Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1958, Blaðsíða 38

hlutir dyttu um koll, án þess að
komið væri við þá, máltíðir væru
sífellt angur orðnar, jafnvel
veiðihundurinn hans, hún Díana,
hlypi í hvarf þegar hann ætlaði
með hana til veiða, og á kvöldin
hnipraði hún sig lafhrædd inn í
króka og gjammaði út í loftið
eins og hún sæi eitthvað sem öðr-
um væri hulið. Og hvernig ætti
mér að vera mögulegt eftir slík
ósköp á hverjum degi vikunnar,
að standa rólegur frammi fyrir
sóknarbörnunum mínum á
sunnudögum.
Prófasturinn var að því kom-
inn að hrista þessi ótrúlegu skýr-
ingarorð prestsins af sér með
því að endurtaka yfir honum
sömu skammirnar um hegðun
hans sem fyrr, en allt í einu for-
myrkvaðist svipur hans, og hönd
hans titraði, er hann spurði,
hvort presturinn, sjálfur kirkj-
unnar þjónn, væri einnig farinn
að trúa á drauga, eða hvort hann
ætlaði með slíkum sögum að vef ja
um fyrir sjálfum prófastinum.
Aumingja presturinn hristi
höfuð sitt og vissi hvorki út né
inn hvað hann ætti að segja.
Hann skynjaði á sjálfum sér dag-
lega, að vofa, draugur eða andi
lék hann svo grátt, en á hinn
bóginn þorði hann ekki að vé-
fengja orð ritningarinnar eða
viðurkenna slíkt fyrir prófastin-
um, og þó tautaði hann saman-
bitnum tönnum: „fantasma es-
tin“.
Prófasturinn stóð ekki lengi
við eftir þetta, en á meðan hann
stóð frammi í fordyrinu og var
að klæðast ferðafötunum, sló
grimmri og óguðlegri hugsun
niður í heila prestsins. Hann tók
andköf og roðnaði og fölnaði á
víxl og átti auðsjáanlega í ógur-
legu sálarstríði við samvizku
sina. Að lokum stundi hann upp
titrandi röddu við prófastinn, að
staldra við augnablik, meðan
hann aðgætti lítils háttar sem
hann hefði gleymt á skrifstof-
unni, og hann beið ekki eftir
svarinu heldur hljóp í einum
spretti upp á loftið.
Þegar hann kom inn í skrif-
stofu sína, spennti hann greip-
ar og horfði einbeittur út í loft-
ið, stór bók féll úr efstu hillu
bókaskápsins með braki niður
á gólf. Þá rauf presturinn þögn-
ina, og sagði fram lausnarorðin,
skýrum rómi og greinilega: „Ég
trúi að þú sért til“.
í sama mund hrópaði prófast-
urinn í forstofunni. Presturinn
opnaði dyrnar á skrifstofu sinni
og hraðaði sér fram, snöggur
vindsveipur þaut framhjá hon-
um og ýfði hvíta hárlokka hans.
Prófasturinn var þegar kominn
út um aðaldyrnar er stóðu opn-
ar og steig nú upp í kerru sína,
hestarnir kipptu óþolinmóðir í
taumana, hinir andlegu heiðurs-
menn hneigðu sig hvor fyrir öðr-
um í kuldalegri kveðju, og kerr-
an rann úr hlaði. Þegar hún var
komin nokkuð út á veginn, sá
presturinn að hattur prófastsins
fauk upp í háa loft, hestakeyrið
dansaði sjálfkrafa yfir hestun-
um, og gneistar flugu úr hjól-
nöfrunum. Hann draup höfði og
hvíslaði undurlágt í auðmýkt:
„Herra, fyrirgef mér“, síðan
gekk hann léttum skrefum inn í
hús sitt, bað ráðskonuna að
leggja að nýju á borðið fyrir sig,
og síðan át hann og drakk af
beztu lyst í fyrsta sinn um lang-
an tíma, óáreittur og ánægður
eins og í gamla daga.
(Lausl. þýtt Halld. J.).
MEÐ NOTKUN CUMMINS DIESEL í FISKIBÁTA
T
Cummins Diesel með hinu eirifalda P.T. olíukerfi
I
VINNST ÞETTA:
I
1. LÆGRI STOFNKOSTNAÐUR 4. VARAHLUTABYRGÐIR NÆGAR.
2. VÉLIN LÉTTARI 5. ÞJÁLFAÐUR VIÐGERÐA MAÐUR
3. OLÍUEYÐSLA MINNI 6. VÉLIN FYRIFERÐAMINNI
NÚ ÞEGAR ERU VÉLAR ÞESSAR í NOTKUN
í ÍSLENZKUM FISKIBÁTUM
ORKA H.F.
HVERFISGÖTU 106
V._____________________________________________________________J
246
VlKINGUR