Sjómannablaðið Víkingur - 01.09.1944, Síða 19

Um hvað er talað
Sjómannaskólinn.
Borgarstjóri Reykjavíkur gat þess í ræðu
sinni á sjómannadaginn síðasta, að nýja sjó-
mannaskólanum sem verið er að byggja hefði
verið úthlutað hin glæsilega byggingarlóð á
Vatnsgeymishæðinni meðfram vegna þess að
Reykjavík væri svo mikill sjómannabær, hefði
því þótt vel við eiga að þetta framtíðar musteri
sjómannanna í andlegum og verklegum efnum
stæði þar, sem mest bæri á því, hvaðan sem lit-
ið væri og minnti þar með landslýðinn og ferða-
ekki hægt að ganga úr skugga um, en að lokum
sieppti það tökum sínum á flakinu og það rak
aftur út á hið opna Atlantshaf.
Flakið á Polly rak nú á slóðir, þar sem meiri
von var siglinga, og nálgaðist leiðir þær, er
Austur-indíaskipin fóru, en segl sumra þeirra
sáust frá Polly, blika langt út við sjóndeildar-
hringinn og hverfa eins og sýn.
Júnímánuður kom, og þá var flakið af Polly
farið að nálgast Kanaríeyjar og hafði þá rekið
um 2000 mílur. Vorið var liðið hjá heima í
Nýja-Englandi og fyrir löngu hafði verið álitið
að briggskipið hefði farizt með allri áhöfn. —
Svo var það þann 20. júní, að skipstjórinn og
félagi hans, sem fyrir löngu litu út eins og
villimenn, sáu þrjú skip, sem virtust öll stefna
í átt til þeirra. Þetta var á 28. gr. Nbr. og 13.
gr. Vesturlengdar, og ef litið er á kort, þá sést
að ekki hefði liðið á löngu unz flakið hefði
strandað á Afríkuströndum. Og nú stefndu
hvorki meirané minna en þrjú skip á þetta öm-
urlega flak og ekki urðu skipverjar lítið hissa
er þeir sáu menn á ferli á þiljum hins siglu-
lausa fars.
Skipstjóri skips þess er næst kom, kallaði yf-
ir á Polly, en sá er þar réði fyrir, gat ekki svar-
að. Hann sat grátandi á þilfarinu. Þótt hann
væri engin kveifa, sagði hann þó, að þetta hefði
verið erfið ferð. Báti var skotið frá skipi, sem
hafði enska fánann uppi og fáeinum mínútum
seinna voru þeir Cazneau skipstjóri og Sarnuel
Baker háseti af Polly komnir um borð í hið
góða skip „Fame“ frá Hull. Það var þá upp á
dag sex mánuðir síðan Polly fór á hliðina og
missti siglurnar.
Hér fellur tjaldið. Menn vita ekki hvað um
tvímenningána varð, að öðru leyti en því að þeir
komust til heimkynna sinna, eftir að þeir höfðu
fengið ágæta aðhlynningu í skipinu, sem bjarg-
aði þeim. Líklega hafa þeir bráðlega lagt á sjó-
inn aftur. —
menn, til bæjarins á sjó og landi, á þá staðreynd
að velgengni Reykjavíkur hvílir í undirstöðu-
atriðum að minnsta kosti, fyrst og fremst á
sjónum, þ. e. fiskveiðum, verzlun og siglingum.
Eitthvað líkt þessu mun hann hafa sagt. Nýji
sjómannaskólinn, lóðin sem hann stendur á og
ræða borgarstjórans sýna það, að stundum er
munað eftir því hér á landi að til er nokkuð sem
heitir sjómenn, fiskveiðar, verzlun og siglingar
og að það er hreint ekki svo vitlaust eftir allt
saman fyrir hið opinbera að gefa þessu ein-
hvern ofurlítinn gaum, til annars en skatta-
álagningar, jafnvel styrkja uppfræðslu sjó-
manna með milljóna framlag úr ríkissjóði.
Veizlan á Borg.
Enda þótt allt virðist benda til þess að nú
sé í þann veginn að rakna úr fyrir sjómönnum
í skólamálum og það sem um munar, þá er þó
langt frá því að þeim og þeirra málefnum sé
alltaf sá gaumur gefinn sem málefni standa til.
Eitt gleggsta og nýjasta dæmi þess er Lýðveld-
isveizlan á Hótel Borg, sem haldin var, eins og
vera bar, til heiðurs sendifuhtrúum hinna er-
lendu ríkja, sem styrktu okkur til stofnunar
lýðveldisins og til þess að fagna fengnu frelsi
undan margra alda erlendri áþján og yfir-
drottnun. Farmanna- og fiskimannasamband
Islands hefur nú starfað hér um nokkur ár og
látið flest eða öll málefni sjávarútvegsins til
sín taka. Það samanstendur af um 15 stéttar-
félögum yfirmanna á íslenzka skipastólnum,
samt var enginn fulltrúi frá þessu sambandi
viðstaddur veizluna á Borg, auðvitað af þeirri
einföldu ástæðu að engum var boðið.
Hvernig stendur á þessu var þetta af
gleymsku eða þótti meiri ástæða til að bjóða
þangað öllum öðrum en sjómönnum, vegna þess
að mikilvægur atburður var að gerast.
Ef svo hefur verið, sem vonandi er ekki, þá
skal minnt á það að ekki er annað vitað en að
sjómenn hafi fylgt þeim mönnum að málum
sem börðust skelegastri baráttu fyrir sam-
bandsslitum við Dani og fullu frelsi landsins og
víst er um það að engir undanhaldsmenn voru
F armannasambandsmeðlimirnir.
En þó sjómennirnir hafi gleymst við þetta
tækifæri þá gleymdust hvorki þeir né það, að
til er nokkuð sem heitir skip, þegar hinn ný-
kjörni og vinsæli þjóðhöfðingi fer í fyrsta sirin
í ferðalag til að heilsa upp á landslýðinn.
Gera má ráð fyrir að sjómannastéttinni sé
það ljúft að menn úr hennar röðum voru vald-
ir til að greiða fyrir þessu þýðingarmikla ferða-
lagi, en skemmtilegra hefði þó verið ef munað
hefði verið eftir þeim líka þegar frelsinu var
fagnað á Hótel Borg. G.
VÍKINGUR
251