Sjómannablaðið Víkingur - 01.09.1944, Qupperneq 8

Mitsuru Toyama
Auðveldasta leiðin til skilnings á Japönsku
þjóðinni er að kynna sér lífsferil Mitsuru To-
yama, hins volduga hálfguðs, sem um langt
skeið hefur verið litið upp til sem hins ókrýnda
keisara landsins. Þessu til skýringar skal bennt
á að þetta jafngildir því að Bandaríkjamenn
teldu einhvern glæpamannaforingja hinn raun-
verulega forseta Bandaríkjanna á bak við tjöld-
in.
Frá barnæsku hefur Mitsuru Toyama stund-
að handiðn morðingjans án þess að gera
minnstu tilraun til þess að fara dult með það.
Öll hin mörgu félög sem hann hefur stofnað
undir yfirskyni þjóðrækni og föðurlandsástar
hafa aðallega lagt stund á morð og hriðjuverk.
Enda þótt hann sé nú orðinn 89 ára gamall og
hvítur fyrir hærum, ógnar hana sarnt hverjum
stjórnarmeðlim Japansstjórnar, ei hann sýnir
sig líklegan til þess að fara ekki að vilja hans.
f þjónustu hans eru hundruð og þúsundir
ungra æsingamanna sem reiðubúnir eru að
drepa tafarlaust hvern þann mann sem hús-
bóndinn fyrirskipar. Jafnvel Tojo, þorir ekki að
ganga á móti vilja Toyama af því hann veit að
það mundi kosta hann lífið.
Það er að vísu ekki hægt að hugsa sér ungan
liðsforingja fara inn á skrifstofu Cordells Hull
utanríkisráðherra eða Stimsons hermálaráð-
herra og annaðhvort drepa þá umsvifalaust eða
neyða þá til að breyta um stefnu eða ákvörðun
með hótunum. En nákvæmlega á þennan hátt
hefur Toyama stjórnað Japan í full 40 ár. Eftir
skipunum frá honum hafa ráðherrar, herfor-
ingjar og flotaforingjar verið stungnir eða
skotnir og ekki í eitt einasta skifti hafa yfir-
völdin þorað að blaka við honum hendi eða vika-
piltum hans, hvað þá meira.
Toyama vakti fyrst á sér athygli árið 1877,
en þá tók hann þátt í uppreisnartilraun undir
forustu Saigos. Þeir biðu ósigur. Saigo risti sig
á kviðinn en Toyama lét sér hvergi bregða en
til hafði verið komist á (86° 14'). Það afrek með
sínum mikla vísindaárangri var beinlínis byggt
á ósigri de Longs.
,,Jeanetta“-leiðpngurinn er ekki aðeins ein-
stætt dæmi fyrir okkur upp á mannlega sjálfs-
þjálfun og þolgæði í fyllsta máta, heldur og
glögg mynd af hve þýðingarmikill ósigurinn er
fyrir framfarir mannkynsins,
ENDIR
hélt áfram á glæpabraut þeirri sem hann var
byrjaður á, ekki þó sem uppreisnarmaður, því
hann sá að það svaraði ekki kostnaði. Hann
gerðist bófaforingi, reiðubúinn að ryðja mönn-
um úr vegi fyrir ákveðna borgun. Þar eð hann
var snillingur í þessari iðju frá byrjun þá tóku
hernaðarsinnar og stríðsæsingarmenn hann og
félagsskap hans brátt í þjónustu sína og undir
þeirra vernd hóf hann ofsóknir gegn öllum þeim
sem aðhyltust frið og siðsamlegar kenningar.
Toyama tók öflugan þátt í því að koma á
stríði við Kína árið 1894 og aftur við Rússa
árið 1904.
Eftir að hann var orðinn flugrikur vegna
hins mikla herfangs sem féll í hans hlut í þess-
um herferðum þá stofnsetti hann félagsskapinn
Svarta drekann (hliðstætt t. d. Svörtu hönd-
inni). Þessi félagsskapur breiddist út um gjör-
vallt keisaradæmið.
Fleiri „þjóðernissinna" félög spruttu upp
eins og gorkúlur og brátt hafði Mitsuru Toyama
vikapilta sína í hverri einustu borg og byggðar-
lagi. Eftir fyrri heimsstyrjöldina varð Japan
snortin af hugmyndum frelsis og mannréttinda
og um tíma virtist þjóðin vera á góðum vegi til
aukinnar siðmenningar. — Frjálslyndu öflin
studdust við hugsjónir, en hernaðarsinnarnir
höfðu Toyama og morðvarga hans. Árið 1930
var Hamaguchi forsætisráðherra skotinn til
bana á skrifstofu sinni og árið eftir ruddist her-
inn inn í Manchuríu.
Friðarsinnar voru samt enn þá við líði og
þess vegna reiddi Toyama aftur til höggs árið
1932. Inouge fjármálaráðherra og Takuma
greifi, höfuð Mitsui-ættarinnar voru allir mýrt-
ir.
Árið 1935 gerðu Japanskir herir innrás í
Kína og stríð varð óumflýjanlegt. Fjöldamargir
heiðarlegir og vitibornir stjórnmálamenn
mynduðu samtök til þess að hnekkj a veldi hern-
aðarklíkunnar. Meðlimir Svarta Drekans i
hernúm myrtu þá á báðar hendur með þeim fá-
dæmum að um grimd og vald Toyama varð ekki
lengur efast. Fjórir ráðherrar voru myrtir, en
forsætisráðherrann slapp undan eingöngu
vegna þess að morðingjarnir skutu mág hans í
staðinn fyrir hann í misgripum. Toyama tók sig
nú til og gerðist talsmaður allrar þjóðarinnar.
Hann heimtaði samvinnu allra Austur-Asíu-
þjóða og að hinir hvítu „villimenn“ skyldu
hypja sig á brott.
Þar næst var þess krafist að samið yrði við
Þýzkaland og Italíu til undirbúnings stríði við
Bandaríkin og Bretland. Konoye prins og Hir-
auuma innanríkisráðherra tóku afstöðu gegn
hernaðarsinnum og héldu því fram að Japan
hefði þá þegar nóg að gera í Kína. Fólkið af-
240
VlKlNGUK