Skinfaxi - 01.08.1979, Blaðsíða 10

Prinsinn með asnaeyrun
framhald
Ég bý yfir miklu leyndarmáli, sagði
rakarinn við prestinn, ef ég segi ein-
hverjum frá því missi ég lífið. En ég get
ekki lengur afborið að halda því leyndu.
Hvað á ég að gera? Presturinn hugsaði sig
örlítið um og svo sagði hann: Farðu langt
upp í sveit á stað sem er algjörlega af-
skekktur. Þar skalt þú grafa holu í jörð-
ina og hrópa leyndarmál þitt niður í jörð-
ina, þar til það iþyngir þér ekki lengur. Á
eftir skaltu moka ofan i holuna og láta
þannig moldina geyma Ieyndarmálið.
Þetta gerði rakarinn og þegar hann
hafði lyllt holuna aftur með mold gekk
hann hinn ánægðasti heim. En jörðin
geymdi ekki leyndarmál hans vel.
Nokkru síðar óx bambus upp af hol-
unni. Bambusinn óx og varð stór og
myndarlegur og þegar nokkrir fjárhirðar
áttu leið hjá, skáru þeir af honum og
bjuggu sér til flautur. En þegar þeir blésu í
flauturnar hljómaði stöðugt. Prinsinn
hefur asnaeyru, prinsinn hefur asnaeyru.
Allir hlustuðu undrandi, og fregnin barst
sem örskot um landið. Að síðustu barst
þetta kóngi til eyrna. Hann kallaði fjár-
hirðina til sín og bað þá leika á flautur
sínar, og það var sama hve lengi þeir
blésu, alltaf hljómaði, prinsinn hefur
asnaeyru, prinsinn hefur asnaeyru. Kóng-
urinn tók eina flautuna sjálfur og blés,
stöðugt hljómaði, prinsinn hefur
asnaeyru, þá vissi kóngur að rakarinn
hafði sagt frá leyndarmálinu. Rakarinn
var kallaður fyrir kóng í skyndi, og kóng-
urinn dæmdi hann til dauða. En prinsinn
bað rakaranum lífs, og sagði: Það vita
allir nú að ég er með asnaeyru og enginn
þarf lengur að hvísla um það í leynum,
um leið og hann sagði þetta reif hann af
sér húfuna.
Öll hirðin og fjöldi fólks var viðstatt og
allir horfðu á prinsinn forvitnir á svip, en
þá gátu allir séð að prinsinn var ekki
lengur með asnaeyru. Gleði kóngs og
drottningar varð mikil og frá þeim degi
heyrðist ekki framar talað um eyru prins-
ins og úr flautunum heyrðist ekki lengur
orðin: Prinsirin er með asnaeyru, prinsinn
er með asnaeyru.
10
SKINFAXI