Morgunblaðið - 18.03.2008, Blaðsíða 17

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 18. MARS 2008 17
SUÐURNES
Eftir Svanhildur Eiríksdóttir
Reykjanesbær | „Ég byrjaði að hreyfa mig
þegar ég hætti að reykja 26 ára gamall. Ég
vildi bæði bæta heilsu mína og nota hreyf-
inguna sem stuðning við að halda mig frá
tóbakinu,“ sagði Þórður B. Þórðarson göngu-
garpur og trimmari í samtali við Morg-
unblaðið. Hann hætti á dögunum í Slökkvilið-
inu á Keflavíkurflugvelli eftir 36 ára starf. Í
31 ár kom Þórður sér til og frá vinnu á
tveimur jafnfljótum sama hvernig viðraði. Þó
síðasta vaktin sé að baki ætlar hann ekki að
leggjast með tærnar upp í loft.
Þeir eru ófáir Njarðvíkingarnir sem hafa
séð Þórð B. Þórðarson skokka eða labba upp
Grænásbrekkunna á leið á vakt hjá Slökkvi-
liði Keflavíkurflugvallar. Hreyfingin er hans
lífsstíll og upphafið má rekja 41 ára aftur í
tímann. Þá var Þórður stýrimaður á skipum
Eimskipafélags Íslands og ákvað að hætta að
reykja. „Í kjölfarið byrjaði ég að labba. Síðan
heyrði ég um æfingakerfi Charles Atlas, Atl-
askerfið svokallaða og keypti bókina til að
fara eftir. Einn af skipsfélögum mínum
kenndi mér að sippa og þetta stundaði ég í
litlum klefa um borð í skipunum. Við sigldum
í kringum landið og í hverri höfn notaði ég
tækifærið og gekk upp á næsta fjall. Ég
stunda enn fjallgöngur,“ sagði Þórður í sam-
tali við blaðamann.
Gönguferðirnar eru orðnar margar sem og
áfangastaðirnir og gildir einu hvort um
skipulagðar gönguferðir er að ræða eða ekki.
Sömu sögu er að segja um ferðafélagana,
Þórði finnst lítið mál að vera einn á ferðalög-
um en segist þó ekki vilja vera án fé-
lagsskaparins í líkamsræktarstöðinni Perl-
unni þar sem hann lyftir reglulega eða
sundlauginni í Njarðvík þar sem margir
sprettirnir eru teknir með sundfélögunum.
„Það er félagsskapurinn sem gerir þetta svo
skemmtilegt. Það myndast kjarni bæði í
sundlaugunum og líkamsræktarstöðvunum
og þessi félagsskapur er mikils virði.“
Margar háðsglósur fallið
Þórður sagðist hafa lagt áherslu á að vera
góð fyrirmynd. Þórður var m.a. fyrsti Íslend-
ingurinn til að gefa blóð eitt hundrað sinn-
um. Það var í marsmánuði 1992 og þegar
Þórður hætti að gefa blóð voru gjafirnar
orðnar 142. Í Blóðbankanum er alltaf góð
ávöxtun og blaðamaður nefndi við Þórð að nú
væri lag að feta í fótspor hans og spara öku-
tækin á tímum síhækkandi bensín- og olíu-
verðs. Að maður tali nú ekki um hversu
mannbætandi hreyfingin er. Þórður sagði að
mikið væri búið að hlæja að sér í gegnum
tíðina og margar háðsglósurnar hefðu fallið.
Hann hefði hins vegar ekki látið það hafa
áhrif á sig og bendir á bikar sem féll honum
í skaut á Töðugjöldum Ungmennafélags
Njarðvíkur árið 1989. Á skildi hans stendur
„Trimmari ársins“. „Það er einstaka sinnum
sem þeir verðlauna trimmara ársins og þetta
árið fékk ég bikarinn. Mér fannst þetta mjög
skemmtilegt,“ sagði Þórður sem trimmaði til
og frá vinnu allt til ársins 2000 er hann
þurfti að fara í liðþófaaðgerð. Eftir það hefur
hann látið sér nægja að ganga og ekki bara
til og frá vinnu heldur ekki síður upp á há-
lendinu eða í styttri gönguferðum víðsvegar
um landið. Skipti þá engu þótt löng sólar-
hringsvakt hjá slökkviliðinu væri að baki.
„Ég hafði alltaf þrek til að hlaupa eða ganga
í lok vaktar. Ég var hins vegar alltaf svo
hress þegar ég kom heim að ég gat ekki
hugsað mér að fara í rúmið að sofa. Ég tók
því til við að lesa blöðin og fór svo gjarnan í
heimilisstörfin því konan vann langan vinnu-
dag.“
Erfitt að breyta yfir
í íslenskt málumhverfi
Síðasti dagurinn í vinnunni var eft-
irminnilegur. Eftir að hafa verið leystur út
með góðum gjöfum gengu vinnufélagarnir
með honum niður í Grænáshlið. Þar tók fjöl-
skyldan á móti honum og labbaði með honum
alla leiðina heim. „Ég vissi ekkert um þetta
en vinnufélagarnir og fjölskyldan höfðu talað
sig saman. Mér þótti mjög vænt um þetta.“
Eiginkonan, Helga Magnúsdóttir kennari,
sagði blaðamanni að í tilefni dagsins hefði
heimilið verið skreytt, íslenski fáninn dreg-
inn að húni og kræsingar beðið Þórðar.
Þórður sagði að Slökkvilið Keflavík-
urflugvallar hefði verið góður vinnustaður.
Hann hefði haft meiri áhuga á að vera nærri
fjölskyldunni en að vinna á sjónum. Hann
hefði því tekið slökkviliðsstarfinu þegar hon-
um bauðst það árið 1972. Honum hefði líkað
starfið mjög vel og eignast þar stóran hóp
ágætra vinnufélaga. Á þeim 36 árum sem lið-
in væru síðan þá hefðu slökkviliðinu fallið
mörg verðlaun í skaut fyrir framúrskarandi
eldvarnir og slökkviliðsmenn farið í gegnum
ýmsar breytingar, þó engar eins og þær sem
urðu eftir brotthvarf hersins að sögn Þórðar.
„Þetta var bandarískt samfélag og mál-
umhverfið því bandarískt. Það reyndist því
erfiðleikum bundið að laga ýmislegt í starf-
seminni að íslensku máli eftir að herinn fór.
Við fórum inn á hvert heimili og á hvern
vinnustað einu sinni á ári með fræðslu um
eldvarnir,“ sagði Þórður sem alltaf hefur lagt
mikla alúð við að tala gott íslenskt mál og
var einn af hvatamönnum um að málhreins-
unarfélag var stofnað á vinnustaðnum.
Framundan bíður Þórðar skemmtilegur tími.
Nýtt barnabarn var að líta dagsins ljós og nú
gefst tækifæri til að sinna áhugamálunum.
„Við hjónin eigum sumarbústað í Borgarfirði
og njótum þess að vera þar, m.a. við trjá-
rækt og útiveru. Ég sé fyrir mér að þeim
ferðum muni fjölga og að við munum hafa
meiri tíma til að ferðast. Svo hefur ýmislegt
hér heima við setið á hakanum.“ Með þessum
orðum er Þórður rokinn í ræktina enda eng-
in ástæða til að slá slöku við þótt vinnan
krefji hann ekki lengur um góða formið.
„Hef reynt að vera góð fyrirmynd“
Morgunblaðið/Svanhildur Eiríksdóttir
Trimmari Þórður B. Þórðarson hljóp og gekk í vinnuna hjá Slökkviliði Keflavíkurflugvallar öll
þau ár sem hann hefur verið búsettur í Njarðvík, samtals 31. Hreyfingin er hans lífsstíll.
Í HNOTSKURN
»Þórður B. Þórðarson er fyrsti Íslend-ingurinn til að gefa blóð 100 sinnum.
»Hreyfing varð að lífsstíl Þórðar þegarhann hætti að reykja fyrir 41 ári.
»Nú þegar Þórður hefur unnið sína síð-ustu vakt hjá Slökkviliði Keflavík-
urflugvallar hefur hann meiri tíma fyrir
göngur, ferðalög og fjölskylduna.
LANDIÐ
Eftir Atli Vigfússon
Þingeyjarsveit | Mikið var um
dýrðir í Stórutjarnaskóla í Ljósa-
vatnsskarði um helgina er nemend-
ur héldu árshátíð sína fyrir troð-
fullu húsi. Að venju mættu íbúar
sveitarinnar til að sjá uppskeruhá-
tíð nemenda í leiklistinni en ekkert
var til sparað við að gera hátíðina
sem best úr garði eins og venja er
til.
Frumsamið leikrit
Nemendur í 1.-5. bekk sýndu val-
in atriði úr leikritinu „Þið munið
hann Jörund“ eftir Jónas Árnason
og nemendur 6.-10. bekkjar sýndu
nýtt frumsamið leikrit eftir Jónas
Reyni Helgason kennara við skól-
ann sem nefnist „Sjóræningjar á
Ljósavatni.“ Hann hefur fram að
þessu ekki verið þekktur sem leik-
ritaskáld en réðst fram á ritvöllinn
þegar kom að því að undirbúa
árshátíðina þar sem fólki fannst
vanta eitthvað nýtt og frumlegt.
Leikur yngri nemendanna vakti
mikla athygli vegna þess hve vel
þau skiluðu texta út yfir salinn og
þurftu sum þeirra að fara með tölu-
vert langt mál sem þau höfðu
greinilega lært vel og söngur þeirra
var mjög líflegur. Beðið hafði verið
með nokkurri eftirvæntingu eftir
sjóræningjaleikriti Jónasar Reynis
þar sem það gerist í heimabyggð
og mörg kunnugleg örnefni komu
fyrir sem fólk þekkti úr nágrenni
skólans. Þar komu á svið íbúar
þorpsins Sandvíkur sem er við
Ljósavatn og sjóræningjar sem
lögðu að landi. Upphófst mikið
drama sem nemendur túlkuðu af
miklum krafti bæði með leik og
söng.
Alls voru það 24 nemendur sem
komu fram í verkinu þ.e. tólf
þorpsbúar, sex ljósálfar og sex sjó-
ræningjar. Margir sungu einsöng
en frumsamda söngtexta gerðu þau
Jónas Reynir, Aníta Þórarinsdóttir
og Þorgeir Atli Hávarsson sem er
nemandi við skólann.
Að sögn Jónasar Reynis var mik-
il vinna lögð í búninga og stóðu æf-
ingar yfir í nær þrjár vikur enda
árangurinn því betri sem vinnan er
meiri. Hann segir að reglubundnar
menningarstundir í skólanum séu
til mikils gagns fyrir börnin þar
sem þau læri að koma fram og tjái
sig í ræðu og riti.
Að leikritunum loknum kom svo
skólastjórinn Ólafur Arngrímsson
fram á sviðið og þakkaði höfund-
unum, leikstjórunum, nemendum
og starfsfólki fyrir skemmtunina
auk þess sem hann þakkaði tónlist-
arstjóranum Jaan Alavere frábært
starf. Allt þetta fólk hlaut mikið
klapp í salnum og hófst svo kaffi-
veisla, síðan skemmtiatriði starfs-
fólks en í lokin var dansað fram yfir
miðnætti.
Frumsamið
leikrit um ljósálfa
og sjóræningja
á Ljósavatni
Leikritakvöld í Stórutjarnaskóla
Morgunblaðið/Atli Vigfússon
Í sjóræningjaleikriti Bjarni Hauksson, Sigríður Harpa Hauksdóttir, Gunnar Þórarinsson og Silja Rúnarsdóttir í
hlutverkum sínum í leikriti Jónasar Reynis Helgasonar, en það var samið sérstaklega fyrir árshátíð skólans.
Í HNOTSKURN
»Í Stórutjarnaskóla eru 43nemendur úr Bárðardal,
Fnjóskadal, Kinn og Ljósavatns-
skarði
»Grunnskóli, leikskóli og tón-listarskóli lúta einni yf-
irstjórn og hefur skólastarf
þetta vakið töluverða athygli.