Morgunblaðið - 05.05.2008, Blaðsíða 17

Morgunblaðið - 05.05.2008, Blaðsíða 17
Þ að ku vera líflegt, dýralífið á Álfta- nesi, og þegar blaðamaður renndi þangað blasti við í nágrenni Bessa- staða urmull af margæs og nokkrar heyrúllur hvíldu við hlöðuvegg. Þessi vinalegi bær er umkringdur náttúrunni sem iðar af lífi í vorgjólunni og hefur að lík- indum áhrif á íbúa nessins því svo virðist sem þeim finnist ekkert sjálfsagðara en að eiga a.m.k. eitt dýr. Hestamennska á sterk ítök í Álftnesingum og sagan segir að þar eigi „næst- um allir“ hund. Leikskólinn Krakkakot á Álftanesi á sinn þátt í þessari dýrafjöld því þar alast börnin upp við mikið dýralíf, t.d. hafa þar verið haldnar landnámshænur, kanínur og naggrísir. Val- gerður Ósk Karlsdóttir er ein þessara krakka á Álftanesi sem eru með náttúruna í blóðinu og til marks um þennan dýraáhuga segir hún að í vin- kvennahópnum sínum eigi fimm stelpur af sex hund, hvern sinnar tegundar, og þær eru alls ekki einu hundeigendurnir í bekknum. Val- gerður lætur hund þó ekki duga, auk hans á hún tvo gára og naggrís. Varðhundurinn Kolla kanína og öll hin „Fyrir hvert einasta afmæli óskaði ég mér einhvers dýrs þegar ég var lítil,“ minnist Val- gerður, „og ég man sérstaklega eftir því að hafa óskað mér naggríss,“ bætir hún við. Henni varð að þeirri ósk sinni í febrúar síðastliðnum, á fimmtánda árinu, og Púmba nefnist naggrísinn. Mesti persónuleikinn í flórunni er svo tíkin Perla, uppáhald Valgerðar, en hana fékk hún fyrir tveimur árum. Perla er af tegundinni cavalier king charles spaniel og Valgerður hefur sýnt hana í þrígang með góðum árangri. Hún hafði skrifað skólaritgerð um tegundina áður en hún eignaðist Perlu. „Mér fannst þetta bara svo æðisleg tegund,“ segir hún. Á svipuðum tíma hafði hún tilkynnt foreldrum sínum að hún gæti fengið hvolp af þýsku fjárhundakyni frá vin- konu sinni en það hugnaðist ekki öllum í fjöl- skyldunni og útkoman varð því öllu með- færilegri hundur; óskahundurinn Perla. Þegar Valgerður var á leikskólaaldri áskotn- aðist fjölskyldunni tvær kanínur úr kirkjugörð- unum í Fossvogi þar sem fjölskyldufaðirinn vinnur. „Ég nefndi þær báðar Lína, stóra og litla, en þær voru svolítið villtar. Svo þegar ég var um tólf ára kom pabbi heim með pínulítinn kanínuunga úr hreiðri sem hafði birst þegar verið var að grafa í kirkjugörðunum vegna steypuvinnu. Ég kallaði þá kanínu Kollu,“ segir hún. Kolla gerði mikinn mannamun og var lang- hrifnust af Valgerði. Hún hagaði sér eins og varðhundur því ef það komu einhverjir krakkar þegar hún var úti í garði hljóp hún til þeirra og beit í buxurnar þeirra. Páfagaukana tvo, Birtu og Tuma, fengu þau svo fyrir nokkrum árum. Áður hafði fuglinn Pása verið allsráðandi en hana eignuðust for- eldrar Valgerðar áður en hún og 17 ára bróðir hennar, Bjarni Dagur, fæddust og varð hún mjög gömul. „Birta og Tumi eru svolítið spes en Tumi, þessi græni, er miklu gæfari,“ segir Val- gerður og það er augljóst að Birta er príma- donnan í sambandinu. Ætlar að kaupa sér hest um leið og hún getur Auk alls þessa hefur Valgerður haft brenn- andi áhuga á hestum frá því hún man eftir sér. Hún hefur þó aldrei átt hest en farið á ýmis námskeið og vann um tíma hjá Íshestum í Hafn- arfirði. „Mamma á land rétt hjá Selfossi, í Gaul- verjabæjarhreppi, og þar fékk maður sem ég þekki að hafa fjóra hesta í hagagöngu og ég fékk að bara á bak þeim, það var rosalega gaman.“ Valgerður er harðákveðin í að halda áfram í hestamennskunni: „Ég ætla að kaupa mér hest eins fljótt og ég get! Það eru hesthús hérna rétt hjá og svo get ég haft hestana uppi í sveit þess á milli. Pabbi ólst líka upp í sveit og er mikill hestamaður þannig að hann er til í að fara í þetta með mér,“ segir hún. Bróðir hennar er ekki eins áhugasamur og hún í þessum efnum þótt hann hafi gaman af dýrum. „Þegar ég fékk naggrísinn fannst honum það frekar fyndið – en samt skemmtilegt,“ segir Valgerður að lokum og klappar Perlu blíðlega sem er hænd að henni, rétt eins og dýr almennt, svo eftir er tekið. thuridur@mbl.is Löng bið eftir naggrís Morgunblaðið/Valdís Thor Perla og Púmba Valgerður Ósk Karlsdóttir ásamt uppáhaldinu sínu, Perlu, og þrílita naggrísnum sem hún hefur óskað sér frá því hún var barn. Hundurinn, páfagaukarnir og naggrísinn leika í höndum eig- anda síns, Valgerðar Óskar Karlsdóttur á Álftanesi. Sagan segir líka að áhugi á nátt- úrunni komi með móðurmjólk- inni hjá Álftnesingum og til marks um það eiga fimm stelpur hund af sex í vin- kvennahópi Valgerðar eins og Þuríður Magnúsína Björnsdóttir komst að. Líf og fjör Tumi er fagur gári en prímadonn- an Birta fékkst ekki svo glatt í myndatöku. |mánudagur|5. 5. 2008| mbl.is daglegtlíf MARGIR þeir sem hafa glímt við of- fitudrauginn og haft sigur flaska á því að halda þar með sé björninn unninn. Það er nefnilega ekki þann- ig því það þurfa allir að passa að bæta ekki á sig, hvort sem þeir eru „léttir“ eða „þungir“. „Fólk þarf að líta á offitu sem langvinnan sjúk- dóm, rétt eins og háþrýsting eða sykursýki,“ er haft eftir prófessor við Johns Hopkins-læknaskólann í Baltimore í Bandaríkjunum, dr. Lawrence Appel, í umfjöllun banda- ríska næringarfræðingsins Bonnie Taub-Dix um offituvandann sem birtist nýlega á vefmiðlinum msnbc.com. Laus við víðu fötin … eða hvað? Saga 60 ára gamallar ömmu í Brooklyn-hverfi í New York, Lenore Katz, er til marks um erf- iðleikana sem steðja að þeim sem eru eða hafa verið í ofþyngd. Katz vó áður 123 kg en er í dag 61 kg og léttist því um 62 kíló á nokkrum ár- um. Hún hefur haldið sér í kjör- þyngd í fimm ár en það hefur ekki verið auðvelt enda segist hún hrædd um að geta ekki haldið sig á mottunni í átinu. Minningin um að hafa verið í hlutverki „fituboll- unnar“ hvert sem hún fór sækir á. Sumir furða sig einmitt á því að baráttan skuli ekki vera á enda þeg- ar kílóin hafa fokið og jafnvel þótt fólk telji að manneskja sé grennri en áður getur sjálfsmyndin verið brengluð. Rannsóknir sýna að árangur af megrunarkúrum er sjaldnast til langframa. Ástæðan er oftast sú að fólk misstígur sig því það telur sig „búið með þann pakka“ að grennast og passa upp á mataræðið. Þannig kom fram í rannsókn Duke-háskóla að langflestir þeirra sem höfðu grennst við breytt mataræði og lík- amsrækt í sex mánuði höfðu fengið helming kílóanna á sig aftur eftir 21⁄2 ár. Rannsókn Kaliforníu-háskóla sýnir að sama skapi að 2⁄3 fólks í megrun fái kílóin aftur utan á sig. Mikilvægt að losa sig við fitubollufötin Sitt hvað er til ráða að sögn nær- ingarfræðingsins Taub-Dix. Til að mynda sé algjör óþarfi að tapa sér yfir nokkrum kílóum sem hafi bæst við og þegar maður sé í góðu formi sé allt í lagi að leyfa sér að borða einstöku sinnum það sem mann langar til. Aðalmálið sé að temja sér breyttan lífsstíl í stað þess að snúa öllu á hvolf í stuttan tíma eins og flestir megrunarkúrar gangi út á. Annað mikilvægt sé að hafa eitt- hvert viðmið í baráttunni við auka- kílóin, t.d. að vigta sig 1-2 sinnum í viku eða hafa það fyrir reglu að fara einu sinni í mánuði í buxur sem maður telur mátulega þröngar. Síð- ast en ekki síst ráðleggur hún fólki að losa sig við „fitubollufötin“ sem pössuðu einu sinni enda varla á stefnuskránni að fylla upp í þau aftur. Glíman við offitu- drauginn er eilíf Reuters Eilífðarverkefni Það er ýmislegt á sig leggjandi til að grennast, m.a.s. koma fram í raunveruleikaþætti eins og þessum rússneska. Verra er að kílóin eiga það gjarnan til að koma aftur.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.