Skinfaxi - 01.06.1915, Blaðsíða 4

SKINFAXI.
r,8
sagði við manninn, að hann skyldi drotna
yfir jörðinni og öllum dýrum sem á henni
hrærðust og öllum jurtum sem á henni
yxu, og hafa þau sér til matar og nytja,
þá hafi hann átt við það, að maðurinn
ætti eingöngu að neyta ávaxta jurtanna,
og ekki einnig kjöts dýranna eða fiskanna.
Og hafi hann ætlast til að maðurinn not-
aði hvortveggja til matar, heíir hann ef-
laust gert hann þannig úr garði, að hon-
um væri óskaðlegt að neyta þess.
Ekki held eg að jurtafæðan sé heldur
hentug Islendingum vegna þess, að mat-
jurtir vaxa svo íáar hér á landi, og eru
svo lítið ræktaðar af landsmönnum, og þó
hægt sé að fá matjurtir og ávexti frá út-
löndum, þá verður sá matur miklu dýrari
en kjöt og fiskur og innlendar matjurtir,
samanborið við næringargildi.
I köflum þeim, sem hér hafa á undan
tarið, er flest það tekið fram, sem flestir
iþróttakennarar eru sammála um að mesíu
varði. Aftur hefi eg slept ýmsu, sem menn
eru ósammála um og minna varðar, en
sem ef til vill hefir i för með sér óþarfa
þvingun fyrir íþróttamanninn, af því að eg
álít, að einmitt það, að íþróttakennararnir,
sem reynt hafa og rannsakað hvortveggja,
eru ósammála um þetta, sýni að eigi sé
ástæða til að fara nákvæmlega eftir þeim
ráðum þeirra. Halda sumir því t. d. fram,
að úthaldshlaupamenn megi ekki drekka
vatn, eða sem allra minst. Aðrir segja
að öllum íþróttamönnum sé óhætt að drekka
eftir þörfum; óvíst, þó að eitthvað gagn
sé að vatnsafneituninni, að það vinni upp
það ógagn sem þvingunin hefir í för með
sér. Eg veit að menn hafa blátt áfram
pínt sig til að láta það vera. Og þó gott
sé fyrir alla íþróttamenn að æfa sig í sjálfs-
afneitun, mun hollara að neita sér um
eitthvað annað, t. d. kaffið. Það er eitt
af ágreiningsatriðum íþróttakennaranna.
Segja sumir að eigi megi bragða það, aðr-
ir halda því fram, að það geri ekkert til,
ef í hófi er neytt, sérstaklega ef menn eru
mjög vanir því, og þurfa að þvinga sig
mikið til að hætta við það.
Eitt vildi eg sérstaklega brýna fyrir mönn-
um, áður en eg enda þessa grein. Það
er: að vera þolinmóðir. Fæstir eða eng-
ir af íþróttamönnum þeim, sem bestir eru,
hafa orðið það, nema með mikilli þolin-
mæði og þrautseigju og vilja.
Þegar eg talaði um böðin í fyrri partin-
um, gleymdi eg að taka það fram, að menn
mega ekki fara móðir í kalt bað. Hjart-
slátturinn og andardrátturinn þarl' að vera
orðinn eðlilegur eða því sem næst, áður
en baðið er tekið. Gott, þegar búið er
að kasta mestu mæðinni, að liggja dálitla
stund og hafa eitthvað ofan á sér, svo
svitinn þorni ekki. Fara svo í baðið sveitt-
ur en ómóður.
Kafli sá, sem eg hafði lofað ritstj. Skinf.
að skrifa endar hér nú í þessu blaði. Vona
eg að hann, ásamt eftirfarandi köílum —
sem ýmsir íþróttamenn munu leggja til
efni i — korni íslenskum íþróttamönnum.
að einhverjum notum.
Reykjavík 10/„ 1915.
Ólafur Sveinsson.
Heima og erlendis.
Ný tfmarit.
Búist er við að tvö tímarit byrji að koma
út í sumar. Annað er Iðunn gamla end-
urrisin. Hún var fyrrum vinsælt og gott
tímarit. Gáfu hana út Björn heitinn Jóns-
son, Jón Ólatsson og Stgr. Th. skáld. Nýja
Iðunn hefir líka þrjá ritstjóra: Jón Ölafs-
son, Ágúst Bjarnason og Einar Hjörleifs-
son. Flytur tímaritið bæði fræðandi og
skemtandi greinar, likt og Skírnir nú. En
sem kunnugt er rúmar hann ekki nema
lítið af öllu þvi, sem skáld og rithöfundar
landsins vilja koma á framfæri, og mun
þeim þykja gott að bætt sé við einni fleyt-
unni enn. Iðunni má panta hjá Sigurði