Skinfaxi - 01.12.1925, Blaðsíða 24

136
SKINFAXI
var greiðasala, þar borðuðum við nesti okkar og keypl-
um öl með.
Svo héldum við beint niður að ströndinni á utan-
verðum skaganum. Lá leið okkar þangað eftir bröttum,
mjóum smástigum. Komum við þar niður í vik eina,
þar sem fólk var að baða sig. Okkur langaði til að
baða okkur, cn vantaði baðföt. Klifruðum við því þar
upp á næsta klett, og komum ]?ar niður í bás, sem okk-
ur virtist ágætur baðstaður, undir þessum kringum-
stæðum. pav var því tekið bað. Bás þessi var all ein-
kennilegur og voru margar lyngtegundir í brekkunni
fyrir ofan bann og fjallablóm i klettunum. T. d. fann
eg þar aðalbláberjalyng með berjum og krækilyng, cn
engin krækiber. Ýms íslensk blóm sá eg þar, og yfir-
leitt minti þessi skagi mig miklu ineira á Island licld-
ur en Danmörk gerir.
Úr þessum bás héldum við svo söniu leið aftur og út
á ysta odda skagans. Er þar fallegur viti. Hitinn var
sá sami og leið okkur því ekki vel. Dvöldumst við þar
nokkra stund og virtum fyrir okkur útsýnið. Sást það-
an norður yfir Skjaldarvíkina óg Hallandsásinn. Síðan
var haldið í áttina til skipsins. Borðuðum við á sama
sta'ð og fyr um daginn. paðan fórum við svo niður að
suðurströndinni og komum þar i vik eina, sem var bað-
staður. Voru þar margir í baði. Dvöldum við þar nokk-
urn tíma og vorum að horfa á bversu góðir sundmenn
Svíar eru, og syntu þeir margir vel. Alt fólk, sem við
sáum þar, var dökkbrúnt á hörund, — bar það vott um,
að þetta væri ekki i fyrsta skifti, sem það hefði bað-
að sig á sumrinu. — Stigum við svo á skip aftur kl. 7 síð-
degis, eftir 7 kl.stunda dvöl i Svíþjóð. Var svo haldið
heim á leið. Fjöldi fólks stóð eftir á brýggjunni og veif-
aði okkur og við því á móti svo lengi sem það sást.
Skipið klauf létlilega smágerðu öldurnar inn Eyrar-
sundið. Ljósaraðirnar blöstu við á báðar hendur og
gerðu ströndina svo æfintýralega. Við stóðum uppi á