Skinfaxi - 01.03.1914, Blaðsíða 13

SKINFAXI
V/
45
gert rangt til. Þá er styrjöld, barátta,
ranglæti, sársauki og ógæfa. Betra að
fara aldrei af stað, en til þess hefði þurft
meira sjálfsvald, meiri mýkt og gætni.
Þessvegna getur alt það, sem eflir tilfinn-
ingarsemina og fegurðarsmekkinn verið
siðgæðismeðal. Á kveldin, þegar fólkið
i nýju skólunum hefur lokið dagsverkinu,
safnast allir saman í meginsal skólans.
Hann er rúmgóður, bjartur, hlýr, skreytt-
ur blómum og eftirmyndum, frægustu lista-
verka frá öllum öldum og löndum. Þar
blandast allir saman, eldri og yngi, heima-
menn og gestir. Þessi hvíldarstund er
helguð listinni. Þar eru sýndir smásjón-
leikir, sungið, leikið á slaghörpu, lesin upp
fögur kvæði, sagðar sögur, haldnar ræður,
lalað um listaverk og þau borin saman.
Fegurð listarinnar í öllum hennar mynd-
um, umkringir og fyllir með blíðum fagn-
aði; andi hennar leitar inn í hugskotin.
mýkir og sefar hörkuna og eigingirnina,
nálægir mennina hvern öðrum, kennir
þeim að finna til, starfa eins og vinir eða
góðir bræður.
Þannig er lífið í nýju skólunum. Árin
líða og æskumaðurinn vex, eins og tein-
ungur í skjóli hárra trjáa, uns hann teygir
sig úr skjólinu út í starf og storma lífs-
ins. En þar er hann vel viðbúinn; hvar
sein bylgjurnar bera bátinn að landi, kann
hann tök á að lifa, að geyma lífsins vel,
að vinna með hugsun og höndum, að
breyta réttilega við aðra menn og njóta
réttilega þeirra miklu gæða og fegurðar,
sem til er í heiminum. J. J.
Jóhannes Jósefsson.
Á Norðlendingamóttinu 23. febr, var
Jóhannesar Jósefssonar, glímuliappa
minst á þessa leið:
— Hér hefir sérstaklega verið minst
tveggja nafngreindra Norðlendinga, sem
sóma þess landsfjórðungs, og mun það þá
einkum vera fyrir framkomu þeirra út á
við. Það eru þeir Hannes Hafstein og
Vigfús Sigurðsson Grænlandsfari.
Eg vil því leyfa mér að minna á hinn
þriðja Norðlending, sem ég álít að hafi
— engu síður en þessir menn — orðið,
ekki einungis landsfjórðungi sínum, heldur
og landinu og þjóðinni í heild sinni til
sóma og vakið á oss athygli annara þjóða,
Eg á þar við Jóhannes Jósefsson.
Hann er fæddur i hjarta Norðurlands,
Akureyri. Og ég þekki engan mann, er
sé sannari íslendingur en hann. Engan,
er eins brenni af löngum til að láta land
sitt og þjóð njóta góðs af, um leið og hann
aflar sjálfum sér orðtís. Engan er láti sér
jafn ant um, að láta hvarvetna getið þjóð-
ar sinnar og þjóðernis. Má þar til nefna
þá reglu, er hann hefir tekið við sýningar
iþrótta sinna, að hvert skifti áður en sýn-
ing byrjar, gengur hann fram á leiksviðið
heldur stutta ræðu (3—5 mínútur) og skýr-
ir frá högum og hátlum fósturjarðar sinn-
ar. Og hver áhrif þetta muni hafa, til að
kynna land vort og þjóð, má nokkuð marka
á því, að við sýningar hans eru 25—30
þúsundir manna á viku.
Ég hygg því að okkur sé öllum ljúft a5
standa upp og hrópa íslenskt húrra fyrir
þessum Norðlendingi.
Jóhunnes Jósefsson glímukappi lifi!
Á. Jóh.
Skattakvittun.
Þessi félög hafa greitt sambandsskatt
fyrir árið 1914;
U. M. F. Afturelding
— „— Akranes
—„— Ármann
—„— Baldur
—„— Björn Hítdælakappi
Bláfjall