Morgunblaðið - 28.04.2007, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 28. APRÍL 2007 37
MINNINGAR
✝ Jónas Helgi Pét-ursson fæddist í
Bolungarvík 19.
október 1924. Hann
lést á Landspít-
alanum 21. apríl síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru Pétur Jó-
hannes Ólafsson, f.
7.11. 1884, d. 19.5.
1963, og Þorsteina
Þórunn Guðmunds-
dóttir, f. 31.5. 1865,
d. 7.9. 1963. Systk-
ini Jónasar voru
Guðmundur Krist-
inn, f. 11.10. 1909, d. 30.1. 1941,
Kristján Högni, f. 23.10. 1911, d.
19.10. 1998, Ólafur Marinó, f. 14.5.
1913, d. 30.1. 1941, og Jóhanna, f.
20.7. 1917, d. 25.2. 1962.
Jónas kvæntist 25.12. 1949 Ingi-
björgu Elínu Valgeirsdóttur, f.
21.2. 1929. Foreldrar hennar voru
Valgeir Jónsson, f. 3.4.1899, d. 5.7.
Synir þeirra eru Valur Arnór, Ey-
þór Fannar, Ævar og Sveinn
Yngvi. 5) Baldur Þórir, f. 11.2.
1960, maki Halldóra Krist-
insdóttir, f. 26.2. 1960. Börn
þeirra eru Elín Lóa, Erla Björk,
Kristinn og Guðmundur Ólafur. 6)
Jóhann, f. 17.8. 1964, maki Sonja
Harðardóttir, f. 5.5. 1965. Börn
þeirra eru Rut, Dagný Fjóla og
Jóhann Atli. 7) andvana fæddur
drengur 1967. Barnabarnabörnin
eru 19.
Jónas og Elín bjuggu allan sinn
búskap á Ísafirði, lengst af að
Túngötu 17 síðan að Hjallavegi 2
sem þau byggðu. Jónas lauk námi
í vélvirkjun árið 1950 hjá Vél-
smiðjunni Þór, þar sem hann
starfaði á meðan hún var starf-
rækt, til ársins 1990. Hann stofn-
aði ásamt tveimur sonum sínum
og þriðja manni Vélsmiðjuna
Þrym hf., á Ísafirði árið 1991 og
starfaði þar óslitið síðan, til loka
árs 2006.
Útför Jónasar verður gerð frá
Ísafjarðarkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
1981, og Ingibjörg
Margrét Guðmunds-
dóttir, f. 15.9. 1901,
d. 8.3. 1993, frá
Gemlufalli í Dýra-
firði. Börn Jónasar
og Elínar eru: 1)
Guðmunda Ólöf, f.
3.11. 1949, maki Að-
alsteinn Krist-
jánsson, f. 24.6. 1948.
Börn þeirra eru Jón-
as Pétur, Hildur Kar-
en og Kristján Karl.
2) Pétur Þorsteinn, f.
29.11. 1951, maki
Kolbrún Halldórsdóttir, f. 15.1.
1953. Börn þeirra eru Jónas Ingi,
Ragnhildur Ýr og Högni Gunnar.
3) Ingibjörg Margrét, f. 15.6.
1954, maki Arnar Kristinsson, f.
24.12. 1953. Börn þeirra eru Mar-
grét Ósk og Kristinn Elvar. 4)
Valgeir, f. 17.9. 1955, maki El-
ínborg Bjarnadóttir, f. 3.12. 1955.
Þegar ég kveð nú föður minn og
lærimeistara til margra ára hinstu
kveðju, langar mig til að líta til
baka og rifja upp nokkur atriði
sem ég heyrði pabba oft minnast á
við mig. 12 ára gamall var hann á
sjó með föður sínum og bræðrum
þeim Guðmundi og Ólafi, þar sem
þeir þurftu að leita vars inni á
Dynjandavogi í Arnarfirði. En þar
voru þeir við veiðar á smokkfiski.
Þetta var árið 1936 þegar mikið
mannskaðaveður gekk yfir landið
er franska rannsóknarskipið Pour-
quoi-Pas fórst. Veður var svo vont
að allt vatn úr Dynjanda hvarf,
fauk á brott í þessum mikla veð-
urofsa. Hinn 30. janúar 1941 varð
mikill harmleikur í fjölskyldunni,
þegar tveir bræður pabba og mág-
ur fórust er bátur þeirra Baldur ÍS
fórst, en í þessa ferð átti pabbi að
fá að fara í staðinn fyrir bróður
sinn Ólaf með Guðmundi bróður
sínum, en af einhverjum ástæðum
fór hann ekki þessa ferð.
Árið 1944 útskrifaðist pabbi af
mótornámskeiði á Ísafirði og varð
síðan vélstjóri á ýmsum bátum,
samhliða iðnnámi sínu í vélsmíði.
Hann lauk sveinsprófi frá Vél-
smiðjunni Þór árið 1950, með námi
var hann sem vélstjóri á sumrin.
Pabbi varð fyrir alvarlegu slysi ár-
ið 1957 þegar bruni varð í Morg-
unstjörnunni ÍS, þar sem báturinn
lá við bryggju hér og bar hann
þess merki allt sitt líf. Pabbi var á
sjúkrahúsinu í eitt ár og frá vinnu í
tvö ár vegna þessa og var þetta
erfiður tími fyrir bæði pabba og
mömmu, sem voru þá komin með
fjögur börn öll undir tíu ára aldri.
Á þessum árum fór skipastóll út-
vegsmanna við Djúp stækkandi og
vantaði töluvert upp á að hafn-
arbætur fylgdu eftir stækkun skip-
astólsins. Þessu fengu Bolvíkingar
að kynnast því þeir þurftu yfirleitt
í vondum veðrum að koma skip-
astól sínum í var á Ísafirði og þar
tók pabbi við að vakta og gæta
skipa Bolvíkinga og þá sérstaklega
um jól og áramót. Þetta þekkti
pabbi vel, því eftir að hann tók
mótorréttindin 1944 þurfti hann oft
að fara inn á Ísafjörð með báta og
ganga síðan fjöruna heim því veg-
urinn á milli var ekki kláraður fyrr
en 1950.
Sjálfur hóf ég nám í vélvirkjun í
Vélsmiðjunni Þór hf . árið 1970
undir leiðsögn pabba og fór ekki
alltaf vel á með okkur þar sem ég
skildi ekki hvað í kennslunni fólst
fyrr en síðar á lífsleiðinni. Unnum
við saman alla tíð að undanskildum
5 árum. Er ég flutti aftur heim
1982 fór ég aftur til starfa í Þór
hf., þar sem við störfuðum saman
til starfsloka Þórs. Síðar stofnuð-
um við pabbi og Valgeir bróðir við
fjórða mann Vélsmiðjuna Þrym hf.
þar sem ég vann með föður mínum
sem vann fullan vinnudag fram til
ársloka síðasta árs.
Pabbi hafði mikið dálæti á söng
og var mikill söngvari og hafði fal-
lega, bjarta tenórrödd sem gladdi
alla sem á hlýddu. Hann var félagi
í Karlakór Ísafjarðar, einnig hafði
hann mikla ánægju af allri veiði,
hvort heldur var stangaveiði eða
skotveiði, og notaði hvert tækifæri
sem gafst til veiða, sem gátu hel-
tekið hann svo að hann gleymdi
stað og stund.
Takk fyrir allt sem þú varst okk-
ur, Guð geymi þig, elsku besti
pabbi minn.
Pétur Þ. Jónasson.
Það var alltaf eitthvað í gangi
hjá þér, elsku afi minn, enda féll
þér ekki verk úr hendi. Ég man
fyrst eftir mér í vinnu hjá þér sex
ára gamall þegar verið var að tyrfa
Hjallaveginn og ég fékk að hjálpa
til að róta í moldinni, skítugur upp
fyrir haus.
Vorin komu vestur þegar afi
hringdi og falaðist eftir aðstoð við
setja niður útsæði í kartöflugarð-
inn, eða réttara sagt kartöflu-
garðana. Einn garður var ekki
nægjanlegur fyrir afa heldur virt-
ist sem nýr garður bættist við á
hverju vori. Það var í eðli hans að
tryggja að ávallt væri til nægur
matur.
Síðar var ég svo lánsamur að fá
að vinna við hlið þér í smiðjunni.
Það var góður skóli fyrir reynslu-
lítinn strákling að fá að njóta
reynslu þinnar við snúin verkefni.
Enda hafa fjölmargir notið leið-
sagnar þinnar í að tryggja að allur
búnaður virki eins og til er ætlast.
Í smiðjunni varstu sannarlega
kóngur í ríki þínu. Þú varst ávallt
reiðubúinn til þess að aðstoða
hvern þann sem leitaði til þín og
lagðir nótt sem nýtan dag undir til
þess að tryggja að atvinnutækin
héldu áfram sinn gang.
Veiðiferðirnar í Syðridalsvatn
voru engu líkar. Að róa út á speg-
ilslétt vatnið með afa sem gekk í
barndóm er hann dró netin full af
fiski. Það var það sama og með
kartöflugarðana að ekki var nóg að
fá nokkra fiska, heldur varð að róa
með bátinn fullan af fiski heim að
landi þínu þar. Í veiðiferðum okkar
sagðir mér sögur úr sveitinni, sög-
ur af lífshlaupi þinnar kynslóðar
sem færði þessa þjóð til bjargálna.
Hvernig útgerð óx og dafnaði í vík-
inni, og þorp breyttist í bæ.
Elsku afi, takk fyrir að veita
mér þau forréttindi að starfa við
hlið þér og kynnast sögu þinni.
Jónas Ingi Pétursson.
„Margt er það og margt er það
sem minningarnar vekur…“
Þessar ljóðlínur eftir Davíð Stef-
ánsson eiga vel við er ég minnist
tengdaföður míns sem var mikið
ljúfmenni sem vildi öllum vel, var
tryggur og trúr vinum sínum sem
og börnum og niðjum. Ég kynnist
syni hans á sautjánda ári og það
var mikill kvíði þegar ég kom í
fyrsta sinn að heilsa upp tengda-
foreldrana. En sá kvíði var óþarf-
ur, því strax fékk ég þá hlýju og
ástúð sem hefur alla tíð einkennt
samband okkar tengdapabba, það
var honum nóg að vita hverra
manna ég væri. Honum féll aldrei
verk úr hendi, hann starfaði í hart-
nær 60 ár við viðgerðir bátavéla,
og alltaf var hann tilbúinn til vinnu
ef þörf var á. Hann sinnti ekki
bara skipaviðgerðum, því ef veður
voru válynd og flotinn í landi, þá
stóð okkar maður vaktina og gætti
skipanna í höfn.
Nú síðustu árin hef ég starfað á
skrifstofu fyrirtækis okkar og það
var ósjaldan að hann kom upp til
mín að spjalla um dægur- og lands-
málin. Það voru oft fjörugar um-
ræður hjá okkur og ekki lá hann á
skoðunum sínum, lét menn heyra
það ef honum mislíkaði.
Honum fannst það alveg út í
hött að láta menn hætta að vinna
um sjötugt, og starfaði fullan
vinnudag og lét ekki af störfum
fyrr en nú um áramótin vegna
veikinda.
Það er til marks um þrek hans
og dugnað, að hann byggði sum-
arhús að Gemlufalli, Dýrafirði, þá
kominn á áttræðisaldur. Þar kom
smiðurinn og stillti upp grindinni
fyrir pallinum umhverfis húsið og
þau hjónin hjálpuðust að við að
negla niður borðin og ekki var
slegið slöku við þar frekar en við
annað sem þau gerðu. Þau hjónin
voru alla tíð mjög samhent,
tengdamóðir mín stóð alla tíð eins
og klettur við hlið eiginmanns síns.
Þegar minnst var á Jónas þá var
nafn Ellu ekki langt undan, því þau
voru eitt, svo samhent voru þau í
öllu.
Á yngri árum söng hann með
Karlakór Ísafjarðar, hann hafði ein-
staklega fallega tenórrödd. Tengda-
pabba fannst gaman að taka lagið í
góðra vina hópi og var mjög söng-
elskur, oft söng hann fyrir mig
„Kolbrún mín einasta“ og „Smala-
drenginn“ og hann söng með slíkri
innlifun að unun var á að hlusta.
Hann var mikill veiði- og búmað-
ur, ekki gafst oft tími til veiða fyrr
en síðari árin. Það, að komast í
veiði á Syðridalsvatni við æsku-
stöðvar hans, var eins og endurnýj-
un lífdaga fyrir honum, slíka gleði
veitti það honum að róa út til veiða
og færa afla að landi. Þegar við fór-
um út að sigla, þá kom hann stund-
um með og var syninum sagt hvar
miðin væru út af Víkinni, það væri
alltaf fisk að hafa þar sem Hólana
bæri í Geirólfsstaðabæinn eða fyrir
mynni Bolungarvíkur, þar var
stoppað og rennt niður, ekki brást
það að sá guli beit á. Þetta líkaði
mínum manni, hann ljómaði allur af
gleði þegar hann dró slóðann fullan
af fiski um borð. Þessar veiðiferðir,
sem og aðrar minningar, verða mér
alltaf kærar, minningar um lífsglað-
an, eljusaman og yndislegan föður.
Kolbrún Halldórsdóttir.
Mig langar í fáum orðum minnast
Jónasar, samstarfsmanns, félaga og
vinnuveitanda til nokkurra ára. Það
var árið 1999 að leiðir okkar lágu
saman þegar ég hóf störf hjá Jónasi
og sonum hans, þeim Pétri og Val-
geiri í Þrym hf. Strax fyrsta daginn
var mér vel tekið og alla daga síðan
höfum við Jónas rætt um allt milli
himins og jarðar, hvort sem það var
um vinnuna, pólitík eða annað.
Ekki vorum við alltaf sammála
enda rúmlega 50 ára aldursmunur á
milli okkar og því höfðum við lifað
ólíka tíma. Sagði Jónas okkur
vinnufélögunum margar sögur frá
fyrri tíma þegar hann var vélstjóri
á bátunum, ferðasögur að utan
þegar hann var að vinna við togar-
ana, vinnusögur þegar hann var að
byggja sér húsið á Hjallaveginum
og margar fleiri. Það var líka gam-
an að ganga um í vinnunni og oft
þegar maður sá gamla varahluti
eða hluti sem Jónas hafði smíðað
sjálfur þá voru yfirleitt sögur á
bak við hvern hlut. Jónas var lag-
inn vélsmiður og duglegur, var
alltaf mættur fyrstur og fór síð-
astur heim. Þrátt fyrir að vera
kominn yfir áttrætt þá sló hann
okkur yngri mönnunum oft við
með útsjónarsemi sinni. Jónas var
yfirleitt ekki fyrsti maðurinn í kaffi
en þegar það gerðist þá kom hann
til okkar hinna og skipaði okkur að
koma og var þá hún Ella oftast ný-
komin með eitthvað gott og nýbak-
að að heiman. Ef einhver var ekki
viðstaddur þá gætti Jónas þess vel
að ekki skyldi allt klárað þannig að
nóg væri eftir handa þeim sem eft-
ir var. Jónas hafði oft gaman af því
þegar börn starfsmanna komu í
vinnuna og tók hann þeim ákaflega
vel, enda þegar ég sagði 6 ára dótt-
ur minni frá því að gamli maðurinn
í vinnunni væri látinn þá stóð hún
stutta stund og þagði en sagði svo:
Pabbi, fæ ég þá ekki aftur kex í
vinnunni? Jú, sagði ég. Svona var
Jónas, góður við börnin, fór ávallt
með þau á kaffistofuna og gaf þeim
kex og fleira.
En nú er komið að leiðarlokum,
Jónasi þakka ég samfylgdina und-
anfarin ár og það er aldrei að vita
nema við eigum eftir að starfa
saman seinna, það kemur í ljós síð-
ar.
Ég og fjölskylda mín vottum
Ellu, börnum þeirra Jónasar og
öllum öðrum aðstandendum okkar
dýpstu samúð og megi drottinn
fylgja ykkur. Minning um góðan
mann lifir.
Sigurður Jóhann Erlingsson.
Jónas Helgi Pétursson
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma, systir og
mágkona,
INGIBJÖRG BENEDIKTSDÓTTIR
frá Hafnarfirði,
lést á Kanaríeyjum mánudaginn 26. mars.
Útförin fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju föstudaginn
4. maí kl. 15:00.
Marjón Pétur Sigmundsson,
Sigfús Þór Sigmundsson, Erna Hjaltested,
Benedikt Sigmundsson,
Haraldur Sigmundsson, Estefan Leó Haraldsson,
Haraldur Benediktsson, Elín Jakobsdóttir,
Benedikt Benediktsson, Elín K. Björnsdóttir,
Viðar Benediktsson,
Birna Benediktsdóttir.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
JÓHANNA AÐALSTEINSDÓTTIR
frá Vaðbrekku
Lindasíðu 4, Akureyri,
áður til heimilis Ásgarðsvegi 15
Húsavík,
er látin.
Jarðarförin fer fram frá Húsavíkurkirkju laugar-
daginn 5. maí kl 14.30.
Aðalsteinn Helgason, Ágústa Þorsteinsdóttir,
Kristjana Helgadóttir, Arnar Björnsson,
Bjarni Hafþór Helgason, Margrét Þóroddsdóttir,
Helgi Helgason, Anna Guðrún Garðarsdóttir,
Ingibjörg Helgadóttir, Halldór Benediktsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
HERMANN LUNDHOLM,
fyrrverandi garðyrkjuráðunautur
Kópavogs,
lést á Vifilsstöðum föstudaginn 27. apríl.
Útförin auglýst síðar.
Sigurbjörg Lundholm,
Ísidór Hermannsson,
Steinn G. Lundholm,
og fjölskyldur.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
bróðir, afi og langafi,
HJALTI SIGURÐUR ÖRNÓLFSSON,
lést á hjúkrunarheimilinu Vífilsstöðum fimmtu-
daginn 26. apríl.
Útförin verður auglýst síðar.
Guðrún Valgarðsdóttir,
Helga Hjaltadóttir, Karsten Jacobsen,
Guðbjörg Þóra Hjaltadóttir, Óskar Bjarnason,
Anna María Hjaltadóttir, Svavar Sigurjónsson,
Valgerður Ósk Hjaltadóttir, Ingólfur Gíslason,
systur, afabörn, langafabörn.