Morgunblaðið - 27.02.2007, Qupperneq 36

36 ÞRIÐJUDAGUR 27. FEBRÚAR 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Alma Björns-dóttir fæddist á
Dalvík 11. apríl
1926. Hún lést á líkn-
ardeild Landakots-
spítala aðfaranótt
sunnudagsins 18.
febrúar síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Anna Friðleifs-
dóttir húsmóðir, f.
1901, d. 1990 og
Björn Björnsson
skipstjóri og fiski-
matsmaður, f. 1903,
d. 1988. Alma á einn
bróður, Braga, f. 1931.
Alma giftist 14. september 1950,
Stefáni Ólafi Stefánssyni, stöðv-
arstjóra Pósts og síma, f. 3. mars
1916, d. 16. ágúst 1983. Börn Ölmu
og Ólafs eru: 1)
Anna Birna, f. 1951,
gift Sigurði Helga-
syni og eiga þau þrjú
börn, Stefán Ólaf,
sambýliskona Sig-
ríður Sunna Ara-
dóttir, Ölmu og Sig-
ríði. 2) Stefán
Ólafur, f. 1954,
kvæntur Eygló Pét-
ursdóttur og eiga
þau tvö börn, Stefán
Ólaf, unnusta Selma
Birna Úlfarsdóttir
og Sunnu, unnusti
Sigfús Guðmundsson 3) Jóhann, f.
1958, kvæntur Elísabetu Kemp.
Þau eiga tvær dætur, Elsu og Evu
Björgu.
Útför Ölmu var gerð í kyrrþey.
Mig langar til að minnast konu
sem hefur skipt mig og fjölskyldu
mína meira máli en flestir aðrir í þrjá
áratugi. Alma Björnsdóttir, tengda-
móðir mín og vinkona, lést aðfara-
nótt sunnudagsins 18. febrúar síð-
astliðinn. Það er manneskja sem ég
mun sjá eftir og sakna. Manneskja
sem hafði svo mikið að gefa, ekki síst
þeim sem mér eru kærust. Hjá henni
áttu börnin mín athvarf og stuðning
alla tíð, til síðasta dags. Hún hvatti
þau og studdi. Hún var til taks ef þau
voru veik og kom strax ef kall barst.
Alma var Norðlendingur, fæddist
á Dalvík, en flutti í bernsku til Siglu-
fjarðar og þar var hennar heimili
fram yfir þrítugsaldur. Ég bar gæfu
til að kynnast foreldrum hennar,
Birni og Önnu, vel og þau höfðu
sömu eðliseiginleika og hún. Vildu
allt fyrir alla gera, voru barngóð og
fús til að veita stuðning. Víst er að
minning þeirra mun alltaf lifa í hug-
um okkar sem þeim kynntust vel.
Það á líka við börnin, sem þau báru,
eins og Alma og ekki síður Ólafur
maðurinn hennar og afi þeirra, á
höndum sér.
Alma og Stefán Ólafur Stefánsson
gengu í hjónaband 1950. Fyrstu árin
bjuggu þau á Siglufirði og þar starf-
aði Ólafur á símstöðinni og Alma var
talsímakona eða ein af stúlkunum á
Stöðinni eins og mér skilst að stund-
um hafi verið sagt. Árið 1958 var
Ólafur skipaður stöðvarstjóri Pósts
og síma á Sauðárkróki og þar með
urðu viss straumhvörf í lífi þeirra.
Þau flutti úr húsinu sínu á Siglufirði í
bæ í hraðri uppbyggingu. Þar var
þeirra starfsvettvangur í 25 ár, eða
allt þar til Ólafur lést árið 1983. Eftir
að hafa kynnst mörgu góðu fólki á
Sauðárkróki, skynja ég að þau hjón
hafi notið vináttu og velvildar
margra. Bæði voru þau greiðug og
lipur. Ólafur embættismaður af
gamla skólanum, og hann vildi allra
götu greiða. Heimili þeirra var
stundum eins og gistihús og margar
máltíðir framreiddi Alma fyrir gesti
og gangandi. Og það skemmtilega
var, að öllum þótti það sjálfsagt. Í
minningunni man ég að ég dáðist að
því hversu samhent þau hjón voru.
Þau báru greinilega mikla virðingu
hvort fyrir öðru sem leiddi til far-
sældar, ekki síst þegar erfiðleikar
steðjuðu að.
Eftir fráfall Ólafs flutti Alma í
Kópavog. Hún vildi vera nálægt
börnunum sínum og barnabörnunum
og það var hún svo sannarlega. Alltaf
boðin og búin. Og víst munu þau allt-
af meta það mikils. Það er gaman að
geta sagt hverjum sem er, hvenær
sem er, að ég og tengdamamma höf-
um verið vinir. Eðlilega voru mikil
samskipti á milli.
Mæðgurnar töluðust við daglega
og stundum oft á dag. En oftar en
ekki snerust samræðurnar um það
hvernig hún gæti látið gott af sér
leiða. Ég veit að öll barnabörnin
minnast hennar eins og ég með
þakklæti og söknuði. Þegar fólk er
alvarlega veikt og enginn bati er
hugsanlegur þá getur verið gott að
sofna og losna frá kvölum. Þannig
var það með Ölmu. Hún veiktist í lok
síðasta árs og þurfti þar af leiðandi
ekki að líða miklar kvalir, lengi. Það
er huggun að vita að hún er komin á
betri stað, til þeirra sem eru henni
jafn kærir og fólkið hennar hér á
jörðinni.
Sigurður Helgason.
Tengdamóðir mín, Alma Björns-
dóttir, er látin. Hún kvaddi þennan
heim á sama hátt og hún lifði. Með
rósemi og virðuleika, eins og drottn-
ing. Hún var alltaf jafn glæsileg,
hvort sem hún stóð við uppvaskið
eða var uppáklædd á hátíðisdögum.
Falleg og góð kona. Það eru orðin
sem lýsa henni best. Eftir lát manns-
ins síns flutti hún suður frá Sauð-
árkróki til að vera nær börnunum
sínum og bjó sér fallegt heimili í
Kópavogi. Þar naut hún sín vel, tók á
móti gestum og gangandi með glæsi-
legu kaffiborði eða pantaði pítsu fyr-
ir barnabörnin.
Elsku Alma mín. Mikið á ég eftir
að sakna þín. Alveg frá okkar fyrsta
fundi hefurðu átt virðingu mína og
ást. Þú varst kona sem settir fjöl-
skyldu þína í fyrsta sæti. Þú fylgdist
með barnabörnunum daglega,
studdir þau og áttir stóran þátt í að
koma þeim til manns. Þau sakna nú
ömmu sinnar. Þú varst sú sem alltaf
mundir eftir öllum afmælisdögum,
brúðkaupsafmælum og öðrum merk-
isdögum í fjölskyldunni. Aldrei leið
sá afmælisdagur, að þú hringdir ekki
í mig með hamingjuóskir.
Það eru ófá skiptin sem ég hef
hringt í þig, þegar ég hef verið á leið-
inni til Reykjavíkur og spurt hvort
þú eigir ekki kaffi handa mér. Og
meira segja þegar þú varst komin
inn á Landakotspítala, og ég kom í
heimsókn til þín, þá sendirðu mig
fram í eldhús svo ég fengi kaffiboll-
ann minn. Svona kona varst þú, alltaf
að hugsa um aðra.
Farðu í friði vina mín og takk fyrir
allt.
Eygló.
Elsku amma, hafðu hjartans þökk
fyrir alla þína gæsku og blíðu. Við
munum ávallt minnast þín. Guð
geymi þig.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V.Briem)
Elsa og Eva Björg.
Elsku besta amma Alma mín.
Ég get sagt það með vissu að þú
sért sú allra besta manneskja sem ég
hef og mun nokkurn tímann kynnast.
Og að hafa hlotnast sá heiður að fá að
vera ömmudóttir þín er eitthvað sem
ég mun alltaf vera þakklát fyrir.
Þú varst blanda af öllu sem hver
manneskja ætti að taka sér til fyr-
irmyndar, og það ætla ég sko að
gera. Þú varst virðuleg en á sama
tíma svo ótrúlega hlý og góð. Einnig
varstu svo falleg bæði að innan og ut-
an.
Ég man fyrir nokkrum árum þeg-
ar ég fékk að gista hjá þér eins og
svo oft áður. Þá tókstu gleraugun af
þér og þá sá ég fyrst hvað þú varst
með falleg augu. Þau voru brún, en
samt með einhverjum pínu grænum
lit líka. Ég man að ég sagði við þig að
ég vonaði að börnin mín myndu fá
augun þín, af því að þú værir með
miklu fallegri augu en ég. Þó að þú
værir farin að eldast þá hélstu alltaf
fegurðinni og virðingunni þinni.
Dæmi um það var þegar að þú
varst í heimsókn hjá okkur. Ég og
Stebbi vorum búin að fá nýtt hjól
sem var með tveimur hnökkum og
þremur hjólum. Þér fannst þetta al-
veg stórmerkilegt hjól og settist á
bak. Svo hjólaðir þú upp veginn
heima, mynd var tekin– og auðvitað
tókst þér að vera virðuleg eins og
drottning á þessu undarlega tæki!
Allar bænir sem ég kann kenndir þú
mér. Þú varst afskaplega trúuð og
þess vegna er ég líka handviss um að
þú færð það margfalt til baka uppi í
himnaríki.
Í hvert einasta skipti sem ég gisti
hjá þér var farið yfir margar bænir –
10 mínútur af bænum og svo var les-
inn sálmur í sálmabókinni sem þú
varst alltaf með við rúmið þitt. Þess-
ar bænir hafa sko margfalt skilað
sér, og hafa hjálpað mér mikið í
gegnum árin. Það var sama hvað ég
var að fara að gera, hvort ég var að
fara í próf eða keppa í fótbolta, þá
baðst þú alltaf fyrir mér. Hringdir
oft í mig kvöldið áður og sagðist ætla
að biðja fyrir mér – ég er viss um að
það hefur hjálpað mér að komast á
þann stað sem ég er núna. Þú átt
auðvitað alltaf eina bæn hjá mér, og
munt eiga svo lengi sem ég lifi.
Ég gæti setið hér og skrifað enda-
laust um þig amma mín. En aðal-
málið er það að ég elska þig og sakna
þín. Þú varst sú manneskja sem ég
leit upp til og ég var endalaust stolt
þegar einhver sagði að við værum
líkar – það er sko ekki leiðum að líkj-
ast. Þegar þú ert farin er heimurinn
mun fátækari. En hinsvegar er
himnaríki búið að eignast fallegasta
engilinn. Þú ert komin til afa og
Guðs. Eitthvað sem þú ert ekki búin
að kvíða fyrir. Þú spjallaðir nú við
afa í gegnum myndina uppi á
skenknum hjá þér, og í gegnum
bænirnar. Og núna eruð þið tvö sam-
einuð aftur, það gerist ekki betra.
Ég kveð þig með mörgum tárum.
Hins vegar veit ég það að þú hefðir
sko ekki viljað sjá eitt tár hjá mér!
Ég veit að þú fylgir mér hvert sem
ég fer og passar mig. Þú ert fyrir-
myndin mín. Takk fyrir allar frá-
bæru samverustundirnar okkar.
Takk fyrir að hafa alltaf verið svo
stolt af mér sama hvað ég hef gert.
Ég elska þig amma mín.
Sunna.
Amma Alma, nú ertu farin frá
okkur og kveð ég þig með mikilli
sorg. Mér þykir rosalega vænt um
þig og sakna þín mikið. En elsku
amma, þó þú sért farin ertu enn í
hjörtum okkar og skildir eftir góðar
minningar sem gott er að eiga.
Trúin var alltaf sterk hjá þér og
það varst þú sem kenndir okkur
systkinunum að biðja, þú kenndir
okkur að ef eitthvað bjátaði á væri
gott að biðja til guðs. Það er eitthvað
sem ég hef tamið mér og mun gera
alla mína tíð. Þú baðst fyrir okkur í
gleði jafnt sem sorg og ég veit að þú
baðst fyrir mér þó nokkuð oft þegar
ég var lítill og veikur! Í veikindum
þínum bað ég fyrir þér einsog þú
baðst fyrir mér.
Þegar ég byrjaði með Selmu var
mér mikið í mun að koma með hana
sem fyrst í heimsókn svo þið gætuð
nú fengið að kynnast. Það var einsog
ég bjóst við, þú tókst henni eins og
þínu eigin barnabarni og var það
mér mjög mikilvægt sem og henni,
það gladdi mig svo mikið að ég sat í
sófanum og brosti út að eyrum yfir
hvað þið náðuð vel saman. Mig
hlakkaði til að kynna hana fyrir
ömmu minni, því ég átti bestu ömmu
í heimi! Og eftir margar slíkar heim-
sóknir, sögðum við hvort við annað:
Vá, hún er svo góð… Þú þurftir ekk-
ert endilega að gera eitthvað eitt,
heldur fann maður fyrir því um leið
og maður gekk inn. Þessi væntum-
þykja og vilji til að hjálpa á allan hátt
var ríkjandi og maður kom alltaf
brosandi út. Lýsandi dæmi um það
er þegar þú hringdir í mig fyrir jól
og baðst mig að vera ekkert að
kaupa handa þér í jólagjöf, ég ætti
nóg með sjálfan mig og veitti ekkert
af peningunum. Svona varst þú, þú
hugsaðir um aðra áður en þú hugs-
aðir um þig og það er þannig sem ég
mun minnast þín. Eigingirni var ekki
til í þínu fari og sá kærleiki til ann-
arra sem þú bjóst yfir er eitthvað
sem allir ættu að temja sér. Þú varst
engill hér á jörð og nú ertu orðin
engill þarna á himnum.
Ég sakna þín mikið en veit að þú
Alma Björnsdóttir
Nú er elsku pabbi
minn farinn frá okkur
án nokkurs fyrirboða.
Ég hafði óttast þessa
stund frá því ég var barn því pabbi
var mér svo mikils virði alla tíð.
Nokkrum dögum áður en Kristján
bróðir minn hringdi og sagði mér
þessa hræðilegu frétt sagði ég við
Vilborgu vinkonu mína að mér fynd-
ist eins og eitthvað væri að pabba en
vissi innst inni að hann myndi ekki
segja frá því, það vel þekkti ég
hann. Einnig sagði ég henni að mig
dreymdi svo oft nafnið Ingibjörg og
hún sagði það sama, svo eftir andlát
pabba var mér sagt af þremur
manneskjum að nafnið Ingibjörg
þýddi engin björg.
Ég var þriggja ára þegar mamma
Guðfinnur Stefán
Finnbogason
✝ Guðfinnur Stef-án Finnbogason
fæddist á Miðhúsum
í Kollafirði í
Strandasýslu 13.
febrúar 1938. Hann
lést 10. febrúar síð-
astliðinn og var
jarðsunginn frá
Kollafjarðarnes-
kirkju 17. febrúar.
fór sem ráðskona að
Miðhúsum með okkur
systkinin og ég man
það eins og í gær er
við pabbi vorum í mið-
stöðvarherberginu að
brenna rusl þegar ég
spurði hann hvort
hann vildi vera pabbi
minn og hann faðmaði
mig að sér og sagði já,
ég get varla lýst gleði
minni. Það má segja
að hann hafi verið
minn verndarengill. Í
fjárhúsunum spjölluð-
um við mikið saman um heima og
geima. Ekki var ég gömul þegar við
pabbi minn sátum og ræddum póli-
tík. Hann var mjög sérstakur maður
og naut mikillar virðingar annarra.
Alltaf var hann til staðar fyrir mig,
gaf sér tíma til að hlusta og þakka
ég honum það ætíð. Börnin mín öll,
nema Sylvía Rut sem fæddist and-
vana, voru mikið í Miðhúsum hjá afa
og ömmu og munu þau búa að þeim
kærleik, hlýju og visku alla sína ævi.
Pabbi tranaði sér aldrei fram gagn-
vart börnum, vildi frekar gefa þeim
tíma og koma til sín. Hann var mikið
í pólitíkinni, skákinni og brids svo
eitthvað sé nefnt. Þetta gætu orðið
margar blaðsíður hjá mér en ég
ætla að láta þetta duga. Guð geymi
þig elsku pabbi minn, ég mun sakna
þín mikið. Alla tíð mun ég búa að því
sem þú gafst mér og kenndir mér.
Bless elsku pabbi minn.
Þín dóttir
Rakel.
Þú varst besti afi sem ég hef átt,
þú varst alltaf svo góður við mig og
ég man þegar þú gafst mér lamb
sem ég skýrði Eldeyjarbotnu. Ég
sakna þín mikið en ég veit að þér líð-
ur vel hjá guði með öllum dánu dýr-
unum þínum. Mér fannst mjög gott
að geta kvatt þig við kistulagn-
inguna og vonandi verður þú
ánægður með myndina sem ég
teiknaði og setti hjá þér ofan í
kistuna. Ég mun alltaf elska þig.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Júlíus Örn Sigurðarson.
Elsku Guðfinnur afi.
Ég mun aldrei gleyma öllum þeim
sumrum, og vetrum líka, sem ég var
hjá þér í sveitinni. Ég á svo margar
góðar og skemmtilegar minningar
frá þeim tímum. Ég man eftir öllum
heimalningunum sem þú leyfðir
mér að hjálpa þér með. Heyskap-
urinn var einn af bestu tímum lífs
míns, þá hurfu allar áhyggjur og
stress burt. Ég elskaði lyktina af
nýslegnu grasinu sem barst alltaf
um húsið þegar þú komst loks heim
eftir langan dag á túninu. Mér
fannst líka svo æðislega gaman þeg-
ar þú leyfðir mér að keyra með þér
dráttarvélina, þá leið mér eins og ég
væri orðin svo stór og dugleg. Ég
man líka eitt skipti þegar þú varst
að keyra yfir túnið og ég og Baldvin
sátum á gafflinum aftan á dráttar-
vélinni, við vorum að leika okkur að
hoppa af gafflinum og svo aftur á.
Svo þegar Baldvin stökk eitt skiptið
af að þá gafst þú pínu í til að stríða
honum. Ég hló svo mikið og sá þig
brosa til okkar. Baldvin var fljótur
að taka sprettinn á eftir okkur því
ég var nýbúin að stríða honum og
segja að nautið í girðingunni þoldi
ekki rauða litinn, það vildi svo
heppilega til að Baldvin var í skær-
rauðri úlpu.
Ég á óteljandi minningar frá tíma
mínum í sveitinni og mun varðveita
þær í hjarta mínu. Ég elska þig og
sakna þín svo rosalega, og í hvert
sinn sem ég stíg fæti á sveitabæ í
framtíðinni mun ég leita eftir
sveitalubbanum í mér sem varð til í
sveitinni hjá afa.
Megi guð blessa þig og ég vona að
þú sért kominn á fallegan og ynd-
islegan stað, vonandi með nóg af
kindum svo þú hafir eitthvað fyrir
stafni.
Sveitastelpan þín,
Guðfinna Ásta Kristjánsdóttir.
Fallinn er frá góður vinur, Guð-
finnur Stefán Finnbogason bóndi á
Miðhúsum í Kollafirði á Ströndum.
Það kom sem reiðarslag þegar Arn-
heiður sambýliskona hans hringdi
til mín á laugardagskvöldi og
greindi frá andláti hans fyrr um
daginn.
Við höfðum talað saman í síma að-
eins nokkrum dögum áður og þá var
ekki annað að heyra en Guðfinnur
væri hress að vanda. Kallið kom því
snöggt í hans tilviki.
Kynni okkar Guðfinns hófust fyr-
ir um tuttugu árum, en áður höfðu
leiðir okkar legið saman með þátt-
töku okkar í sameiginlegu áhuga-
máli. Mér verður ávallt minnisstæð
fyrsta heimsókn mín að Miðhúsum.
Móttökurnar af hans hálfu voru lík-
ari því að gamlir kunningjar væru
að hittast eftir nokkurra ára hlé.
Setið var við spjall fram eftir kvöldi
og ekki við annað komandi en að
gista og dvelja fram á næsta dag.
Eftir þetta kom ég ávallt við í Mið-
húsum ef farið var um Strandir og
naut frábærrar gestrisni, einnig var
oft hringt á milli og rætt um hin
margvíslegustu mál.
Við kynni af Guðfinni kom hann
mér fyrir sjónir sem afar traustur
og hjálpsamur maður. Hann átti
mörg áhugamál auk búskaparins.
Má þar nefna sveitarstjórnarmál
sem hann tók þátt í um árabil. Einn-
ig stjórnmál, en málefnum lands og
þjóðar fylgdist hann vel með og
hafði á því sviði ákveðnar skoðanir á
hlutunum. Hann hafði gaman af