Morgunblaðið - 13.10.2007, Síða 42

42 LAUGARDAGUR 13. OKTÓBER 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Sigrún Sölva-dóttir fæddist á
Núpi í Öxarfirði 30.
ágúst 1929. Hún lést
á Heilbrigðisstofnun
Þingeyinga á Húsa-
vík 6. október síð-
astliðinn. Sigrún var
dóttir hjónanna
Steinfríðar
Tryggvadóttur og
Sölva Steins Ólason-
ar. Sigrún var elst
fjögurra systkina
sem eru Benedikt
Sveins, látinn,
óskírður drengur, látinn, Hjördís
Anna, búsett í Orlando, en einnig
átti Sigrún hálfbróðurinn Sölva
Hólmgeirsson, sem er látinn.
Sigrún var gift Alfreð Guð-
mundssyni, f. 19. október 1919, d.
21. desember 1975, og bjuggu þau
hjón allan sinn búskap á Þórshöfn.
Eftir lát Alfreðs var Sigrún í sam-
búð um árabil með Ragnari
Björnssyni frá Eskifirði en hann
lést 14.9. 2004.
Eftir lát Ragnars
bjó Sigrún með
Halldóri Maríusi,
sem var yngstur
fimm barna þeirra
Sigrúnar og Alfreðs
en hann lést hinn
28.9. sl. Eftirlifandi
börn Sigrúnar og
Alfreðs eru Kristín,
f. 26.3. 1950, maki
Marinó Ragnarsson,
Steinfríður, f. 27.7.
1951, maki Ólafur
Stefánsson, Sigríður
Hólm, f. 1.7. 1953,
og Sölvi Steinn, f. 30.3. 1955, maki
Cathleen Doran Alfreðsson. Þau
eru öll búsett á Þórshöfn.
Sigrún vann almenna vinnu alla
tíð en lengst af við ræstingar í
Grunnskólanum og á Heilsugæslu-
stöðinni á Þórshöfn. Síðustu ár bjó
hún á hjúkrunar- og dvalarheimil-
inu Nausti á Þórshöfn.
Sigrún verður jarðsungin frá
Þórshafnarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Elsku amma nafna.
Það var gaman að fá að alast upp í
nærveru þinni. Ég byrjaði fljótt að
sækja til þín, varla stóð ég upp úr
stígvélunum þegar ég strauk frá
gamla húsinu á bakkanum og yfir
Langanesveginn, til þín í gömlu Bif-
röst.
Ef mamma sá að ég var horfin, þá
var ég strokin til þín, elsku besta
amma nafna mín.
Man ég þær góðu stundir sem við
áttum í fjárhúsunum og í hænsna-
kofanum, ekki voru allir hrifnir af
músunum mörgu þar. Það var svo
gaman á sauðburðinum. Þú naust
þín svo vel í sauðfjárbúskapnum.
Ekki var ég stór þegar ég fór að
bera 10 lítra kassa af mjólk úr
mjólkurstöðinni okkar ásamt öðru
góðgæti heim til þín á föstudögum
og þegar heim kom fékk ég ískalda
mjólk, kleinur og jólaköku sem ég
plokkaði alltaf rúsínurnar úr. Aldrei
var ég skömmuð þó poki af súrmjólk
eða rjóma dytti ofan af mjólkurkass-
anum á jörðina og spryngi.
Gaman var að fá að fara í búðina
með budduna þína og versla smá-
vegis. Manni fannst maður vera svo
fullorðinn og með svo mikla ábyrgð,
og eins að fara í fiskibúðina góðu.
Veturinn sem ég var hjá þér í gömlu
Bifröst var yndislegur. Þá var ég á
fimmtánda vetri en þér fannst ekki
gott að vera ein og ég naut góðs af
þeirri veru, mátti ráða hvað var í
matinn.
Í hjónaherberginu var ekki alltaf
hlýtt yfir veturinn, svo yfirleitt sett-
um við hitapoka og heitt vatn í risa-
kókflösku til að hita aðeins, áður en
við skriðum upp í en oftar en ekki
var ég búin að hita þína holu áður en
þú komst að halla þér.
Á fimmtán ára afmælinu mínu þá
treystir þú mér til að halda afmæl-
isveisluna í gömlu Bifröst og þú fórst
eitthvað á meðan. Mikið var það
gaman og óvenjulegt að treysta ung-
lingi fyrir heilu húsi, en svona var
það, þú treystir mér til alls.
Það var svo gaman að fá þig í
sveitina til mín nokkrum sinnum á
ári. Börnin mín hlökkuðu alltaf til
þegar von var á þér til dvalar í sveit-
ina okkar.
Það fyrsta sem þú gerðir þegar þú
komst í sauðburðinn var að kjaga út
í fjárhús og skoða kindurnar og
lömbin, það var sama þó þú værir í
skárri fötunum þínum, út í fjárhús
fórstu. Þér fannst lyktin svo góð að
þú vildir helst ekki þvo þér um hend-
urnar eftir fjárhúsaferðina. Ef þú
varst ekki innanhúss þá varstu iðu-
lega úti í gróðurhúsi, þar sem þér
fannst best að vera, anda að þér
rósailminum og njóta kyrrðarinnar
þar. Þú talaðir oft um að fá bara að
sofa þar, það væri svo yndislegt þar.
Í vetrarheimsóknunum fórum við
ekki mikið út í fjárhús, heldur sátum
í sófanum í stofunni og prjónuðum
og horfðum á Leiðarljós saman.
Þú varst alltaf velkomin til okkar.
Innilegar ástarþakkir fyrir allt og
allt, það hefur verið mér og minni
fjölskyldu ómetanlegur tími sem við
fengum að hafa þig hjá okkur í sveit-
inni.
,,Amma lang“, eins og börnin mín
kölluðu þig, þau sakna þín mikið.
Það var sérstakur hluti af sauðburð-
inum að fá ömmu lang í heimsókn.
Oft var spurt í maí: ,,Fer ekki amma
lang að koma til okkar í heimsókn?“
Við geymum minninguna um þig í
hjörtum okkar.
Saknaðarkveðjur,
Sigrún, Karl, Sigurður,
Marín Rut og Tístran Blær,
Núpum, Aðaldal
Sómakonan Sigrún Sölvadóttir er
látin eftir stutta en erfiða banalegu.
Sigrún veiktist alvarlega eftir andlát
Halldórs Maríusar, augasteins
hennar og yngsta barns. Kynni mín
af Sigrúnu og Halldóri hófust fyrir
þremur áratugum eða um það leyti
er samband okkar Rutar hófst. Þau
kynni áttu eftir að styrkjast og efl-
ast. Þegar ég reri sumarlangt frá
Þórshöfn, munstraður á Lat með
Bigga, var ekkert sjálfsagðara en að
fá að gista í Bifröst. Sigrún sá til
þess að maður lagði ekki af þótt ekki
væri ég vanur sjómennsku og kost-
urinn um borð væri ekki stórbrot-
inn.
Alltaf voru veislur í Bifröst þegar
heim var komið eftir veiðiferð. Sig-
rún var mikil matmóðir og ávallt var
nægur matur á borðum; þó var oft
þröngt setið við borðið í eldhúsinu
hennar. Sigrún hafði okkur drengina
í fæði, þvoði af okkur og sá til þess
að okkur liði ætíð vel. Þegar því var
lokið settist hún afsíðis en var fljótt
komin á stjá á ný ef gest bar að garði
eða til þess að gá hvort okkur van-
hagaði um eitthvað.
Þegar til stóð að byggja íþrótta-
miðstöð á Þórshöfn varð gamla Bif-
röst að víkja. Til allar lukku höfðu
þáverandi stjórnendur á Þórshöfn
skilning á því að um tilfinningamál
var að ræða og að nauðsynlegt væri
að byggja nýtt hús fyrir Sigrúnu og
Halldór. Ráðist var í að hanna nýtt
einbýlishús við Langanesveg og var
ég svo heppinn að fá að koma að
þeirri hönnun. Að ýmsu var að
hyggja, til dæmis var nauðsynlegt að
hafa gott búr, nálægt eldhúsinu, því
Sigrún vildi sinna gestum vel. Hall-
dór þurfti einnig að hafa nægt pláss
fyrir byssurnar sínar og annað það
sem sportveiðiskap fylgir. Þegar allt
var klárt var húsinu gefið nafnið Bif-
röst hin nýja og er það mín tilfinning
að Sigrúnu og Halldóri hafi liðið vel
þann tíma sem þau áttu saman í nýju
Bifröst.
Það er ógleymanlegt þegar Hall-
dór heimsótti okkur Rut til Kaup-
mannahafnar meðan ég var þar við
nám. Þetta var hans fyrsta utan-
landsferð og skiljanlega hafði Sigrún
áhyggjur af þessu óþarfa flakki til
útlanda. Til allrar lukku hafði Hall-
dór Bigga, sigldan manninn, sér til
halds og trausts. Margar góðar
minningar eru frá þeirri ferð og
hægt væri að búa til heilt leikrit um
öll þau ævintýri. Minnist ég eins at-
viks sérstaklega en þá vorum við
stödd í Þýskalandi. Vitanlega litum
við inn á öldurhús þar sem keyptur
var mjöður fyrir alla aðra en Hall-
dór, en honum var borið blávatn í
flösku. Eitthvað fannst honum
drykkurinn daufur og hafði á orði að
hann „gæti alveg eins hent sér í ein-
hverja ána fyrir austan eins og að
drekka þennan óþverra“.
Missir Þórshafnarbúa hefur verið
mikill síðustu vikurnar og ljóst er að
þegar slík áföll dynja yfir þarf mik-
inn styrk. Eftir að hafa kynnst Þórs-
hafnarbúum og verið búsettur þar í
tvö ár veit ég að sá styrkur er til
staðar þótt erfitt verði að fylla þau
skörð sem höggvin hafa verið. Ég
þakka allar góðu stundirnar og góðu
kynnin í Bifröst í gegnum árin.
Blessuð sé minning Sigrúnar og
Halldórs, þeirra er sárt saknað.
Bolli.
Sigrún Sölvadóttir
Genginn er á vit
feðra sinna Dóri
frændi minn og vinur
langt um aldur fram. Frændi var
sterkur persónuleiki og sérstakur.
Hann var karlmenni af gamla skól-
anum og hafði mestu skömm á öllum
tepruskap. Hann var þéttur á velli og
hávaxinn, mikill um herðar og
brjóstkassa, bar svip víkinga eins og
maður ímyndar sér þá; rauðbirkinn,
svipmikill, karlmannlegur, heitfeng-
Halldór Maríus
Alfreðsson
✝ Halldór MaríusAlfreðsson
fæddist í Bifröst á
Þórshöfn á Langa-
nesi 21. október
1957. Hann varð
bráðkvaddur á Krít
28. september síð-
astliðinn og var
jarðsunginn frá
Þórshafnarkirkju 6.
október.
ur og sterkur. Sam-
kvæmt hugmynda-
fræði Dóra borða
alvöru menn ekki
grænmeti, nema helst
kartöflur, og úða ekki í
sig sætindum. Kjarn-
góður íslenskur matur
er það sem karlmenni
eiga að leggja sér til
munns og ekki er
verra að hafa kaldan öl
eða vín með. Hann lifði
samkvæmt sannfær-
ingu sinni og vildi
gjarnan sjálfur skjóta
eða veiða í matinn.
Í veiðiferð að Skálum fórum við
frændsystkinin einu sinni ásamt
fleirum og áttum saman dásamlega
helgi í stórbrotinni og hrjúfri nátt-
úrunni á nesinu. Dóri hafði meðferð-
is skotvopn og veiðistöng. Þegar ég
var að undirbúa kost til ferðarinnar
sagði hann óþarft að taka annað með
en eldspýtur, salt og pipar, hann
myndi sjá fyrir bráð á grillið. Sem
betur fer tók ég kjöt með því að eng-
in var bráðin hjá frænda sem hafði
vitanlega margar og flóknar skýr-
ingar handbærar á því að hafa ekk-
ert veitt.
Dóri var vinmargur enda var alltaf
líf og fjör þar sem hann var. Hann
hafði miklar skoðanir á mönnum og
málefnum, lá ekki á þeim og rök-
studdi mál sitt jafnan fjálglega. Það
var gaman að taka snerrur við hann
og gersamlega hægt að fá í magann
af hlátri. Fótbolti var eitt af áhuga-
málum Dóra og studdi hann Liver-
pool af lífi og sál. Hann stofnaði fót-
boltaliðið Saxana á Þórshöfn ungur
drengur og um skeið var hann for-
fallinn mótorhjólatöffari. Þá átti
hann forláta svartan leðurjakka með
áletruninni Chicago aftan á. Dóri
gekk því lengi undir nafninu Chicago
meðal okkar félaganna þótt fleiri
hafi sennilega kallað hann Saxa.
Dóri eignaðist ekki börn en beindi
ást sinni og umhyggju í staðinn að
móður sinni Sigrúnu, systkinum sín-
um og systkinabörnum. Honum var
annt um allt sitt fólk og tók þátt í lífi
þeirra af fölskvalausum áhuga enda
er fjölskylda hans afar samheldin.
Dóri bjó lengst af með mömmu sinni
í Bifröst. Samband þeirra mæðgin-
anna var náið, þau voru tengd órjúf-
anlegum böndum, umhyggja þeirra
og ástúð hvors í annars garð var ein-
stök enda varð stutt á milli þess að
þau kveddu þennan heim.
Það var hryssingslegur dagur
þegar frændi var borinn til grafar í
kirkjugarðinum á Sauðanesi. Versta
hryðjan gekk yfir þegar Dóri fór á
sinn hinsta stað. Það var í anda hans
að kveðja okkur með svo karlmann-
legum og eftirminnilegum hætti og
mig grunar að ef hægt er að fylgjast
með að handan, þá hafi Dóri hlegið
dátt að okkur í garðinum. Þannig var
hann; kátur, léttur og stríðinn.
Ég kveð Dóra með söknuð í
hjarta. Ástvinir hans hafa misst mik-
ið á stuttum tíma. Ég bið allt gott að
styrkja þau öll á erfiðum tímum.
Rut Indriðadóttir, frænka.
✝
Elskulegur, ástkær eiginmaður minn, faðir, stjúpi,
sonur og bróðir,
GUÐBJÖRN KRISTMUNDSSON,
lést sunnudaginn 7. október á gjörgæsludeild
Landspítalans við Hringbraut.
Útför hans fer fram frá Dómkirkjunni í Reykjavík,
þriðjudaginn 16. október kl. 13.00.
Fyrir mína hönd og annarra aðstandenda,
Soffía Amanda Tara Jóhannesdóttir.
✝
Elskuleg móðir okkar, dóttir og systir,
BERGLIND BALDURSDÓTTIR,
(LINDA LEONARD)
lést á heimili sínu í Bandaríkjunum 11. júlí.
Útförin verður gerð frá Seljakirkju, mánudaginn
15. október og hefst athöfnin klukkan 11.00.
Jessica Ásdís,
Nicole Marie,
Baldur Karlsson, Halldóra Sigurjónsdóttir,
Sigríður Baldursdóttir, David Shuman.
✝
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför elsku-
legrar móður, tengdamóður, ömmu, langömmu og
langalangömmu,
DAÐEYJAR STEINUNNAR EINARSDÓTTUR,
Grundarstíg 3,
Bolungarvík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Heilbrigðisstofnunar
Bolungarvíkur fyrir alúð og góða umönnun.
Einar Guðmundsson, Ásdís Svava Hrólfsdóttir,
Þorgeir Guðmundsson,
Daði Guðmundsson,
Hálfdán Daðason, Kristín Skúladóttir,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginkona mín,
KRISTÍN EGGERTSDÓTTIR,
Búhamri 21,
Vestmannaeyjum,
lést á Sjúkrahúsi Vestmannaeyja, miðvikudaginn
10. október.
Útför auglýst síðar.
Jósúa Steinar Óskarsson.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
GUÐFINNUR KR. GÍSLASON,
áður Melteig 10,
Keflavík,
andaðist á dvalar- og hjúkrunarheimilinu
Grund, fimmtudaginn 11. október.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Jakob A. Traustason,
María Guðbjörg Guðfinnsdóttir, Örn Þórarinsson,
Gerður Björg Guðfinnsdóttir, Peter Jürgensen,
Gísli Guðfinnsson, Valgerður Erna Bjarnadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.