Skinfaxi - 01.02.1973, Síða 11

SAMTÍÐ OG FRAMTÍÐ
Að selja landið
Það er stefna stjórnvalda á íslandi að
auka stöðugt straum erlendra ferða-
manna til landsins, og aukningin mun nú
nema um 15% á ári. Það hefur lengi ver-
ið klifað á nauðsyn þess að örva þennan
straum sem mest. Stjórnvöld og fjölmiðl-
ar mega vart vatni halda af hrifningu yf-
ir því að erlendir túristar skuli láta svo
lítið að vilja meta einhvers íslenzka nátt-
úrufegurð.
Áður hefur hér í þessum þáttum verið
minnzt á hættuna sem fylgir því að út-
lendingar skuli geta darkað um óbyggðir
landsins eftirlitslausir og ábyrgðarlausir.
lekjur sem nokkrir gróðaaðilar fá af
þessum ferðamönnum, eru óverulegar
miðað við það „tap“ sem landið og nátt-
ura þess verður fvrir. Það tap vex um
meira en 15% á ári, ef svo heldur fram
sem horfir. Sem betur fer er fólk nú al-
mennt að vakna til vitundar um um-
hverfismál og skilnings á náttúruvernd.
Hinir einsýnu ferðamálaagentar þrjózk-
ast við, en jafnvel stjórnvöld viðurkenna
að óspillt náttúra landsins sé dýrmætari
krónutölunni. Náttúra landsins er við-
kvæmari en svo að hún þoli síaukna ör-
h'öð. Óbyggðir landsins eru verðmætast-
ar, ef þær fá að vera lausar við mengun
°g skemmdir lífsþægindatækninnar.
Náttúruunnendur og útlífsfólk binda
miklar vonir við hið nýskipaða nátt-
uruverndarráð og friðunaraðgerðir þær,
seni það hefur þegar beitt sér fyrir. Hér
verður aðeins minnzt á eitt merkt fram-
lag í umræðu síðustu mánaða um þessi
mál, en það er grein Vilhjálms Lúðvíks-
sonar efnaverkfræðings, „Að selja land-
ið“, sem birtist í Morgunblaðinu 10. des.
s. 1. I grein sinni ræðir hann m. a. nýtt
verðmætamat manna, sem byggist á
vaknandi hugsun um umhverfismál.
Menn verða „í æ ríkari mæli að meta
hluti, sem hingað til hafa verið taldir
ómetanlegir" “. Vlenn kjósi t. d. íslenzkt
umhverfi og lægri laun fremur en hærri
laun í menguðu umhverfi iðnríkjanna.
„Slíkar hugmyndir eru nú víða uppi
og ahnennt er viðurkennt, a. m .k. í orði,
að velferð mannsins er að miklu leyti
háð öðrum aðstæðum en hinum efna-
legu, og eru þar ómengað umhverfi, at-
hvarf í óspilltri náttúru og tækifæri til
útilífsiðkana ofarlega á blaði. Samkvæmt
þessu getur verndun ákveðins lands-
svæðis eða náttúrufyrirbæris verið
jafnmikilvægt markmið til velferðarauka
og það að virkja vatnsfall á þessu sama
svæði, reisa mannvirki eða ráðstafa því
á annan hátt til að auka almenna velferð
í hefðbundnum efnahagslegum skiln-
ingi.“
í sambandi við hina skefjalausu ásókn
í aukningu ferðamannastraumsins á
kostnað landsgæða og ómengaðrar nátt-
úru segir Vilhjálmur m. a.:
,,í raun og veru erum við nú tekin að
selja erlendum ferðamönnum frá þróuð-
um þjóðum þau lífsgæði, sem þessar
þjóðir hafa fórnað og eyðilagt í leit að
efnalegri velferð. Um leið og við seljum
SKINFAXI
11