Skinfaxi - 01.12.1929, Qupperneq 3

SKINFAXI
115
hátt“ I Og þessir menn láta ekkert hagga sjer, nje draga
frá sínu ætlunarverki. Þeir „standa sem hreystinnar
heilaga mynd, og hreinskilnin klöppuð úr bergi“...
En um leið og afburðamennirnir eru rjettilega lofaðir,
má enn slður gleymast, að til er mikill fjöldi annara
ágætismanna, sem ekki hafa ógöfugra ætlunarverk, og
engu sfður rækja þaö trúlega, sem oröið hefir þeirra
hlutskifti. Það er hið ótalmarga fólk, sem vinnur 1 kyr-
þey, og oft með ósegjanlegri skyldurækni, þau störfin,
sem láta lltið á sjer bera í „heimsins augum“, sem
ósjaldan eru litilsvirt og oft að engu metin. í þessum
flokki er einkum fjöldi mæðra og feðra, umönnunar-
og hjúkrunarfólks, og allskonar líknarstarfendur. Ótelj-
andi fórnfúsar sálir, sem offra kröftum sinum og lifi
með óbreytanlegri trúfesti og þolgæði, í annara þjónustu.
Eins og afburðatnennirnir eiga sinn stóra hluta i
umbótum þjóðanna — eins er þvílíkt fólk viðhalds- og
verndarlið matinfjelagsins — dyggðarinnar lið, — sem
gerist mest fyrir það, að vera þjónar annara.
III.
Nú er það auðsætt, að afburðamennirnir verða jafn-
an tiltölulega fáir. Og það geta aldrei allir orðið, Hins-
vegar er þörf fyrir alla góöa krafta hvort sem þeir eru
smáir eða stórir, — og hvað smáir sem þeir sýnast.
Menn hafa því komist að þeirri niðurstöðu, að besta
ráðið tii framtaks og notkunar mannskröftunutn sje að
fara að dæmi náttúrunnar, sem öllu safnar saman: Qerir
vatnsdropana að lieiiu hafi, grasstráin að stórum gróð-
urlendum, duftkorn tnoldaritinar að djúpum jarðlögum.
Með iiliðsjón þessarar skoðunar er allur ijeiagsskapur
byggður. Á þennan liátt geta fjöltnargir sameinast um
vist ætlunarverk og unnið með tnargfalt hægara móti og
bctri árangri. Oft það sem hverjutn einutn væri aigerlega
ofvaxið.
Nú er fjelagsskaparitts öld i heiminum. Meðal allra
.mannaðra" þjóða er nú grúi af allskonar fjelögum.
Augu manna hafa opnaet fyrir gildi fjelagsskaparins og