Sjómannablaðið Víkingur - 01.01.1943, Side 28

SJÓPRÓF_____________
M.s. Þórður Sveinsson, G. K 373, Garði
Hinn 25. nóvember 1942 strandaði vélskipið Þórð-
ur Sveinsson, G. K. 373, undan Hellum á Snæfells-
nesi. Mannbjörg varð, en skipið brotnaði í spón.
Sjópróf út af strandinu var haldið hjá lögmann-
inum í Reykjavík hinn 3. desember 1942, og lagði
skipstjóri skipsins, Torfi Tímótheusson, þar fram
sjóferðaskýrslu þess. Fer útskrift af henni hjer á
eftir:
Þriðjudaginn 25. nóvember.
Kl. 5 fmd. var byrjað að taka timbur á dekk og
því lokið kl. 7 fmd. kl. 8,30 farið að litlu trébryggj-
unni og tekin olía. Síðan bið eftir pappírum. Kl.
1,30 komu fyrirskipanir um borð. Þá var lagt á stað
áleiðis til Hrútafjarðar. Kl. 2,30 vegmælir látinn út
við Akureyjaboju og stiltur á 0,0, stefna sett 3
sjómílur af Malarrifi, stýrt NW t. N i/2 N. Veður
var bjart og logn, en þykkt loft. Vegmælir athugað-
ur kl. 8 stóð á 40, sama veður. KI. 8,30 skall á
þoka. Vegmælir athugaður kl. 9,35, stóð á 53. Stopp-
að og lóðað, dýpi mældist 47 faðmar. Sigld sama
stefna. Kl. 10 tók skipið niðri og sat alveg fast.
Var niðamyrkur og svartaþoka, en af framskipi
sást landið gnæfa yfir skipið í um faðms fjarlægð
frá stefni þess. Stöðvaðist vélin þegar og féll strax
sjór í skipið. Var vélin sett aftur af stað, en skrúf-
an steitti á steinum og vélin stöðvaðist, enda var
þá talsverður sjór kominn upp á hana. Á verði
voru skipstjórinn, 1. vélstjóri og Hörður Friðberts-
son háseti. Var skipshöfnin þegar kvödd í skips-
bátinn, sem tókst að setja út, þrátt fyrir mikla
undiröldu og súg. Komust allir í bátinn ómeiddir,
nema amerískur hermaður, sem var farmstjóri á
skipinu fyrir leigjendur þess, sem fótbrotnaði, er
hann fór í bátinn — varð á milli skips og báts.
Strax var ýtt frá skipinu, sem sjórinn var farinn
að brjóta yfir, og byrðingur þess farinn að losna og
fljóta upp, ennfremur var komin olíubrá á sjó-
inn, sem benti til þess að olíugeymarnir hefðu
sprungið. Var ákveðið að forðast landið, unz birti af
degi, þar sem ekki var vitað hvar skipið var statt.
Um 2 leytið birti þokuna og sáust þá ljós í landi
og var ákveðið að halda á ljósin og reyndust það
vera menn frá Hellnum að leita að okkur. Höfðu
þeir orðið strandsins varir og sent menn að Stapa
til að láta vita um strandið. Höfðum við tal af þeim
á flúðum, sem þeir stóðu á og tjáðu þeir okkur, að
bátur frá Stapa hefði verið sendur til að leita okk-
ar og athuga strandið. Héldum við þá austur með
landinu og mættum þeim um kl. 4 á stórum báti.
Tóku þeir okkur alla upp í til sín, nema stýri-
manninn, sem réri björgunarbáti okkar, ásamt
þrem Stapamönnum til lands á Stapa, þar sem við
lentum allir. Um hádegi um daginn fórum við á
strandstaðinn og sást þá ekkert eftir af skipinu,
nema smáþrak og sjórinn braut á einhverju af vél-
inni. Um kvöldið sama dag héldum við af stað til
Reykjavíkur á m.s. Síldin, sem send hafði verið
eftir okkur og komum við hingað um kl. 6 í morgun.
1. vélstjóri varð eftir á strandstaðnum til þess
að gæta hagsmuna skipseiganda.
Lagt fram í sjó- og verzlunardómi Reykjavíkur
3. desember 1942.
Gunnar A. Pálsson ftr.
Ennfremur sýnir skipstjórinn í réttinum dagbók
skipsins. Var skýrslan borin saman við bókina og
reyndist hún samhljóða bókinni svo langt sem bók-
in náði, en það var aðeins út að orðunum: „....
stefna sett 3 sjómílur af Malarrifi, stýrt NW t Ni/2
N“. Var bókin síðan árituð um sýninguna og af-
hent skipstjóranum. Nú var skýrslan á rskj. nr. 1
sýnd skipstjóranum og lesin upp fyrir honum, kann-
ist hann við undirskrift sína undir hana og kveður
skýrsluna rétta. Skipstjórinn kveðst ekki vita með
vissu, hve lengi þeir höfðu landsýn, en telur að
það hafi verið þangað til nokkurri stund áður en
þokan skall á kl. 8,30. Ekki kveðst skipstjórinn vita
annað, en vegmælirinn væri réttur. Ekki veit skip-
stjórinn hvenær áttavitinn var síðast athugaður, en
er þeir fóru fram hjá Vestmannaeyjum 23. f. m.
kveðst skipstjórinn ekki vita annað, en hann hafi
verið réttur. Skipstjórinn kveðst ekki getað ímynd-
að sér aðrar ástæður til strandsins en þá, að straum-
ur hafi borið skipið af leið og slæmt vestan sjó-
lag. Ennfremur kveður hann, að áttavitinn kunni að
hafa verið skakkur, enda þótt hann hafi enga
skekkju fundið á honum á leiðinni framhjá Vest-
mannaeyjum til Reykjavíkur 23. f. m. Nokkra mán-
aða bergmálsdýptarmælir var í skipinu, en ekki
kveðst skipstjóri hafa getað notað hann, nema með
því að stöðva skipið og því hafi hann ekki lóðað
nema einu sinni, enda talið sig svo fjarri landi,
að þess þyrfti ekki. Skipstjórinn kveðst hafa kom-
ið upp kl. 8 um kvöldið og verið á verði þar til
strandið var orðið. Farmur skipsins var kol í lest
og dálítið af timbri á dekki, en ekkert járn var í
skipinu. Eigandi farmsins var setuliðið hér.
Upplesið, játað rétt bókað.
28
VÍKINGUR