Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1958, Síða 35

€
FRANK JÆGER:
Pre§turiim frá Harlöv
TIL ÞESSA FRÓMA MANNS KOM LAUSBEISLAÐUR
FERÐAANDI í HEIMSÓKN EITT VETRARKVÖLD
Eins og ef til vill
flestum lesendum að
eftirfarandi sögu
mun kunnugt, er það
sitt hvort nú á dögum
að umgangast venju-
lega húsdrauga eða fást við hina
svonefndu ferðadrauga. Hinir
fyrrnefndu koma nokkuð upp í
vana og verða hluti af umhverf-
inu, sem raunverulega má ekki
vanta til að auðga ímyndunina og
umhverfið, en þeir síðarnefndu
eru miklu lakari viðskiptis, þeir
geta oft verið í ergilegu skapi og
þeirra óholdgaði líkami á stöð-
ugum þeytingi, þeir velta um
blómsturvösum, og ýmsum smá-
hlutum svo þeir brotna, og þeir
þjóta um stofur eins og gegnum-
trekkur eða stormhvinur.
Hinir föstu húsdraugar eru sér
sjálfir þess meðvitandi að þeir
séu raunverulega til, vegna þess
að þeir njóta umgengni og viður-
kenningar hinna lifandi um til-
veru þeirra. En ferðadraugarnir
kveljast sífellt af vafanum um
sína eigin tilveru og eru sífellt
á ferðinni í leit að fólki sem við-
urkennir tilveru þeirra. En ein-
mitt í þessu eirðarleysi gera þeir
sér það margfallt erfiðara með
því sérstaklega að umgangast
fólk og elta, sem vegna þekking-
ar sinnar eða af trúarlegum
ástæðum, er ólíklegast til eða hef-
ur beina andúð á því, að viður-
kenna tilveru drauga, og gerir
það ekki nema það sé nauðbeygt
til, en iausnarorðið fyrir ferða-
drauginn er, ef honum tekst að
öldu-leitartæki sem benda á hin-
ar flýjandi fiskitorfur. Þá er þar
fyrirkomið raftækjum, sem hafa
þann tilgang að framleiðs eins
konar rafmagnsgirðingar neðan-
sjávar, sem króa fiskinn inni svo
að auðveldara sé að ná honum.
Er þá engin lausn á þessu
vandamáli ?
Ef til vill hefur ítalski lífeðl-
isfræðingurinn og neðansjávar-
rannsakandinn signor Bruno
Vailati fundið lausnina með trú
sinni á það sem hann kallar
„sjávarbúskap". Eftir margra
ára neðansjávarrannsóknir, er
hann sannfærður um, að mögu-
leikar séu á að rækta hafsbotn-
inn eigi síður en yfirborð jarðar.
Að hægt sé að rækta sjávar
,,grænmeti“ og að hægt sé að
rækta fisk og vernda hann eigi
síður en alifugla, sauðfé og naut-
VÍKINGUR
gripi. Þessi víðsýni Itali trúir
því að fiskarnir séu gæddir vits-
munum og hafi sitt eigið alls-
herjar tungumál. Hann heldur
því og fram að á fleti neðan-
sjávar, ekki stærri en Sikiley, sé
hægt að framleiða protein svo
mikið að nægi öllu mannkyni.
Við skulum vona, að draum-
ur signor Valiatis rætist áður en
fiskistofnar sjávarins eru til
þurrðar gengnir. Ef svo fer ekki
og engin önnur lausn sé fáanleg,
getur svo farið að vér glötum
vinsælum og næringarmiklum
hluta af fæðu vorri. Með síaukn-
um f jölda af munnum til að fæða
í þessum heimi, getur svo farið
að ekki takist að afstýra þeim
harmleik.
Lausl. þýtt úr Wide World.
Hallar. J.
fá þann sem hann er að hrella
til þess að stynja upp: „Ég trúi
að þú sért til!“ En þess í stað
— og rétt að leggja áherzlu á
það, fyrir þá sem ekki kunna
að meta drauga — hverfur ferða-
draugurinn samstundis úr húsi
velgjörðarmanns síns og kemur
aldrei aftur. Og meira að segja
forðar honum frá því með ein-
hverjum ósýnilegum ráðum, að
fá nokkurntíma heimsókn ferða-
drauga framar.
* *
Fyrir mörgum árum bjó í litlu
prestsetri á józku heiðunum, hóg-
látur og sanntrúaður prestur.
Kona hans dó ung af barnsför-
um, en presturinn var nú orð-
inn við aldur, og tíminn hafði
breytt yfir hið sára tap í hjóna-
bandinu. Hann gætti starfs síns
af mikilli samvizkusemi, var vel
liðinn meðal sóknarbarna sinna,
og eftir því sem tíminn leið, sótti
hann meir að lindum lífsgleðinn-
ar, eins og piparsveinum verður
tamt, við að gleðja sig við góð-
an mat og tár af víni. Ekki þó
þannig að hann lifði í kræsing-
um og á samfelldu kenderíi. Hann
hafði verið svo heppinn, að fá
góða ráðskonu í eldhúsið, og hon-
um hafði tekizt að fá samband
við gott og tiltölulega óþekkt vín-
fyrirtæki — og þar af leiðandi
ódýrt — í Bordeaux, sem sendi
honum á kútum eða ámum, það
sem hann þarfnaðist með. Þann-
ig lifði hann friðsamlega, sókn-
arbörnum sínum til ánægju og
guði sínum til dýrðar. Á sumrin
sýslaði hann í blómagarðinum
sínum — búskap jarðarinnar
hafði hann leigt út eða hann fór
út á heiðina með veiðihund sinn,
243