Skinfaxi - 01.11.1930, Side 28

188
SKINFAXI
Lítil hugvekja.
Fyrir mörgum árum las eg smásögu, sem mig minnir að
væri eftir sænsku skáldkonuna Selmu Lagerlöv. Sú saga hét
Vegurinn milli himins og jarðar. Eg man að visu ekki sögu-
þráðinn til hlýtar, en svo mikið þó, að sagan var um gamlan
mann, sem af einhverjnm ástæðum var hornreka og einstæð-
ingur, eins og oft vill brenna við. En honum var sú list lagin
að leika á fiðlu, og þegar hann tók! hana sér í liönd og strauk
boganum um strengi hennar, þá barst sál hans á vængjum
liljómanna frá ömurleika hversdagslífsins til hærri og betri
heima. Hljómar fiðlunnar voru honum vegurinn milli himins
og jarðar.
Leiðirnar eru vissulega margar frá jörðunni til himsins, eða
frá því, sem lágt er, lítilmótlegt og spillandi til hins göfuga
og fagra. En finnst ekki fleirum eins og mér, að söngurinn
eða hljómlistin sé einmitt einhver bezta og greiðfærasta leið-
in; að það sé fátt, sem fremur megnar að hefja huga okkar
frá svartsýni og ömurleika, áhyggjum og erfiðleikum, til von-
ar og trúar á það, sem gott er og göfugt, lil sannrar hjart-
sýni? Hafið þið ekki öll hlustað á þann söng eða hljóðfæra-
leik, sem hrært hefir við instu stregnjum sálar ykkar og hrif-
ið svo huga ykkar, að þið búið að þeim áhrifum enn og alla
daga? Eg vildi að þið gætið svarað þvi játandi. — Það er
sannfæring mín, að börnunum sé það sérstaklega dýrmætt
og nauðsynlegt, að fá sem oftast að heyra sungið eða leikið
á hljóðfæri, vegna varanlegra og góðra áhrifa, sem hljómlist-
in hefir á barnshugann. Og eg tel, að þar sem börn alast
upp án þess að heyra sungin eða leikin á hljóðfæri fögur
sönglög, vanti mikilsverðan þátt í heimilislífið og þar með
uppeldi barnanna. -— Frá bernsku minni eru mér hvað kær-
astar minningarnar um það, er faðir minn lék á fiðluna sína
fyrir okkur systkinin og söng stundum með. Og eg skil það
betur nú en þá, hvc góðar þær stundir voru og áhrif þeirra
djúptæk og varanleg. —
Því vil eg leggja ykkur það á lijarta, ungir menn og meyj-
ar þó sérstaklega, sem eigið það hlutverk i vændum, að vaka
með ást og umönnun yfir velferð barna ykkar, að þið ger-
ið það, sem í ykkara valdi stendur, til að þau fái að heyra
á heimili sínu söng eða hljóðfæraleik, helzl á hverju kvöldi.
Þórður Jónsson, Brekknakoti.
Félagsprentsmiðjan.