Skinfaxi - 01.06.1985, Síða 16

Útisamlcomur eru
afreksverk ,.
Sigurjon Bjarnason
Það vorar. Brátt er sumarið
komið með sólskinsdögum sínum
og regnskúrum. Veður gerast blíð,
þó oft sé kvartað undan raka í
lofti.
Hreyfing kemst á Frónbúann.
Hann tekur sig upp með fjöl-
skyldu sína í útilegu eða heim-
sækir ættingja á fjarlægu lands-
horni, spígsporar um fjöll og
firnindi eða með sjó fram, eða þá
hann skreppur út fyrir pollinn í
fróðleiks- og ævintýraleit.
Ungt fólk fer gjarnan í stærri
hópa. Alls konar skemmtiferðir,
skóla- og íþróttafélög eru vinsæl,
flykkst er á dansstaði og úti-
samkomur.
Af öllu framantöldu þykir þó
ekkert sérstakt frásagnarvert
nema það síðast talda, þ.e. úti-
samkomurnar.
Þegar sýnt þykir að æskan
muni fjölmenna á einhverja til-
tekna útiskemmtun, setja frétta-
menn sig í stellingar. Fylgst er í of-
væni með umferðinni, haft stöð-
ugt samband við lögreglu á við-
komandi svæði, og forvígismenn
samkomunnar yfirheyrðir reglu-
lega. Dagskráin, sem oft er mjög
vel undirbúin og hefur kostað
mikla vinnu og peninga verður
hins vegar ærið oft aukaatriði, að
ég tali nú ekki um þau samtök
sem að baki þessum viðburðum
standa. Þar eru menn oft engu
nær.
Spurningar eins og þessar:
„Hvernig fæst allur þessi mann-
skapur til að undirbúa og halda 1.
stk. útiskemmtun? Hvaðan kem-
ur það hugvit sem þarf til að
skipuleggja allt þetta starf?“
Heyrast sjaldan.
Oft er reynt að grafast fyrir um
hagnað eða halla af slíkum sam-
komum, og þá reynt að koma
þeim tölum sem hæst, hvort sem
þær eru í plús eða mínus. En hinu
er látið ósvarað: Hvert rennur
ágóðinn ef einhver er? Til hvaða
verkefna? í þágu hverra?
Já, þeir sem að fréttum leita
kafa djúpt eftir sannleikanum,
auk þess sem hann verður á
stundum aukaatriði, sérlega þeg-
ar tíunda skal eitthvað sem aflaga
fer, sem geta út af fyrir sig oft orð-
ið býsna alvarleg sannindi.
Mig langar í þætti þessum að
bregða örlitlu ljósi á „bakhlið“
þess sem í hugum margra mætra
manna heitir fylliríssamkomur
ungmenna.
Veröug viöíangsefni
þróttmildllar æsku
„Maður er manns gaman“ seg-
ir máltækið, og á ekki síst við um
yngri kynslóðina. Hjá henni fyr-
irfinnst því rík þörf til að hittast,
gleðjast saman, starfa að sameig-
inlegum áhugamálum. íþróttir
eru einkar vel fallnar til að svala
þessum þörfum.
Talað er um skiptingu íþrótta í
líkamlegar og andlegar greinar.
Oftast fer þetta þó saman. Til að
falla vel inn í knattspyrnulið þarf
einstaklingurinn að hafa verulega
vitsmuni og samstarfshæfileika
til að bera. Einnig er sannað að
t.d. skákmönnum er brýn þörf á
því að vera vel á sig komnir líkam-
lega, ef árangur á að nást.
Allt íþróttafólk setur sér háleit
markmið. Það vill stuðla að vel-
gengni sinni á sem flestum svið-
um og skynjar sín samtök,
16
SKINFAXI