Skinfaxi - 01.12.1925, Side 25

SKINFAXI
137
þilfari og sungum nokkur kvæði i kveldkyrðinni. Hug-
urinn hvarflaði heim, og minti mig á islensku sumar-
kveldin. Sennilegast þykir mcr að eg hafi verið eini Is-
lendingurinn þar á skipinu. Loks komum við inn i liósa-
dýrð Kaupmannahafnar kl. 12. Yið hröðuðum okkur í
áttina til járnbrautarstöðvarinnar og náðum að eins í
síðustu lestina.
Svo kvöddust menn á stöðinni i Tanstrup, tóku reið-
hjól sín og fóru heim. Eg leit á klukkuna er eg kom inn
í herhergi mitt, þá var hún 2 að nóttu. Og þegar eg'
lagðist til svefns var eg ánægður yfir því er fyrir aug-
un hafði borið um daginn. — i
Næst þegar hinn Ijósfexli hestur svífur yfir Brcið-
dalinn, bið eg hann að bera honum — ásamt U. M. F. B.
— kveðju mína.
Eiríkur Sigurðsson frá Dísarstöðum.
Sund-
„En er þat fréttisk, at Grettir hafði lagst viku sjávar,
þótti flestum frábær fræknleikr bans, bæði á sjó ok
landi.“ Svo segir Grettis saga. Sund Grettis hefir verið
talið dæmalaust jafnvel á kappaöld íslendinga, enda
fara ekki sögur af að nokkur maður liafi lagst viku
sjávar við Islandsstrendur nema Grettir einn. Hann lief-
ir verið sundkonungur Islands um níu aldir.
]?ó hafa sundkappar annara þjóða synt miklum mun
lcngra en frá Drangey til Reykja, enda hafa þeir synt
í mun volgara sjó en við höfum hér við land. Kuldinn
er mesta mein íslenskra sundmanna, þeirra, er í sjó
synda. Hann heltekur þá furðu fljótt og eyðir orlcu
þeirra meira en nokkuð annað. Gegn honum liefir
Grettir haft hetri aðstöðu en flestir aðrir, vegna með-