Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1941, Qupperneq 32

Dálítil saga (ensk):
„Pabbi! Ég þarf að fá að tala við þig“.
„Hvað er að þér, góða mín?“
„Pabbi! þú veizt víst, að hann Henry Wilkins hef-
ir verið að draga sig eftir mér núna í hcilt ár?“
„Jú, jú. Ég ætti sosum að vita það. Ég gæti með
köldu blóði snúið þann bannsettan þorpara úr luils-
liðnum. Sér er nú liver ósvífnin, að hann, sem er af
Wilkinsættinni skuli leyfa sér að draga sig eftir
stúiku af Graffons-ættinni".
„Hann er búinn að biðja mín“.
„Bölvaður þorparinn. Ég skal ... ‘.
„Og ég hef næstum því gefið honum jáyrði mitt'.
„Hvað ei'tu að segja, barn? Veiztu ekki að mað-
urinn hefir sama sem engar tekjur. þetta er s. a. s.
bláfátækt fólk, þó að það sé að bera sig að lifa rík-
mannlega. Nei. Ég gef aldrei samþykki mitt. Farðu
upp í herbergið þitt og legðu þig, góða mín“.
„En pabbi, mér er full alvara. Hefurðu lesið hjóna-
bandsskýrslur ríkisins frá því í fyrra?"
„Nei, auðvitað hef ég ekki lesið þær“.
„Bíddu nú hægur. Ég hef athugað skýrslurnar, skal
ég segja þér, og eftir því sem þar stendur, þá munar
það 871,240, sem kvenfóikið er fleira hér í borginni
en karlmennirnir. það eru 226,890 gjafvaxta stúlkur,
sem ekki geta fengið neinn mann, svo að ég ekki
nefni 182,321 ekkju, sem gjarnan vildu ná sér í nr.
2. Ungir menn hér í borginni, sem hafa svo góðar
tekjur, að þeir gætu komið til greina eftir þínum
útreikningi, eru samtals um 22,107. Handa þessum
ungu mönnum eru til réttar 220,000 ungar stúlkur,
og 150,000 ekkjur. þrjú af hverjum fimm börnurn, sem
fæðast, eru stúlkur, og það deyja helmingi fleiri
ungir, ógiftir menn, heldur en giftir menn eða gamlir
piparsveinar. Frá því í júní og þangað til í október
komu á baðstaðina yfir 80,000 ungra stúlkna, sem
langaði til að giftast, og þar af lánaðist alls og alls
31,442 að ná sér í einhvern mann. Möguleikarnir eru
þó ennþá minni fyrir þær, sem lifa í kyrrþey heima
á heimili sínu. — Fáðu þér nú blýant, faðir minn, og
reiknaðu út, hversu rnikið útlit er til þess, að hún
dóttir þín fái nokkurn mann, ef þú liryggbrýtur
Harry Wilkins".
„Hamingjan hjálpi mér“, sagði faðirinn, þegar
hann liafði reiknað dæmið: „það er aðeins einar lík-
ur á móti 21,875,947 ....“.
„Já, það er sama útkoman og hjá mér, og hvað á
ég svo að segja Harry í kvöld?“
„Scgðu að ég láti þig alveg ráða þessu, og ég muni
ekki skera við neglur mér heimanmundinn, góða
mín“.
*
Sá er vinur er í raun reynist.
A.: það er ljóti draumurinn, sem mig dreymdi í
nótt. Mig dreyndi að þú komst til mín og kvaðst vera
í standandi vandræðum, vera alveg að fara á höfuð-
VÍKINGUR
SJÓMANNABLAÐIÐ
VÍKINGUR
Útgefandi:
Farmanna- og fiskimannasambancl Islands.
Ábyrgðarmaður:
Guíim. H. Oddsson.
Ritnefnd:
Hallgrímur Jónsson, vélstjóri.
ÞorvartSur Björnsson, hafnsögumaður.
Henry Hálfdánsson, loftskeytamaður.
KonráS Gíslason, stýl'imaðui'.
Blaðið kemur út einu sinni í mánuði, og
kostar árgangurinn 15 krónur.
Ritstjórn og afgreiðsla er í Ingólfshvoli,
Reykjavík. Utanáskrift: ,,Víkingur“, Pósthólf
425, Reykjavik. Sími 5653.
ið og baðst rnig ásjár. Ég rauk upp og ætlaði að fara
að ná í peninga til að lána þér. En þegar ég kom með
berar fæturnar við kalt gólfið, vaknaði ég. Og þegar
ég fór að aðgæta, þá átti ég ekki eyri í peningakass-
anum minum.
B.: þakka þér fyrir. þú ert alltaf samur og jafn,
í vöku og svefni. Sá er vinur sem í raun reynist .
A.: Og svo kem ég til þín að vita hvort þú getir
ekki lánað mér 100—200 krónur.
Fyrrverandi Lundúnabiskup var ráðlagt að dvelja
vetrarlangt austur í Algier sér til heilsubótar. „það
er mér ómögulegt", segir biskup, „ég hefi svo mörgu
að sinna". „Jæja, herra biskup“, segir læknirinn. ,,þér
hafið um tvennt að velja, Algier eða himnaríki".
„Úr því svo er komið", segir biskup, „fer ég til
Algier".
*
Pabbi: „Hvort vildir þú heldur eignast lítinn bróður
eða systur?"
Jónsi litli: „Ef þér stendur á sama, Þá vildi ég held-
ur kubbakassa”.
*
Kennarinn: „Borðum við hválkjöt?“
Nonni litli: „Já“.
Kennarinn: „En livað gerum við við beinin?"
Nonni litli: „Skiljum þau eftir á diskbarminum“.
*
Tveir krakkar voru að rífast
Nonni: „O, víst er það“.
Gunna: „O, nei“.
Nonni: „O, víst er það, því að manna segir það sé,
og ef manna segir það sé, ])á er það svo, jafnvel þó
það sé ekki“.
32