tilviki þegar hann hjálpaði mér við að
búa til skinnmöppu utan um hljóm-
plötuna Sóleyjarkvæði, en hana gaf
faðir minn Ungmennafélaginu ,,Ólafi
Pá“ í Dölum, þegar hún kom út.
Mappan var bundin í geitaskinn og
klædd innan með flaueli og vanda
þurfti vel til verksins. Þetta tókst
með góðri aðstoð Stefáns vinar míns.
Fyrir það er ég honum ævinlega
þakklátur. Eins var það þegar Bók-
fell tók að sér stór og vandasöm verk
eins og t.d. Skarðsbók og Helga-
staðabók, sem voru bundnar í perga-
mentskinn, þá var Stefán í farar-
broddi þeirra sem gengu frá búnaði
þeirra bóka. Á efri árum bjó Stefán
sér fallegt heimili við Hamrahlíð í
Reykjavík og þar hafði hann smá
bókbandsstofu í íbúð sinni. Margir
leituðu til hans ef þeir vildu fá bækur
sínar fallega bundnar og alltaf var
gott að koma til hans og ræða gamla
daga og það sem var efst á baugi í
stéttinni. Seinustu árin dvaldi hann á
elliheimilinu Seljahlíð í Reykjavík.
Um leið og ég þakka Stefáni alla
góðvildina í minn garð þakka ég hon-
um fyrir samfylgdina og sendi að-
standendum hans mínar bestu sam-
úðarkveðjur.
Svanur Jóhannesson.
VALDIMAR JÓNSSON
STEFÁN JÓNSSONÁstkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir
og afi,
GUÐMUNDUR S. ÁRMANNSSON
byggingarmeistari,
Seljugerði 4,
Reykjavík,
er látinn.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Viktoría V. Ólafsdóttir,
Anna María Guðmundsdóttir, Sigurður Sigurðsson,
Ármann Ólafur Guðmundsson, Lilja Pálsdóttir,
Gunnar Örn Guðmundsson
og barnabörn.
Móðir okkar,
GUÐRÚN JÓNSDÓTTIR,
frá Nesi á Rangárvöllum
andaðist að dvalarheimilinu Lundi á Hellu laugar-
daginn 15. júlí.
Jóhann Gunnarsson,
Jón Bragi Gunnarsson,
Kristinn Gunnarsson.
Föðursystir mín,
DAGNÝ GEORGSDÓTTIR,
sem lést sunnudaginn 9. júlí verður jarðsungin frá
Háteigskirkju þriðjudaginn 18. júlí kl. 13.00.
Georg Ólafsson.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
HANNES JÓNSSON
fyrrverandi sendiherra,
sem lést mánudaginn 10. júlí sl. verður jarðsung-
inn frá Dómkirkjunni í Reykjavík þriðjudaginn
18. júlí kl. 13.00.
Karin Waag Hjálmarsdóttir,
Hjálmar Waag Hannesson, Anna Birgis,
María Inga Hannesdóttir, Ólafur Georgsson,
Guðrún Andrésdóttir,
Kristín Hanna Hannesdóttir, Páll Torfi Önundarson,
Jakob Bragi Hannesson,
Glódís Karin E. Hannesdóttir,
Guðmundur Hannes Hannesson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Minningarkort
Krabbameinsfélagsins
540 1990
krabb.is/minning