Skinfaxi - 01.03.1914, Blaðsíða 14

46
SKINFAXI.
U. M. F. Brúin
—„— Biskupstungna
— „— Dagrenning (1912 og ’14)
—„— Egill Skallagrímsson
— „— Garðarshólmi
— „— Gnúpverja
— „— Hvöt
— „ — Iðunn
— „— Islendingur
—„— Laugdæla
— „— Reykdæla
—Samhygð
— „— Skeiðahrepps
— „— Skarphéðinn
—„— Stokkseyrar.
ie/3 ’14 Fjórðungsgjaldkerinn.
Heima og erlendis.
ViðfaDgsefnin.
Sumir ungmennafél. telja að félögin og
blað þeirra eigi að halda sér við umhugs-
unarefni unglinga, þ. e. við létt og lipur mál,
tala um fegurð, frið og frelsi, um drauma
-og hugsjónir, um ættjarðarást, blómskrýdd-
ar grundir og skógivaxnar hlíðar. Þeim
mislíkar því eðlilega að Skinfaxi er venju-
lega alvarlegur, víkur að deilumálum nú-
tímans, að mörgu sem er erfitt og ilt við-
fangs, og létlara að loka augum fyrir,
heldur en hreifa við. En þetta er gert af
því, að starfsmenn blaðsins álíta að ungu
kynslóðina í landinu vanti ekki barnciblað.
Þeim finst að á herðum hennar muni skjótl
hvila þungar byrgðar, og að lítt sé hugsað
um undirbúninginn frá ríkisvaldsins hálfu.
Innan skamms mun alt fullorðið og heilbrigt
fólk í Iandinu hafa stjórnartaumana í hönd-
um sér. En ekkert er gert til að búa
menn undir að vera borgarar. Næstum
öll verk þarf að læra, nema þad að
stjórna landinu. í því fá kjósendur
engan óhlutdrægan undirbúning, og hlýst
af því ósegjanlegt tjón.
Nýtt atvinnu- og verslunarhorf kemur i
landinu: viðskifti útlendinga, starfsemi
bankanna, stórfyrirtæki verða gerð (höfn,
járnbraut), hópar glæframanna verða til;
þeir lifa á því að veiða og misnota þá,
sem ekki skilja hið margbrotna viðskifta-
líf nútímans. Getur þá verið nokkur veru-
leg synd þó vikið sé að, og vakin athygli
á þessum vandamálum? Eða er rangt
að veita óhlutdrægan stuðning eins og gert
er með Þjóðfélagsfræði þeirri er sambands-
stjóri lætur fylgja Skinfaxa þetta ár? Varla.
Ef ungmennafél. er samboðið að styðja að
líkamlegu uppeldi í landinu, að því að
unga fólkið verði kjarkmikið og vel starf-
fært, þá hlýtur að vera leyfilegt að reyna
aðvarna því að filistear sópi greipum um
alt sem þetta starfsama fólk hefir dregið
saman á mörgum árum. Þessvegna er
nauðsynlegt, einmitt hér að hreifa við al-
varlegu málunum, ekki til að sannfæra
alla, heldur til að vekja sem flesta til um-
hugsunar í þessum efnum.
Sjóðþurðin
í dánarbúi sýslumannsins á Akureyri er
beinlínis þjóðaróhamingja. Ekki það að
landið fari efnalega á höfuðið fyrir 20,000
kr. tjón, þó það muni talsvert. Miklu meira
tjón er að siðferðislegum afleiðingum slikra
yfirsjóna. Þetta er því miður ekki i fyrsta
sinn nú á seinni árum sem trúnaðarmenn
landsins hafa gerst sekir um ranga með-
ferð á annara fé. „Fer orð og flýgur“,
og sögur um slíkar misfellur bæta sist
lánstraust landsins erlendis. Enn tilfinnan-
legri verð þó áhrifin á þjóðina í heild
sinni. Ef þeir menn sumir sem settir eru
til að vera verðir réttlætis og öryggis, brjóta
tilfinnanlega það lögmál, sem þeir eiga að
gæta, þá er von að breyskum undirmönn-
um reynist þröngi vegurinn vandfarinn.
Þessvegna eru misfellur frægra og hátt-
standandi manna bættulegastar að fleiri
vita um þær, og þær verða ósjálfrátt íleir-
um að fordæmi.