Skinfaxi - 01.06.1915, Blaðsíða 3

SKINFAXI.
67
upp á kné o. s. frv. Eins er byrjað á öxl-
inni og upphandleggnum, þegar handlegg-
ur er nuddaður. Nuddað skal vandlega
alt í kringum meiðslið, og meiðslið sjálft
þar næst nuddað; fyrst mjög varlega. Milli
þess að nuddað er og vatnið notað, skal
hafa meiðslið vel reifað. — Þegar nuddað
er á þennan hátt, er altaf nuddað úr ein-
hverri feiti; en eigi má hún vera súr, þrá
-eða söltuð.
Stökkmönnum, hástökks- langstökks- og
ainkum þó þrístökksmönnum, er mjög hætt
við að merja á sér hælana. Það kemur
af þvi, að þegar stokkið er af hörðu, fær
hællinn oft mjög slæm högg við uppstökk-
ið, og kemur jafnvel fyrir að hælbeinið
skemmist. Þetta meiðsli er oft mjög þrá-
Játt; það er einnig mjög sárt. Heitt og
.kall vatn er notað við þessu meiðsli á
sama hátt og við tognun. Best er að
ganga sem minst á hælnum, meðan þetta
er að batna. Mikið má minka hættuna
við þessu meiðsli, með því að hafa svamp
eða ullarlagð í hælnum á skónum.
Sé meiðsli, sem vel hefir verið hirt um,
ekki batnað innan hálfsmánaðar, er réttast
að fara með það til læknis.
Það er mjög algengt, að íþróttamenn
brestur þolinmæli til að bíða eftir fullum
bata; byrja of snemma æfingar. I flestum
tilfellum tekur meiðslið sig þá upp aftur
og batnar ekki fullkomlega fyr en hætt er
æfingum það árið. Það er því mjög áríð-
andi, að gefa meiðslum nægan tíma til að
batna, áður en byrjað er á æfingum aftur.
Ef meiðsli er mjög alvarlegt, er sjálf-
sagt að sýna lækni það strax.
Klæðnaður við æfingar: Höfuð-regl-
an er sú, að klæða sig eftir veðrinu, en
ekki eftir árstíðinni. Þegar heitt er í veðri
er óhætt að vera mjög lítið klæddur; jafn-
vel að mestu ber. Aftur þegar kalt er,
verður maður að vera svo vel klæddur,
að maður finni ekki til neinna óþæginda
af kuldanum; að minsta kosti má manni
alls ekki verða kalt. — Búningur, þegar
heitl er, er venjulega: stuttar léreftsbræk-
ur, ekki síðari en niður á kné, bómullar-
bolur með stuttum ermum eða ermalaus
og helst gaddaskór. Innanundir skónum
eru hafðir „vaskaskinns“-Ieistar, eða fæt-
urnir hafðir berir í þeim. Þegar kalt
er, eru nærbuxur hafðar innan undir hin-
um buxunum, og ullarpeysa utan yfirboln-
unv, einnig er þá gott að hafa pappirsblað
á baki og brjósti; það ver svo vel móti
næðingnum. Gaddaskór fyrir hlaupara eru
hælalausir og með sex göddum í sólanum;
fyrir stökkvara og kastara eiga þeir að
vera með hæl, og sjöunda gaddinum í hon-
um. Þessir gaddar eru til þess að maður
renni siður eða hrasi — sem oft getur kom-
ið fyrir, einkanlega við víðavangshlaup, og
eins við stökk og köst, séu venjulegir skór
notaðir.
Siðan fyrri partur greinar þessarar birt-
ist, hefi eg heyrt á sumum, að þeim finst
einkennilegt, að kjöt er þar talið með holl-
ari matartegundum.
Skal eg gefa mönnum þær upplýsingar,
að eg hefi það úr amerískum íþróttabók-
um. En eins og flestir íþróttamenn vita,
eru Ameríkumenn komnir lengst af öllum
þjóðum nútímans í íþróttum. Sömuleiðis
mælir E. Hjertberg, besti íþróttakennari
Svia, með kjötinu í bók sinni „Lárobok i
almán idrotl“, — þó auðvitað í hófi og
með öðrum mat. —
Margir góðir íþróttakennar virðast þó
vera á alt annari skoðun, hvað kjötið
snertir, og halda því fram, að menn ættu
helst aldrei að neyta þess; þar á meðal er
Múller, hinn ágæti danski íþróttamaður,
sem kunnur mun íslenskum íþróttamönnum
af bók sinni „Mín aðferð“.
Eigi get eg fyrir mitt leyti lagt neinn
dóm á hvort réttara er, en verð þó að
segja það, að eðlilegra finst mér, að mat-
urinn samanstandi bæði af fæðu úr dýra-
og jurtaríkinu.
Og ólíklegt þykir mér það, að þegar guð