Skinfaxi - 01.09.1966, Blaðsíða 26

hríð eða lymskufull fyrirsát, allt eftir
því hvert skapferli leikmanna er.
lívo.utveggja getur orðið hinskemmti-
legasta leikaðferð fyrri áhorfendurna.
Inn’skóakast
Það er víða gömul og þjóðleg skemmt-
un að cpá fyrir nýju ári á gamansam-
an hátt á gamlárskvöld. Hér kemur
einn leikur af því tagi.
Sá, sem vill spyrja véfréttina, sezt
flötum beinum við opnar dyr og snýr
baki í þær. Yfir tærnar á öðrum fæti
hans er lagður inniskór, og skónum á
spyrjandinn síðan að kasta með fæt-
inum yfir höfuð sér þannig að hann
komi niður hinu megin við þröskuld-
inn.
Síðan framkvæma viðstaddir ná-
kvæma skoðun á stöðu inniskóarins,
og ráða þannig svar véfréttarinnar.
Liggi skórinn þannig, að táin viti að
dyrunum, boðar það góðar horfur í
einkafjármálum og verzlunaráformum
spyrjandans. Snúi hællinn hinsvegar
að þröskuldinum, er útlitið ískyggi-
legra, en þó bætir það nokkuð úr skák,
ef sólinn snýr upp.
Lauma
Að lokum er hér svo einn gamall is-
lenzkur leikur, sem forfeður vorir hafa
skemmt sér við öldum saman, og er
hann þannig orðréttur i safni þeirra
Jóns Árnasonar og Ólafs Daviðssonar:
Þessum leik er svo skipað, að þeir,
sem leika, sitja í hring sem þéttast
þeir meiga. Allir halda þeir höndum
fyrir aftan bakið, og einn heldur á ein-
hverju í höndunum. Einn maður
stendur innan í rniðjum hringnum.
Réttir nú sá, er á hlutnum heldur,
hann næsta manni og svo hver að öðr-
um, en það er fimleikur þeirra, að láta
enga hreyfingu sjást á handleggjun-
um, því sá sem er í miðjum hringnum,
á að hitta á, hvar hluturinn er, og er
það vinningurinn að verða fyrstur að
hitta það. Þennan leik má bæði hafa
úti og inni og í honum geta verið svo
margir sem vilja.
Sumir kalla leik þennan músarleik
og enn aðrir húfuleik, en þá dregur
hann nafn af því, að leikendur sitja í
hring á velli eða fleti, réttum beinum
og setja upp hnén. Halda þeir þá hönd-
unum undir hnjám sér og rétta hlut-
inn, sem á er oftast húfa, undir hnjá
sér, hver að öðrum.
26
SKINFAXI