Morgunblaðið - 28.07.2008, Blaðsíða 25

MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 28. JÚLÍ 2008 25
MINNINGAR
✝ Haraldur Guð-jón Guðmunds-
son fæddist 28. júní
1958. Hann lést 20.
júlí síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Elín Guðjónsdóttir,
f. 18. júní 1931, d.
10. maí 2003 og
Guðmundur Haga-
lín Kristjánsson, f.
14. október 1926, d.
14 ágúst 1974.
Systkini Haraldar
eru: 1) Kristján, f. 1.
nóvember 1949,
kvæntur Hildi Hermannsdóttur,
2) Barði, f. 21. febrúar 1951, d. 23
október 1987, 3) Kolfinna, f. 13.
desember 1953, gift Hlöðveri Sig-
urðssyni og 4) María, f. 14. júní
1957, gift Jóni Heiðari Guðjóns-
syni.
Haraldur kvæntist 20. septem-
ber 1980 Sigríði Böðvarsdóttur, f.
22. desember 1959. Þau skildu
eftir 27 ára hjónaband. Börn
þeirra eru: 1) Hólmfríður Kristín,
f. 27. maí 1980. 2) Böðvar, f. 4.
ágúst 1983, unnusta Carina
Ringgaard Christiansen, f. 6. apr-
íl 1982, dóttir þeirra Laura
Ringgaard Bødvarsdatter, f. 8.
nóvember 2006. 3)
Barði, f. 21. mars
1988.
Vinkona Harald-
ar er Lilja Jónína
Héðinsdóttir, f. 29.
nóvember 1958.
Börn Haraldar
eru öll búsett í Dan-
mörku. Hann ólst
upp í Reykjavík.
Frá 1973-1974 bjó
hann í Danmörku
ásamt móður sinni,
sem rak gistiheimili
í Kaupmannahöfn á
þeim tíma. Haraldur útskrifaðist
sem litunarmeistari með textíl og
ullarvörur árið 1983 í Vejle í Dan-
mörku. Vann hann hjá Álafossi
frá 1983-1988, árin 1989-1992 sem
litunarmeistari hjá Veitex í Vejle,
árin 1992-1993 sem litunarmeist-
ari hjá Vefa í Videbæk og árið
1993 stofnaði hann með fjölskyldu
sinni kertaverksmiðju í Ringkøb-
ing ásamt því að reka verslanir í
Henne Strand og Vejers Strand.
Haustið 2007 flutti Haraldur til
Íslands.
Útför Haraldar fer fram frá
Bústaðakirkju og hefst athöfnin
klukkan 15.
Elsku pabbi.
Þú fórst frá okkur, úr þessum
heimi, allt of snemma. Þú hefur
undanfarið átt erfiða tíma, en nú
hefurðu fengið frið og ert hjá
ömmu, afa og Barða, bróður þín-
um.
Við munum ávallt hugsa til þín
og sakna.
Þín
Hólmfríður Kristín,
Böðvar og Barði.
Mikið er erfitt að sjá á eftir góð-
um frænda. Halli föðurbróðir okk-
ar var yngstur systkina sinna og
þar sem við bræður erum elstir
barnabarna var Halli sá fjölskyldu-
meðlimur sem oft gat brúað bilið
milli okkar og hinna eldri í fjöl-
skyldunni. Í tíð okkar bræðra bjó
Halli lengst af í Danmörku með
fjölskyldu sinni og þar var ávallt
glatt á hjalla þegar ættingja eða
vini bar að garði. Það stendur upp
úr í minningunni hvað við hlökk-
uðum alltaf til að koma til Dan-
merkur því þar fengum við heims-
ins besta grillmat og svo var
jafnan setið fram á nótt við spil
eða sungið og spjallað saman. Við
bræður kynntumst því líka sjálfir
þegar við bjuggum erlendis að
þeim tíma sem fólk eyðir saman í
svona heimsóknum er oft vel varið.
Aðeins ein helgi eða eitt kvöld kall-
aði á alla þá væntumþykju sem við
bárum hvor til annars og hjá Halla
fundum við fyrir því. Eins var því
háttað þegar þau komu heim til Ís-
lands, þá var ávallt mikið um að
vera og Halli hrókur alls fagnaðar
og naut þess að vera innan um
fólkið sitt og skemmta sér. Öllu
máli skipti að sem flestir gætu hist
og oftar en ekki allir í einu. Þetta
kallaði því oft á skemmtilegar sam-
komur sem verða lengi í minnum
hafðar.
Halli var ungur í anda og við
bræður fundum oft mikla samleið
með honum í því sem hann hafði
áhuga á. Hann var mikill listamað-
ur og þúsundþjalasmiður. Flest lék
í höndunum á honum og það virtist
ekki vera margt sem hann ekki gat
smíðað sjálfur heima á hlaði. Í
sameiningu byggði fjölskyldan upp
mikið kertaveldi í Danmörku.
Halla fannst mikilvægt að börnin
kynnu til verka og voru allir látnir
vinna aðeins við að fylla á og taka
úr kertamótum. Það eigum við trú-
lega sameiginlegt frændsystkinin
að hafa á einhverjum tíma blótað
feðrum okkar og kertamótum í
sand og ösku, en þegar upp er
staðið þá er það satt að vinnan
göfgar manninn.
Þegar Fríða og svo Böðvar
komu hingað til Íslands í Mennta-
skólann að Laugarvatni gerðist
það að við fengum öll að kynnast
þeim betur og eignast þau fyrir
vini.
Halli var alltaf mjög stoltur af
börnum sínum og ánægður með þá
ákvörðun þeirra að koma til Ís-
lands og kynnast uppruna sínum.
Hann talaði oft um hvað börnin sín
væru að gera og að Barði væri nú
loksins að koma heim til að upplifa
land og þjóð. Hann talaði líka um
Láru litlu sem honum fannst hann
þekkja of lítið, og við fundum oft
fyrir því þegar hann var með okk-
ar börnum að hann saknaði þess að
vera ekki stærri hluti af hennar
lífi. Þegar Halli flutti heim til Ís-
lands síðastliðinn vetur var hann
staðráðinn í að koma sér vel fyrir
og virtist sjá bjarta tíma fram-
undan. Okkur var þó fljótt ljóst að
hjartveiki sem frændi okkar var
farinn að berjast við auk aðskiln-
aðar við fjölskyldu sína í Dan-
mörku var honum erfiðaðri en
hann vildi vera láta.
Fallegustu blómin þurfa oft
mesta ljósið og þegar dró fyrir
sólu átti Halli mjög erfitt með að
sjá fyrir endann á myrkrinu. Það
er svo sorglegt að þurfa að kveðja
frænda okkar á þessum tíma og að
spurningum sem aldrei verður
svarað munu fylgja honum til graf-
ar.
Elsku Fríða, Böðvar, Barði og
aðrir ástvinir. Guð gefi ykkur
styrk á þessari stundu og hlýjar
minningar í garð frænda okkar.
Guðmundur Rúnar
Kristjánsson og
Hermann Örn Kristjánsson.
Það eru margar minningar sem
við systkinin eigum um Halla, fyrr-
verandi mág okkar. Sigríður systir
okkar og Halli byrjuðu snemma að
rugla saman reytum, við yngri
systkinin þá aðeins 6 og 12 ára.
Þau giftu sig ung, miðað við mæli-
kvarða nú á tímum, og eignuðust
upp úr því sinn fyrsta sólargeisla
hana Hólmfríði Kristínu. Síðar
komu Böðvar og Barði, og er
óhætt að segja að Halli stóð sig
frábærlega í að koma börnum sín-
um til manns og kenna þeim á lífið.
Við eigum yndislegar minningar
með Halla og fjölskyldunni frá
Laugarvatni, hinum ýmsu tjald- og
veiðiferðum, veislum stórum sem
smáum, og frá öllu þessu hvers-
dagslega. Halli var frábær lista-
maður og mikill handverksmaður.
Hann var einnig einstakur kokkur
og fór ótroðnar slóðir í þeim efn-
um. Halli var höfðingi heim að
sækja og mikill gestgjafi. Við eig-
um hlýjar og góðar minningar úr
fjölmörgum heimsóknum til þeirra
Sigríðar og Halla í Danmörku. Þar
var alltaf fjör, mikið hugsað um
mat alla daga og oftar en ekki tek-
ið í spil. Halli var hins vegar taps-
ár en jafnframt stríðinn þegar vel
gekk hjá honum. Halli sagði alltaf
það sem honum fannst, stundum
gat það verið óþægilegt, en þannig
var bara Halli, alltaf hreinn og
beinn.
Við þekktum þig í langan tíma
og þú varst svo stór hluti af okkur.
Það er mjög erfitt til þess að hugsa
að þú sért farinn frá okkur.
Við biðjum guð að styrkja börn-
in þín og alla fjölskylduna í þessari
djúpu sorg.
Jensína Kristín
Böðvarsdóttir,
Guðjón Böðvarsson.
Með þessum fátæklegu orðum,
langar mig til að kveðja góðan vin,
sem nú er fallinn frá, langt um ald-
ur fram.
Við Halli höfðum verið vinir í
meira en 30 ár, og hafandi aldrei
orðið sundurorða, er margs góðs
að minnast um mann sem alltaf
brosti, fullur áhuga og gleði til
allra hluta. Frá tímum „Big Mama
& the Axlarband“ til tónleika „Sto-
nes“ í Danmörku og heimsókna á
báða bóga, þar sem var spilað,
sungið, leikið og skemmt sér, mun
ég alla tíð minnast með hlýju og
söknuði. Umhyggja þín fyrir börn-
um var yndisleg. Helga Hrund,
minnist heimsóknar til ykkar
Siggu í Danmörku með blik í aug-
um, og talar oft um það hversu
gaman var að liggja í hengirúminu,
fara í fjöruna og allt hitt sem þið
veittuð henni á svo óeigingjarnan
hátt, sem alltaf einkenndi ykkur.
Ég gæti talað um svo fjölmarga
hluti sem við baukuðum á langri
leið vináttu, en kýs að eiga þá með
sjálfum mér. Þar sem ég sit hér á
fallegum og sólríkum sumardegi,
leitar hugurinn til þeirra sem eiga
svo óumræðanlega um sárt að
binda; barna, fjölskyldu, ástvina og
vina og bið ég góðan Guð um að
gæta þeirra á þessum erfiðu stund-
um og um alla framtíð.
Kæri Halli! Ég veit að þú fylgist
með okkur hinum eins og þú gerðir
alltaf, raulandi fyrir munni eitt-
hvert gott Alice Cooper-lag. Takk
fyrir allt sem þú gafst mér og okk-
ur hinum. Þinn vinur,
Halldór Þórður Haraldsson.
Elsku Halli minn, það er sárt að
þurfa að kveðja góðan dreng, sem
ætti að vera í blóma lífsins.
Í mínu hjarta varst þú sólskins-
dropi, sem alltaf færðir okkur
hlýju og fallegt faðmlag þegar við
vorum saman hvort sem það var
hér heima eða hjá ykkur í Dan-
mörku. Þú varst höfðingi heim að
sækja, þú varst annálaður mat-
reiðslumaður þótt þú hafðir aldrei
lært þá iðn. Þú matreiddir með sál-
inni, þú elskaðir að elda, enda held
ég að þú hafi verið eini maðurinn í
Danaveldi sem grillaðir 365 daga á
ári.
Svo kom fréttin að þú hefðir
fengið hjartaáfall sem hendir
margan góðan mann, því miður,
sem betur fer náðir þú þér aftur og
ákvaðst að söðla um og koma heim
til Íslands. Ég átti tíma með þér í
Danmörku þegar þú varst að gera
þig kláran til heimferðar og tók ég
eftir að þú varst ekki heill heilsu,
en samt var alltaf svo stutt í brosið
þitt. Þú hafðir þínar skoðanir og
gast verið ansi þver en undir niðri
var alltaf eitthvað svo gott og fag-
urt.
Halli minn ég kveð þig nú og bið
algóðan guð að blessa þig og
geyma, þú munt lifa í hjarta mínu
sem sá góði drengur sem þú ert.
Við áttum stundir saman
yndislegt það var
við endurtökum þær saman
við vitum hvar.
Vinarkveðja,
Hlöðver Sig. (Hlölli mágur).
Bros þitt skein eins og sólin þeg-
ar þú gekkst inn og hlýlegt faðm-
lagið umlukti okkur. Þú varst
hrókur alls fagnaðar og við nutum
þess að vera í návist þinni.
Að heimsækja ykkur til Dan-
merkur voru ferðir sem við hlökk-
uðum alltaf til, tala nú ekki um ef
þú varst á leiðinni til Íslands. Það
fyrsta sem þú gerðir þegar þú
komst heim var að faðma okkur að
þér og fá þér svo íslenskt vatn, það
þótti þér gott.
Við fengum að njóta yndislegra
stunda með þér eftir að þú fluttir
til Íslands. Eyddum mörgum
kvöldum í að borða dýrindismat
sem þú hafðir eldað, enda lista-
kokkur og tókum svo lagið í karókí
í desert. Þessar minningar eru
okkur dýrmætar.
Það er gott að eiga góðar minn-
ingar um yndislegan mann, sem
kvaddi okkur allt of fljótt. Það er
gott að hugsa til þín nú hjá ömmu,
afa og Barða frænda.
Elsku Halli, engin orð geta lýst
því hvað við systur eigum eftir að
sakna þín mikið. Þú munt alltaf
eiga stað í hjarta okkar og það líð-
ur ekki dagur án þess að við hugs-
um til þín.
Lifi minning þín í hjörtum
þeirra sem elskuðu þig.
Elsku Sigga, Fríða, Böðvar,
Barði, Carina og Laura,
Guð styrki ykkur í þessari miklu
sorg.
Elín Guðný, María Peta
og Kolfinna Hagalín.
Haraldur Guðjón
Guðmundsson
Ég var staddur er-
lendis, þegar góður
kunningi minn Jó-
hannes Halldór
Benjamínsson kvaddi þetta jarðlíf.
Jóhannes eð Jói eins og hann var
oft nefndur var góðvinur föður
míns heitins Ólafs Beinteinssonar
sem lést 2. júní sl. og má því segja
að stutt sé á milli þeirra vinanna.
Mér er ógleymanlegt þegar ég sá
Jóa fyrst en þá mætti hann gal-
vaskur og glaðlegur til þess að æfa
sönglög með pabba. Jói hafði
bjarta og fagra rödd og söng efri
röddina en pabbi var með dýpri
Jóhannes Halldór
Benjamínsson
✝ Jóhannes Hall-dór Benjamíns-
son fæddist á Hall-
kelsstöðum í Hvítár-
síðu 11. mars 1933.
Hann lést á hjarta-
deild Landspítalans
1. júlí síðastliðinn
og fór útför hans
fram frá Fossvogs-
kirkju 11. júlí.
rödd og snillingur í
að radda. Þó þetta
væri þeirra fyrsta
söngæfing var ótrú-
legt hvað þeir náðu
strax vel saman enda
báðir sérlega listræn-
ir og næmir í eðli
sínu. En Jóa var
reyndar einkar lagið
að ná til fólks með
sínu hreina og bjarta
brosi og það var ein-
staklega gott og gam-
an að rabba við hann.
Þeir pabbi og Jói
sungu saman í nokkur ár og
skemmtu talsvert enda söngskrá
þeirra bæði vönduð og skemmtileg.
Sem betur fer hélt pabbi vel utan
um þeirra söngvasafn þar sem m.a.
er að finna bæði ljóð og þýðingar
eftir Jóa sem átti létt með að yrkja
og velja yrkisefni við hæfi. Lög
samdi hann líka og lék prýðisvel á
harmónikku. Eftir að þeir félagar
hættu að koma fram saman hitti ég
Jóa á förnum vegi af og til og oft
var hann í Fljótstunguréttum á ár-
um áður. Fyrir allmörgum árum
ókum við hjónin Hvítársíðuna og
rákumst á Jóa niðri við veg að
dytta að girðingu. Ég stöðvaði bif-
reiðina og þegar Jói sá okkur vipp-
aði hann sér yfir girðinguna og
stiklaði á steinum yfir lækinn sem
var á milli okkar. Ég hefði ekki
trúað því hversu lipur hann var og
léttur á sér. Það var eins og hann
flygi yfir lækinn og innilegri
kveðju hef ég sjaldan fengið. Það
var ekki um annað að ræða en líta
upp í sumarbústaðinn sem þau
hjónin Hanna og hann áttu þá og
móttökurnar voru ekki af verra
taginu. Fínt heimabakkelsi og sjóð-
andi heitt kaffi á könnu. Það vakti
sérstaklega athygli okkar hjóna, að
bjargfastur steinn stóð upp úr
miðju stofugólfinu eins og bauta-
steinn um Hallkelsstaðafólkið sem
bar virðingu fyrir fósturjörðinni og
alþýðumenningu. Nú er Jóhannes
Benjamínsson allur en ljóðin hans
munu lifa og mannkostir þessa
mæta manns gleymast ekki þeim
er til þekktu.
Ég kveð Hallsteinsstaðadreng-
inn góða með miklu þakklæti í
hjarta og bið eftirlifandi eiginkonu
hans og afkomendum þeirra guðs-
blessunar.
Ólafur Beinteinn Ólafsson.


  


 



 
    
       
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, ástvinur, amma
og langamma,
PÁLÍNA MARGRÉT HAFSTEINSDÓTTIR,
Furugrund 66,
Kópavogi,
sem lést á heimili sínu þriðjudaginn 22. júlí,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju
miðvikudaginn 30. júlí kl. 15.00.
Bára Þórðardóttir, Hörður Sveinsson,
Hafsteinn Þórðarson, Steinunn Guðnadóttir,
Laufey Þórðardóttir,
Sæmundur Björnsson
og fjölskyldur.