Morgunblaðið - 24.01.2008, Side 31

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 24. JANÚAR 2008 31
Þegar komið er að
kveðjulokum reikar
hugurinn gjarnan til
fyrstu kynna. Kára
kynntist ég í aprílbyrjun ’72 þegar
ég flutti á Krókinn og hóf sambúð
með syni hans. Mér var strax frá
fyrsta degi tekið sem væri ég dóttir
hans.
Fyrsta barnabarnið, Björgvin,
fæddist ári síðar, síðar kom Árni
Hermann og þar á eftir María. Það
má með sanni segja að barnabörnin
hafi haft mikil og góð áhrif á líf
Kára. Hann hafði unun af því að
umgangast þau, leika við þau,
kenna þeim og vera vinur þeirra og
félagi. Tók hann nærri sér þegar
þau fluttu suður í nám hvert af öðru
en fylgdist vel með öllu því sem þau
tóku sér fyrir hendur og gladdist
yfir því sem vel gekk. Sagði nú
reyndar stundum við Björgvin þeg-
ar hann þurfti starfa sinna vegna að
Kári Hermannsson
✝ Kári Hermanns-son fæddist í
Keldudal í Skaga-
firði 24. janúar
1923. Hann lést á
heimili sínu á Sauð-
árkróki 24. desem-
ber síðastliðinn og
var útför hans gerð
frá Sauðárkróks-
kirkju 29. desember.
ferðast um langan
veg, t.d. austur til
Asíu: „Æ, Björgvin
minn, ferðu nú ekki
bráðum að hætta
þessum ferðalögum?“
Var orðinn sáttur við
að hafa hann í Dan-
mörku þar sem hann
býr og kom svo sem
ekki að sök þó að
hann þyrfti að
skreppa til Finnlands
en óaði við svona
löngum ferðalögum
þarna austur um.
Kári var einn af þeim mönnum
sem „geta allt“ en allt sem hann
gerði var vel gert. Hann t.d. hann-
aði, teiknaði og smíðaði fyrstu íbúð-
ina sem við Reynir fluttum í. Ótalin
og ómetanleg eru einnig handtökin
sem hann innti af hendi við bygg-
ingu hússins í Eskihlíðinni. Alltaf
var hann tilbúinn að bæta við
vinnudag sinn til þess að hjálpa
okkur og aðstoða á allan hátt.
Kári hafði afskaplega gaman af
ýmiskonar ræktun meðan heilsan
leyfði, t.d. trjárækt, tómatarækt og
gulræturnar hans voru þær albestu
sem maður fékk. Garðurinn þeirra
Sillu var hreinn unaðsreitur á fal-
legum sumardegi, falleg tré og
margskonar blóm sem þau hjónin
ræktuðu saman.
Það er margt sem ég á eftir að
sakna; bíltúrar á sumrin (kíkja í
ber, í kaffihús á Hofsósi eða Lýdó, í
sumarbústaðinn hjá Díu og Róari),
vöfflukaffi á Smáró, og margt
fleira. Hann sýndi alltaf áhuga á því
sem ég var að gera. Ef ég t.d. hafði
farið í fjallgöngu, dró hann fram
göngukortið og það var spáð og
spekúlerað í gönguleiðinni. Ef ég
velti upp einhverju sem mig langaði
að framkvæma var hann strax
stokkinn af stað til að aðstoða mig
eins og mögulegt var. Ástæðulaust
að bíða til morguns með það sem
hægt væri að framkvæma í dag! Við
vorum líklega nokkuð samstiga að
því leytinu.
Þó að skrokkurinn hafi verið orð-
inn ákaflega lélegur mörg undan-
farin ár lét hann það þó ekki aftra
sér við að framkvæma ýmislegt sem
hann ætlaði sér og var það hreint
með ólíkindum hvað hann gat gert.
Það er stundum sagt að hugurinn
beri mann hálfa leið, en ég held að
hann hafi oft borið Kára miklu
lengra.
Það verður skrýtið að fara í
berjamó án þess að koma við á
Smáragrundinni og sýna afrakstur-
inn og ræða sprettuna og bestu ber-
jatínslustaðina! Nú er líklega komið
að því að tengdadóttirin hreinsi sín
ber sjálf!
Ég þakka Kára fyrir allt gott sem
hann gerði fyrir mig og mína fjöl-
skyldu. Megi Guð að blessa minn-
ingu hans.
Helga Rósa.
honum í 9 góð ár. Margs er að minn-
ast og margt að þakka og viljum við
kveðja Ronnie með ljóði Bubba.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum í trú
á að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni
veki þig með sól að morgni.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni
svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens.)
Elsku Anna Greta, Sonja, Gunnar
Davíð og Stefanía, ykkar er miss-
irinn mestur. Guð gefi ykkur styrk í
sorginni.
Björg og Ívar.
Látinn er sómamaðurinn og svili
minn Ríkharður Chan.
Ronnie, eins og við í fjölskyldunni
kölluðum hann, greindist með illvíg-
an sjúkdóm sem hann réð ekki við
og lést hann langt um aldur fram
hinn 16. janúar sl. Það var öllum
mikið reiðarslag þegar niðurstaða
um veikindi hans kom í ljós. Ronnie
kom til Íslands fyrir um 35 árum á
leið sinni um heiminn. Hvað það var
sem gerði það að verkum að hann
stansaði hér til lífstíðar veit ég ekki,
en hef þá trú að þar hafi mágkona
mín Anna Greta haft áhrif, því þau
hófu búskap fljótlega eftir komu
hans til Íslands. Við fyrstu kynni af
Ronnie sá ég strax að þar fór maður
sem var í senn hreinskiptinn, heið-
arlegur og umhyggjusamur um
sína. Hann var traustur í alla staði
og vinnusamur með eindæmum.
Ronnie varð strax mikill Íslend-
ingur í sér, þó minntist hann oft á
heimaland sitt, Malasíu, með orð-
unum „svona er þetta í Malasíu“,
með blik í auga. Hann vann ýmis
störf til sjós, sem háseti og síðan
sem matreiðslumaður, en þeirri iðn
sýndi hann fljótt áhuga. Ronnie vildi
öðlast þau réttindi sem til þurfti, fór
í land og síðan á samning hjá hótel
Holti og útskrifaðist þaðan með
sæmd. Ronnie og Anna Greta stofn-
uðu fyrirtækið Rikka Chan sem þau
helguðu sig alla tíð og hefur sonur
þeirra, Gunnar Davíð, nú tekið við
af föður sínum.
Það væri mikið verk að fara yfir
lífshlaup Ronnies því þar er af
mörgu að taka, en það sem stendur
upp úr er hversu einlægni og trú-
mennska var honum í blóð borið.
Kom það í ljós í veikindum hans
hversu æðrulaus hann var og vilji
hans til að lífið hefði áfram sinn
vanagang þótt eitthvað bjátaði á.
Þegar hann fékk þær fregnir að
hann ætti skammt eftir ólifað og
næði sennilega ekki að lifa jólin af
voru áhyggjur hans ekki þær
hversu veikur hann var heldur að
það myndi trufla aðra í jólaundir-
búningnum. Þannig hugsaði hann
allt til enda, ekki um sig heldur
aðra. Í baráttu við erfiðan sjúkdóm
hélt Ronnie reisn sinn og sýndi öðr-
um hversu sterkur hann var í örm-
um fjölskyldu sinnar sem hugsaði
um hann af kærleika þannig að dag-
arnir væru honum sem eðlilegastir.
Anna Greta, sorg þín og söknuður
er mikill við missi eiginmanns þar
sem þið voruð ekki síður vinir og fé-
lagar. Sonja, Gunnar Davíð, Stef-
anía og Helga, sorg ykkar er mikil
við missi föður og afa.
Kæra fjölskylda, minning um eig-
inmann, föður og afa er ykkur dýr-
mæt, því hann var fram á síðasta
dag hann sjálfur og þannig vildi
hann að við værum.
Kæri Ronnie, ég vil að lokum
þakka þér þau góðu kynni sem við
áttum, þau voru mér og minni fjöl-
skyldu verðmæt.
Kveðja
Bjarnleifur.
Kveðja til Ronnie.
Hann birtist á Fróni í leðurjakka
með bros, þar hitti hann unga mey, í
bíl sem var í laginu eins og skel.
En þó að jakkinn hafi hlaupið, og
konan sekki lengur mey, þá brosir
hann enn.
Þau áttu börn og buru sem eru
þeim kær, byggðu hús og fengu nýj-
an bíl ferðuðust víða og sóttu Aust-
urlönd. En svo kom kallið, hann
varð að kveðja, þá leit hann um öxl
og sagði, brosið.
En fjölskyldan sat eftir ein, og
ekkert var brosið.
En svo líða tímar og þá kemur
brosið.
Elsku Ronnie, þakka þér sam-
fylgdina.
Megi almættið fylgja þér og fjöl-
skyldu þinni.
Þín mágkona
Lilja.
Með mikilli sorg langar mig að
minnast einstaklega góðs manns,
frænda og vinnuveitanda sem var
kallaður frá okkur allt of snemma.
Ronnie, eins og við kölluðum
hann í fjölskyldunni, var sérstak-
lega barngóður og tók oft upp á því
að fara með okkur frændsystkinin
öll saman í bíó og var öllum skar-
anum „troðið“ upp í lítinn Volkswa-
gen. Það þótti í fínu lagi á þeim
tíma. Svo vorum við Sonja dóttir
hans miklar vinkonur þegar við vor-
um litlar og þá var ég mikið inni á
heimili þeirra og vorum við oft á
ferðinni með pabba hennar. Við
fengum að fara með honum upp í
skip á þeim tíma sem hann var
kokkur á skipi. Sennilega hefur
hann þá verið að dekra við mann-
skapinn eins og hann gerði við fjöl-
skylduna og vini í sínum alrómuðu
veislum. Fyrir okkur var bara gam-
an að koma með og vera á flakki.
Einnig þótti mér frekar „kúl“ að
Ronnie átti poppvél og svo bjó hann
stundum til kínverskar flögur og
kínverskar núðlur sem var framandi
fyrir okkur á þeim tíma og spenn-
andi séð í gegnum barnsaugu.
Þegar Ronnie opnaði svo sinn
fyrsta eigin veitingastað í Kringl-
unni var ég ásamt Sonju ráðin fyrsti
starfsmaðurinn sem ég var frekar
stolt af. Ronnie var svo rausnarleg-
ur við viðskiptavini sína að stundum
varð okkur um og ó – það sama gilti
um starfsfólk hans því honum var
mjög annt um að starfsfólki sínu liði
vel. Að sama skapi gerði hann kröf-
ur um vinnusemi enda var hann
sjálfur einstaklega samviskusamur
og vinnusamur og hugsaði um veit-
ingastaði sína af fullri alvöru eins og
góðum kokki sæmir. Eftirminnileg-
ar voru ferðirnar eftir vinnu í Álf-
heimana þar sem Ronnie bauð upp á
ís eftir góðan vinnudag á næstum
því hverjum einasta degi sumarsins.
Ég mun aldrei gleyma þeirri
hetjulegri baráttu sem Ronnie háði
þá síðustu mánuði sem hann átti eft-
ir ólifaða og er innilega þakklát fyrir
að hafa fengið að hitta hann og
faðma áður en hann fór. Undir það
síðasta var hann máttfarinn en vin-
gjarnlegt bros var enn á vör og enn
var að sjá hlýjan gljáa í augunum
sem í gegnum tíðina kom oft í stað
orða.
Elsku Anna Greta, Sonja og
Helga Chan, Gunnar Davíð og Stef-
anía, það er óbærilegt að gera sér
grein fyrir sársaukafullri sorginni
sem þið þurfið nú að ganga í gegn-
um við þennan stóra missi. Guð
geymi ykkur og gefi ykkur styrk til
að horfa fram á við og halda minn-
ingunni um yndislegan eiginmann
og föður hátt á lofti. Við eigum öll
svo eftir að sakna hans. Okkar hlýj-
ustu hugsanir eru ávallt hjá ykkur.
Anna Vilborg, Frédéric
og Elías Orri Pascal
Hamburg.
 Fleiri minningargreinar
um Ríkharð Chan bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu á næstu dög-
um.
✝
Ástkær sambýliskona, móðir, tengdamóðir, amma
og langamma,
RAGNHILDUR STEINUNN HALLDÓRSDÓTTIR,
(STELLA),
Reyrengi 31,
áður Gautaborg,
lést á heimili sínu laugardaginn 19. janúar.
Útför hennar verður gerð frá Grafarvogskirkju
föstudaginn 25. janúar og hefst athöfnin kl. 13.00.
Sonny Andersson,
Sæmundur Steinar Sæmundsson,
Halldóra Lára Svavarsdóttir, Hjálmar Kristjánsson,
Jökull Svavarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
VIGFÚS FRIÐJÓNSSON
útgerðarmaður
frá Siglufirði,
lést þann 14. janúar.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við fráfall hans.
Orri Vigfússon, Unnur Kristinsdóttir,
Friðjón Óli Vigfússon, Unnur Ölversdóttir,
Sigríður Margrét Vigfúsdóttir, Guðni Hjörleifsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær faðir okkar, stjúpi, tengdafaðir, afi og
langafi,
RAGNAR H. GUÐBJÖRNSSON,
andaðist á dvalarheimilinu Hrafnistu í Reykjavík
19. janúar.
Útförin verður gerð frá Fossvogskapellu
mánudaginn 28. janúar kl. 11.00.
Guðbjörg Ragnarsdóttir, Björgvin Gíslason,
Bjarnheiður Ragnarsdóttir, Ólafur Hermannsson,
Pétur Pálmason, Sigríður Víkingsdóttir,
börn og barnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi,
SIGMUNDUR SIGURGEIRSSON
húsasmíðameistari,
Þorragötu 9,
lést þriðjudaginn 15. janúar.
Útförin fer fram frá Seltjarnarneskirkju föstudaginn
25. janúar kl. 15.00.
Ásdís Sigurðardóttir,
Sigurgeir Ó. Sigmundsson, Ingunn Mai Friðleifsdóttir,
Margrét Sigmundsdóttir, Bjarni Ólafur Ólafsson
og barnabörn.
✝
Ástkær móðir mín, tengdamóðir og amma,
SIGURBJÖRG GUÐMUNDSDÓTTIR
frá Flatey á Skjálfanda,
verður jarðsungin frá Bústaðakirkju föstudaginn
25. janúar kl. 13.00.
Hjördís Ásberg, Hjörleifur Jakobsson,
Guðmundur Gauti Sveinsson, Elísa Björg Sveinsdóttir.
✝
Ástkær faðir okkar, afi og langafi,
GUNNAR RÓSMUNDSSON,
vélstjóri og handverksmaður,
Hrafnistu í Reykjavík,
áður til heimilis á Lokastíg 18,
Reykjavík,
lést á Hrafnistu í Reykjavík þriðjudaginn 22. janúar.
Útförin fer fram mánudaginn 28. janúar frá
Hallgrímskirkju klukkan 11.00.
Valgerður Gunnarsdóttir,
Gylfi Gunnarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.