Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1958, Blaðsíða 11

unni Grishku. En Richelieu kard-
ínáli mútar Vasca de Gama, og
lætur senda yður til Ameríku
með aðstoð Lady Hamilton. Hin
djöfullega ráðagerð hans liggur
í augum uppi. Sjóræningjar ráð-
ast á yður á rúmsjó. Þér berjist
eins og Ijón. Orrustan tekur þrjú
hundruð metra af filmu. Þér
kunnið að vísu ekki að leika, en
það skiptir ekki máli. „Hvað
skiptir þá máli?“ stundi Kolum-
bus upp. „Að þér séuð þekktur
maður, herra Kolumbus. Þér er-
uð nú þegar orðinn þekktur, og
fólki leikur mikil forvitni á að
vita, hvernig svo virðulegur og
lærður maður berst við sjóræn-
ingja. Myndin endar á því, að þér
finnið Ameríku, en það skiptir
ekki máli. Aðalatriðið er bar-
daginn við sjóræningjana. Þér
skiljið? Við höfum allt sem með
þarf — atgeira, stríðsaxir, víg-
slöngur og þess háttar. Eruð þér
samþykkur?" „Okei“, sagði Kol-
umbus, og titraði frá hvirfli til
ilja.
Seinna þetta kvöld settist hann
niður og skrifaði Spánardrottn-
ingu eftirfarandi bréf:
„Ég hef siglt um mörg höf, en
hvergi fyrirhitt svo frumstæða
menn. Þeir þola ekki kyrrð, og
til þess að njóta hávaðans betur
hafa þeir byggt sérstaka vegi á
járnsúlum um borgina og eftir
þeim bruna járnvagnar dag og
nótt, af því hlýzt feikna skrölt,
sem hinir innfæddu eru mjög
hrifnir af. Ég hef ekki ennþá
sannreynt, hvort þeir eru mann-
ætur eða ekki, en að minnsta
kosti éta þeir heita hunda.1) Ég
hef með eigin augum séð mörg
veitingahús, þar sem vegfarend-
um er seldur þessi réttur, og hon-
um mjög hrósað.
Hér anga allir af einkennilegri
lykt, sem á máli hinna innfæddu
er kallað „benzín“. Allar götur
anga af þessum þef, sem okkur
Evrópumönnum finnst óþægileg-
ur. Jafnvel ungar stúlkur anga
af honum. Ég hef komizt að
!) Ameríkumenn nefna heitar pyls-
ur, Hot dogs.
þeirri niðurstöðu, að hinir inn-
fæddu séu heiðingjar; þeir dýrka
marga guði, og letra nöfn þeirra
með ljósstöfum á kofa sína. Mest
virðast þeir dýrka gyðjurnar
Coca Cola og Pepsi Cola, og hinn
mikla guð benzínþefsins — Ford.
Virðist hann skipa sama sess, er
Zeus hafði með Grikkjum.
Hinir innfæddu eru ósnortnir
af siðmenningu. Samanborið við
hraðann í lífi Spánverja, er líf
Ameríkumanna mjög hægfara.
Þeir telja að fótgangandi maður
fari mjög hratt, og til þess að
draga úr hraðanum — nota þeir
ákaflega mikið af svokölluðum
„bílum“. Þeir sitja í bílunum, sem
fara í löngum röðum og lúshægt
gegnum borgina. Þá er þeim
skemmt.
<í>-------------------------------
Editor, The Tribune,
Sir, - Those shameless Iceland-
ers! According to the report in
The Tribune they dared to strike
a British trawler man with a rub-
ber hose! And in spite of the
protection of the British navy!
They seem to know no decency!
They have no shame! Apparently
they didn’t learn anything when
a British trawler rammed an Ice-
landic patrol boat!
They didn’t learn when an Ice-
landic boarding party was repel-
led by streams of boiling water
from ships’ hoses. They didn’t
learn when a fully armed British
frigate removed an Icelandic bo-
arding party from a trawler that
had been placed under arrest.
They didn’t seem to understand,
when British trawlers came in,
scraping the bottom of the fish
breeding grounds, that the Brit-
ish have rights even in waters
not their own.
So, in their ignorance, the Ice-
landers dared to wave rubber
hoses at a crewman on a British
trawler. Of course it must have
been the daring of ignorance. The
Icelandic government has no
Ég hef verið viðstaddur ein-
kennilega athöfn á stað, sem
nefnist „Broadway“. Mikill fjöldi
innfæddra safnaðist saman í
stórum kofa. Nokkrar konur
stigu upp á pall, og fóru að færa
sig úr fötunum, á meðan slegn-
ar voru villimannatrumbur og
blásið var í saxófóna. Áhorfend-
ur klöppuðu saman lófum eins og
börn. Þegar síðasta konan er orð-
in nærri nakin og æsing hinna
innfæddu hefur náð hámarki,
skeður hið óskiljanlega við at-
höfnina: Tjaldið fellur og áhorf-
endur fara burtu.
Ég vona, að ég geti haldið
áfram að kanna þetta merkilega
land. Hinir innfæddu eru mjög
góðgjarnir og hjálpsamir við
ókunnuga".
--------------------------------<$>
navy. It has no air force. It has
no army. How can it dare to pre-
sume to prohibit the British from
excercising their will on the Ice-
landic fishing grounds? The Ice-
landers must be a shameless race,
reckless and foolhardy.
It would be well if the British
government were to lay its pro-
tecting hand over the Icelandic
nation and show the simple min-
ded people that their fishing
grounds, even though they be the
life-blood of the nation, are a
very minor and secondary matter
compared to to the profits of the
British fishing industry.
Of course it is unfortunate that
the Canadians should have asked
for a 12-mile fishing limit on
their western coast. But, be that
at it may, what is the livelihood
of a nation of less than 200,000
compared with the profits of the
fishing industry of a nation of
60 million?'
RULE BRITANNIA.
Winnipeg, Oct. 11, 1958.
The Winnipeg Tribune,
Oct. 15, 1959.
Lögberg, 28. olct. 1958.
VÍKINGUR
219