Skinfaxi - 01.12.1925, Blaðsíða 14

126
SIÍINFAXI
um aðgerðir félaganna í þessu efni, og er hér með hvert
félag beðið svo og næstkomandi héraðsþing, að taka
þetta málefni til meðferðar.
Guðm. J. frá Mosdal,
sambandsritari.
Sögulestur.
Lengi mætti lialda áfram að telja dæmi um ævarandi
gildi fslendingasagna. Aldrei verður það of vel brýnt
fyrir æskulýð landsins, að þær eru ekki einungis fróð-
legar, heldur líka mentandi og göfgandi.
Öld eftir öld hefir alþjóð íslands dáðst að stjórnspeki
Einars pveræings og porgeirs Ljósvetningagoða, er
þeir héldu liinar frægu ræður sínar á Alþingi og allur
þingheimur snerist til fylgdar við þá. Öld eftir öld hafa
ættliðir landsins liugsað með helgri lotningu um liina
miklu fórn Síðu-Halls, er hann vildi láta son sinn óbætt-
an friðarins vegna, enda mat hinn ósátti þingheimur
veglyndi Halls svo milcils, að Ljótur var bættur meira
fé en dæmi voru til um nokkurn annan íslending. Eng-
inn getur nokkuru sinni metið gagn það hið mikla, sem
þjóðin hefir haft af því að geymdar eru sögur af af-
burðamönnum liennar hinum fornu. Af svalalindum
íslendingasagna hefir þjóðin drukkið ódáinsveigar, og
getur gert það um langan aldur. peirra vegna hefir
margur hlotið gæfu-gullið í heimahögum, sem brást
honum síst. En því miður liafa líka margir stigið yfir
lækinn til þess að sækja vatn. J?eir hafa ekki lesið ís-
lendingasögur, en glefsað hrafl erlendra fræða.
pegar rætt er um sögulestur og áhrif hans á uppeldi
og menning, má síst gleyma þvi, sem nútíðin hefir
framleitt í þeirri grein. Nútíðin stendur okkur næst,