Morgunblaðið - 18.03.2008, Blaðsíða 28

28 ÞRIÐJUDAGUR 18. MARS 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Peter Jonesfæddist í Middl-
esborough, Eng-
landi, 26. janúar
1953. Hann lést á
Sjúkrahúsi Ak-
ureyrar 11. mars
síðastliðinn. Ungur
að árum missti Pet-
er foreldra sína og
dvaldist um tíma hjá
ættingjum. Hann
lærði til kokks og
ferðaðist víða um
heim þar til leið
hans lá til Íslands
árið 1979. Hóf hann störf við fisk-
vinnslu á Patreksfirði en hélt til
Grímseyjar 1981 þar sem hann
Þorleifsdóttir hjúkrunarfræð-
ingur, f. 7. maí 1977, gift Helga
Níelssyni endurskoðenda, f. 1972,
þau eiga tvö börn, Hauk og Mar-
gréti, og b) Kári Þorleifsson nemi,
f. 9. janúar 1981.
Fjölskyldan fluttist árið 1987 til
Akureyrar þar sem Peter lærði
málmiðn og hóf störf hjá Hitaveitu
Akureyrar þar sem hann starfaði
til dánardags. Peter var virkur í
starfi innan Íþróttafélagsins Þórs
þar sem hann sat um árabil í stjórn
knattspynudeildar, var formaður
unglingaráðs og formaður knatt-
spyrnudeildar um tíma. Peter var
einnig í stjórn Starfsmannafélags
Akureyrarbæjar þar sem hann
gegndi fjölda starfa, þar á meðal
varformennsku um skeið.
Útför Peters verður gerð frá
Akureyrarkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
kynntist konu sinni,
Ingibjörgu M. Gunn-
arsdóttur, f. 7. októ-
ber 1957. Foreldrar
hennar eru Gunnar
Konráðsson, f. 1920,
d. 2004, og Stella
Stefánsdótir, f. 1923.
Sonur Peters og Ingi-
bjargar er Helgi Jon-
es pípulagninganemi,
f. 13. ágúst 1983, í
sambúð með Nönnu
Dröfn Björnsdóttur
lögfræðinema, f. 20.
janúar 1984, og eiga
þau tvö börn, Angelu Mary og
óskírðan dreng. Börn Ingibjargar
af fyrra hjónabandi eru a) Þóra
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta,
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um huga minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Sæll að sinni, ástin mín,
Þín
Ingibjörg Margrét
(Inga Magga)
Elsku Pétur.
Þú komst inn í líf mitt skömmu áð-
ur en ég varð sex ára. Ein af fyrstu
minningum mínum um þig er þegar
þú gerðir afmælisköku handa mér
þegar ég var 6 ára. Eftir það var það
þitt hlutverk að hanna og skreyta af-
mæliskökurnar okkar. Ég man líka
að þegar ég var lasin komstu oft með
eitthvað skemmtilegt úr kaupfélag-
inu. Síðasta veturinn okkar í Gríms-
ey varst þú á Súlunni og varst dug-
legur að senda óvænta pakka heim til
Grímseyjar, man ég helst eftir bleiku
fínu skólatöskunni minni og öllum ís-
sendingunum, sem þá var algjör
munaðarvara í Grímsey.
Þegar við fluttumst til Akureyrar
var að sjálfsögðu keyptur bíll og
reyndar varstu alltaf að skipta um bíl
fyrstu árin okkar á Akureyri, við mis-
miklar vinsældir fjölskyldunnar.
Man ég til dæmis eftir fögrum tárum
hjá einni þegar forláta ljósblár Skodi
var keyptur, í hann ætlaði ég sko
aldrei að fara. Man þó eftir einni ferð
í Hagkaup á þeim þrem vikum sem
þú áttir hann.
Þú varst duglegur að gera eitthvað
skemmtilegt með okkur um helgar.
Voru það gjarnan bílferðir, þar sem
sundtaskan var með, og ómögulegt
var að vita hvar við enduðum, sér-
staklega ef afi Nunni var með. Stund-
um var mamma frekar pirruð þegar
við mættum heim löngu seinna en
áætlað var, því auðvitað var enginn
gemsi til að láta vita af breyttum
plönum. Þegar við systkinin byrjuð-
um í íþróttunum varstu duglegur að
fylgjast með okkur. Ef ég var að spila
á Þórsvellinum og þú varst ekki á
vellinum, gat ég séð móta fyrir þér í
stofuglugganum í Borgarhlíðinni.
Þegar unglingsárin færðust yfir
stóðum við oft í stríði og vorum ekki
alveg sammála um mikilvægi allra
reglna. Ég hef oft sagt að ég hafi rutt
brautina fyrir bræður mína því þegar
þú sást að ég komst áfallalaust í
gegnum unglingsárin fengu þeir nú
mun rýmri reglur, ekki satt?
Þegar unglingsárin liðu hjá urðum
við miklir vinir.
Þegar ég fluttist ung að heiman og
kynntist Helga fljótlega eftir það
varstu iðulega að biðja mig að fara
varlega. Þegar við Helgi giftum okk-
ur varðstu meyr þegar ég bað þig að
leiða mig inn kirkjugólfið og það var
stoltur faðir sem leiddi dóttur sína og
pabba Lalla inn gólfið í Grundar-
kirkju 7. júlí 2001.
Þegar við Helgi áttum von á okkar
fyrsta barni hlakkaðir þú mikið til.
Þannig fór að rúmum mánuði áður en
Haukur fæddist veiktist þú, fékkst
hjartastoppið sem þú náðir þér samt
svo fljótt og vel af. Þannig tengdir þú
fæðingu hans og bata þinn við nýtt
upphaf sem þú ætlaðir svo sannar-
lega að njóta vel.
Allir þínir bestu eiginleikar komu í
ljós þegar þú varðst afi. Þú varst ekk-
ert hræddur við litla ungann, bleyju-
skipti og svæfingar. Þú saknaðir
Hauks mikið þegar við fluttumst með
hann suður en hann var ekki gamall
þegar hann fór að fara einn í heim-
sókn norður til afa og ömmu. Þér
fannst alltaf svo erfitt að kveðja, en
það gerði kveðjustundina alltaf létt-
bærari ef við vorum búin að ákveða
næstu heimsókn.
Þegar við kveðjumst nú er óvíst
hvenar við hittumst aftur, en vissan
um það og góðar minningar eru
huggun á þessum erfiðu tímum.
Takk fyrir allt.
Þín
Þóra.
Margar minningar sækja að þegar
við setjumst niður og skrifum minn-
ingarorð um pabba, svo löngu fyrr en
okkur þykir sanngjarnt. Margar
tengjast þær íþróttafélaginu Þór þar
sem við bræður stunduðum hand-
bolta og fótbolta og væri synd að
segja að pabbi hefði ekki látið það sig
skipta. Hann fór í ótal ferðir sem far-
arstjóri í handbolta- og fótboltaferð-
um okkar og var kominn í stjórn ung-
lingaráðs knattspyrnudeildar
fljótlega eftir að við byrjuðum að æfa
með Þór.
Pabbi hafði sérstaklega gott lag á
börnum og var vinsæll fararstjóri,
svo vinsæll að hann var fenginn í
nokkrar ferðir þó við bræður værum
ekki að spila með viðkomandi flokki.
Hann sat í nokkur ár sem formaður
unglingaráðs knattspyrnudeildar og
þaðan lá leið hans í stjórn knatt-
spyrnudeildar þar sem hann sat
meira og minna frá 1995 til 2008, um
tíma sem formaður. Pabbi hlaut bæði
silfur- og gullmerki Þórs fyrir störf
sín í þágu félagsins.
Þór og Þórsvöllurinn spilaði stóra
rullu í okkar uppvexti enda bjuggum
við nánast í ,,heiðursstúku“ vallarins
þar sem útsýnið úr Borgarhlíðinni
yfir völlinn var gott og ósjaldan var
horft á leiki þaðan. Sú hefð skapaðist
þegar við bjuggum í Borgarhlíðinni
að fjöldi ættingja kom í heimsókn á
þrettándanum og yngstu börnin gátu
fylgst með álfum og jólaveinum með-
an þeir eldri gæddu sér á veitingum
að hætti mömmu.
Pabbi var afbragðs kokkur og
lærðum við ungir að borða ýmislegt
sem ekki gat talist hversdagsmatur
þá og þær eru orðnir ansi margar
veislurnar sem pabbi sá um, ótal
fermingarveislur og margir viðburð-
ir á vegum Þórs.
Eitt það fyrsta sem kemur upp í
hugann þegar við minnumst pabba
eru sunnudagsrúntar með honum og
afa Nunna þegar við vorum pollar. Í
slíkar ferðir var haldið með enga
ferðaáætlun, nóg af gosi og stóran
kassa af Prince Polo. Afi átti það til
að stinga upp á ,,smá“ bíltúrum út
fyrir bæinn og þegar áfangastað var
náð var afi duglegur við að stinga upp
á nýjum og nýjum stöðum sem gam-
an væri að ,,skreppa“ til. Þannig
teygðist og teygðist á ferðunum og
oft komið langt fram á nótt þegar við
komum aftur heim til Akureyrar.
Pabbi hafði einstaklega gaman af
þessum ferðum enda afi hafsjór fróð-
leiks um landið og miðin. Það var svo
sterkur leikur að opna Prince Polo-
kassann ef við bræður fórum að
ókyrrast aftur í. Oft fékk afi okkur til
að syngja fyrir sig og verðlaunaði svo
gaulið með súkkulaðinu sem senni-
lega hefur oft farið langt yfir æski-
legan dagsskammt manneldisráðs.
Það er ógleymanlegt þegar við einu
sinni vorum að rúnta í Skagafirði og
afi mundi allt í einu eftir Siggu
frænku sem hann hafði ekki séð
lengi. Auðvitað var stefnan tekin
þangað og áttum við eftir að fara
margar ferðir til Siggu frænku upp
frá því.
Það væri hægt að leggja allan
Moggann undir skrif um þig pabbi,
svo sem þína útgáfu af íslensku máli,
hvað þú varst stórkostlegur afi,
margar minningar af vellinum og
ýmislegt fleira en hér látum við stað-
ar numið, með sárum söknuði en
innilegu þakklæti fyrir þann tíma
sem við fengum með þér.
Kári og Helgi.
Elsku afi okkar.
Mikið vorum við heppin að eiga þig
fyrir afa, þó það hafi verið svo allt of
stutt. Þú varst mikill og einlægur afi.
Þú vildir taka þátt í uppeldi okkar og
fylgdist vel með okkur. Þið Haukur
voruð búnir að eiga margar góðar
stundir saman. Þú varst duglegur að
fara með Hauk í sund og gera
skemmtilega hluti. Þegar litla fjöl-
skyldan bókaði Spánarferð í ársbyrj-
un 2005 liðu ekki margir dagar þang-
að til þú hringdir og spurðir hvort afi
og amma mættu ekki koma með. Þar
áttum við svo yndislegan tíma þar
sem þið Haukur brölluðuð ýmislegt
meðan mamma, pabbi og amma lágu
í sólbaði.
Það varst líka þú, afi, sem kenndir
Hauki að borða nammi og gafst hon-
um ís við hvert tækifæri, en þú sagðir
alltaf að afar og ömmur mættu spilla
uppeldinu. Þú varst líka snillingur í
að fegra frekjuköstin okkar, við er-
um nefnilega ekki frek, vitum bara
hvað við viljum.
Elsku afi, við viljum þakka fyrir
allar bullusögurnar sem þú sagðir
okkur þegar þú varst að svæfa okkur
og fyrir fallega sönginn þinn. Það
voru nefnilega ófá skiptin sem Hauk-
ur sofnaði í afa „holu“ og kom aldrei
annað til greina þegar við vorum í
heimsókn og fengum að gista. Þá
sofnaði Haukur líka oft á bumbunni
þinni afi, fyrir framan sjónvarpið,
bumbunni sem var að mestu leyti
horfin í öllum veikindum þínum.
Það var duglegur lítill strákur sem
fór á sjúkrahúsið að kveðja afa og við
eigum eftir að sakna þín ósköp mikið
þó að Margrét eigi nú varla eftir að
muna mikið eftir þér þar sem hún var
ekki þeirrar gæfu aðnjótandi að fá að
kynnast þér nema fyrstu tvö ár ævi
sinnar. Við þökkum líka fyrir stund-
ina sem við fengum með þér á sjúkra-
húsinu í Reykjavík nokkrum dögum
áður en þú kvaddir en þá var engu
líkara en að Margrét væri að kveðja
þig þegar hún hljóp í hálsakot þitt og
gaf þér „stóran faðm", en hún hafði
fram að því verið svolítið feimin við
þig í þeirri heimsókn.
Elsku afi, við geymum mynd af þér
Peter Jones
✝ Gerður ElínIngvadóttir
fæddist í Reykjavík
19. ágúst 1955. Hún
lést á Heilbrigð-
isstofnun Suðurnesja
11. mars síðastliðinn.
Foreldrar hennar
eru Guðbjörg Böðv-
arsdóttir, f. í Bolholti
á Rangárvöllum 3.
janúar 1932, og
Ingvi Þorgeirsson, f.
í Hafnarfirði 4. októ-
ber 1924, d. 3. nóv-
ember 2002. Systkini
Elínar eru Guðmundur Karl, f. 23.
júlí 1953, og Tryggvi, f. 7. sept-
ember 1957, kvæntur Önnu Gúst-
afsdóttur. Börn Ingva eru Þorgeir,
f. 23. júlí 1944, kvæntur Guðrúnu
Þorgeirsdóttur, og Margrét Sig-
urrós, f. 1. nóvember 1946, gift
Kristini Guðmundssyni.
Elín giftist 3. janúar 1992 Jóni
Kristjánssyni, f. 23. október 1950.
Foreldar hans eru Kristján M.
Jónsson, f. á Borgareyri í Mjóafirði
1. mars 1926, d. 2. júlí 1996, og
Matthildur Magnúsdóttir, f. á Upp-
sölum í Eiðaþinghá 31. maí 1922.
Börn Elínar eru: 1)
Björg, f. 24. október
1971, gift Hrannari
Magnússyni, f. 4. júní
1970. Börn þeirra
eru Ingvi Már, f. 24.
október 1995, Magn-
ús Már, f. 12. apríl
2000, og Hrefna Rós,
f. 26. október 2001.
2) Eiríkur Daníel, f.
27. ágúst 1976.
Börn Jóns eru
Geir Flóvent, f. 23.
janúar 1970, Stefán
Magnús, f. 1. desem-
ber 1971, og Hildur Björg, f. 22.
febrúar 1974. Uppeldisdóttir Jóns
er Dagný Gísladóttir, f. 28. apríl
1969.
Elín bjó á Selfossi til þriggja ára
aldurs en þá fluttust foreldrar
hennar til Njarðvíkur þar sem hún
bjó að mestu síðan. Hún vann ýmis
verkamanna- og verslunarstörf.
Saman áttu þau hjónin annað
heimili í Dalnum í Þjórsárdal, þar
sem þau dvöldu flestum stundum.
Útför Elínar fer fram frá Ytri-
Njarðvíkurkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Elsku Elín.
Sárt er vinar að sakna.
Sorgin er djúp og hljóð.
Minningar mætar vakna.
Margar úr gleymsku rakna.
Svo var þín samfylgd góð.
Daprast hugur og hjarta.
Húmskuggi féll á brá.
Lifir þó ljósið bjarta,
lýsir upp myrkrið svarta.
Vinur þó félli frá.
Góða minning að geyma
gefur syrgjendum fró.
Til þín munu þakkir streyma.
Þér munum við ei gleyma.
Sofðu í sælli ró.
(Höf. ók.)
Takk fyrir allt og allt …
Ég elska þig.
Þinn eiginmaður
Jón.
Elsku Elín.
Nú hefur þú kvatt þennan heim og
ert komin á annan og betri stað þar
sem þú þjáist ekki lengur.
Okkur langar að kveðja þig með
þessu ljóði.
Ég leit eina lilju í holti,
hún lifði hjá steinum á mel.
Svo blíð og svo björt og svo auðmjúk
– en blettinn sinn prýddi hún vel.
Ég veit það er úti um engin
mörg önnur sem glitrar og skín.
Ég þræti ekki um litinn né ljómann
en liljan í holtinu er mín!
Þessi lilja er mín lifandi trú,
þessi lilja er mín lifandi trú.
Hún er ljós mitt og von mín og yndi.
Þessi lilja er mín lifandi trú!
Og þó að í vindinum visni,
á völlum og engjum hvert blóm.
Og haustvindar blási um heiðar,
með hörðum og deyðandi róm.
Og veturinn komi með kulda
og klaka og hríðar og snjó.
Hún lifir í hug mér sú lilja
og líf hennar veitir mér fró.
(Þorsteinn Gíslason.)
Elsku Jón, Bagga og aðrir aðstand-
endur, megi góður guð styrkja ykkur
í sorg ykkar.
Kveðja,
Hrólfur og Ragna, Dalbúar.
Elsku systir, hafðu þökk fyrir allar
góðu stundirnar sem við áttum sam-
an. Við munum ávallt minnast þín og
sakna. Guð geymi þig og blessuð sé
minning þín. Við biðjum Guð um að
styrkja ástvini þína.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfin úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Tryggvi og fjölskylda.
Elsku vinkona.
Nú hefur þú kvatt okkur og langar
okkur til að kveðja þig með þessum
orðum.
Þótt ég sé látinn, harmið mig ekki með tár-
um, hugsið ekki um dauðann með harmi eða
ótta. Ég er svo nærri, að hvert eitt tár ykkar
snertir mig og kvelur, þótt látinn mig haldið.
En þegar þið hlæið og syngið með glöðum
hug, lyftist sál mín upp í mót til ljóssins.
Verið glöð og þakklát fyrir allt sem lífið gef-
ur og ég, þótt látinn sé, tek þátt í gleði ykkar
yfir lífinu.
(Kahlil Gibran)
Elsku Jón, Bagga, Björg, Eiríkur
og aðrir aðstandendur, við sendum
ykkur innilegar samúðarkveðjur og
megi góður guð styrkja ykkur í sorg-
inni.
Þín er sárt saknað, elsku Elín,
Einar og Þórdís (Dísa).
Elskuleg vinkona mín er kvödd í
dag, og minningarnar frá æskuárum
okkar hrannast upp. Fyrstu minning-
arnar eru prakkaraskapur á Selfossi
sem við geymum í poka minninganna.
Eftir að þú fluttir í Njarðvíkina voru
samverustundirnar ekki mjög marg-
ar en alltaf þegar við hittumst var líf
og fjör í kringum okkur og hélst það
fram á síðasta dag. Alltaf gátum við
fundið spaugilegu hliðarnar á öllu
sem henti okkur, sama hvað það var,
við vorum nú ekki að taka hlutina allt-
of alvarlega. Mig langar til að kveðja
þig, elsku Elín mín, með þessu ljóði.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Við Torfi og strákarnir sendum
mömmu þinni Jóni, börnum þínum og
barnabörnum, okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Þín vinkona
Guðrún.
Elín Ingvadóttir