Skinfaxi - 01.01.1922, Blaðsíða 1

SV\xvJax\
1-2. 15LA1)
REYKJAVIK, JANUAR 1922.
XIII. ÁR
Hugvekja.
Ungmennafélögin eru oröin svo þekt,
um alt land, að nú efast enginn skynsam-
ur maður lengur, um nytsemi þeirra og
tilverurétt.
Félögin hafa þegar náð þeim þroska,
að vafalaust má telja þau með þörfustu
stofnunum þjóðarinnar.
Ungmennafél. eru samvinnufél. íslenzks
æskul)>ðs, samhjálp til sjálfsmentunar, í
beztu merkingu þess orðs. Þau eru þjóð-
legasta, víðtækasta og áhrifamesta upp-
eldisstofnun landsins. Avextirnir af starfi
þeirra koma greinilega í ljós, flestir at-
kvæðamestu mætismenn þjóðfélagsins, þeir
sem nú eru, um eða innan við miðaldra,
hafa numið og æft í skóla ungm.-félags-
skaparins, þær listir, sem nú eru þeirra
dýrustu kjörgripir, drengskap og dugnað.
Heima, í heimahögum, veitti félagið
þeirra þeim tækifæri til þess, að beita
kröftunum við göfug störf í góðum fé-
lagsskap, jafnótt og þeir fengu þroska til.
Það hefir löngum reynst hollur heimafeng-
inn afli. Þegar skyldustörfin, alvarlegu og
oft erfiðu eru lögð á herðar þeirra manna,
sem í æsku hafa þannig tamið sér, að
vinna að framförum sínum og annara, í
heilbrigðum félagsskap, þá sést það bezt,
hverja þakkarskuld þjóðfélagið á að gjalda
ungm.-félagsskapnum. Vitnisburðir þeirra
manna, sem mest hafa starfað í félögun-
um, og þess vegna hljóta, að vera þeim
kunnastir, eru enda mjög á einn veg,
þannig: að aldrei fái þeir fullþakkað þau
góðu áhrif, er þeir þaðan hafa. Slíka
sögu hafa fjölmargir að segja.
Ekki er svo að skilja, að nú sé hér
talið alt það, sem ungm.-fél. hafa unnið
þjóðinni til þrifnaðar, það er svo marg-
háttað og víðtækt, að ekki er unt að gera
grein fyrir því hér, að þessu sinni, en vera
má, að síðar verði ítarlegar athugað, hér
í blaðinu, það sem nú er drepið á.
Hafa þá ungm.fél. náð settu marki f
Nei. I fyrsta lagi er starf þeirra og stefna
þannig, að markinu verður í rauninni aldrei
náð, það flyzt hærra og hærra, eftir því
sem lengur og kappsamlegar er haldið í
áttina að því. Markmiði ungmennafélag-
anna eru engin takmörk sett. Verkefni
þeirra er ævaranda eðlis, það er alhliða
þroskun allrar þjóðarinnar. Við þekkjum
ekki endimörk þroskabrautarinnar, en
stefnum í áttina, með bróðurlegu samstarfi
í kærleika.
I öðru lagi ber einnig að minnast þess,
að ungm.fél. hefir enn ekki tekist, að festa
rætur í öllum bygðum landsins. Það vor-
ar ekki jafnsnemma um landið alt. And-
legir vorkuldar hafa sumstaðar huekt gróðr-
inum, til þessa. 1 einstöku stað hafa einn-
ig þyrnar fáfræði og hleypidóma, nær því
kæft nýgræðinginn, um stund, og lielst til
grunnur hefir jarðvegurinn reynst í höfuð-
borginni okkar, þótt góðum mönnum hafi
tekist, að vernda félögin þar, frá algerðri fót-
um troðslu, erl. áhrifa og nýtísku lifnaðar.
I blómlegustu bygðum landsins, í sveit-
unum, dafna ungm.félögin vel og því bet-