Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1958, Síða 37

voru opnaðar, og yfir öllu prests-
setrinu hvíldi sífelldur órói og
amstur. Ræða prestsins var aum-
leg, og flutningur hennar enn
lakari, því presturinn stautaði sí-
fellt og stamaði svo samhengi
ræðunnar fór allt út um þúfur.
Við miðdagsborðið, sem að vísu
eins og áður fyrr, var hlaðið alls
konar kræsingum, var sama
ókyrrðin og truflunarkennd yfir
öllu. Prófastinum varð strax á,
að hugsa á sama hátt og ráðs-
konan hafði gert, að hinn góði
aldraði prestur, væri ekki að-
eins farinn að hrörna af elli,
heldur myndi hann einnig hafa
lagzt heldur sterklega í hin jarð-
nesku styrktarmeðul, mat og vín,
svo að það væri farið að ofgera
honum. Og slík hugsun var ekki
óeðlileg er maður horfði á prest-
inn berjast við að koma í sig
matnum, snöggar og krampa-
kenndar hreyfingar á höndum
hans, er hann gusaði súpu og víni
út yfir borðdúkinn, og stráði af
mikilli gjafmildi kjötbitum, sósu
og kökumylsnu út um allt borðið
eins og þegar maður varpar korni
eða brauðmolum fyrir smáfugla
á vetrarhjam.
Það setti þunga sálarvanlíðan
að prófastinum, er hann horfði
á þessi ósköp, og ekki laust við
hálfgerðan ótta, er honum varð
hugsað til eigin ánægju yfir mat
og víni, þótt hann að sjálfsögðu
ávallt hefði gætt ýtrasta hófs um
hvorutveggja. Prófasturinn taldi
að hér væri um áminningu að
ræða af guðs hálfu, og ábending
til hans sjálfs að gæta hófs í
þessum efnum, áður en allt væri
um seinan. Með niðui’bældu and-
varpi horfði hann angurvær á
kræsingar borðsins, og vínflösk-
urnar, sem stóðu á hliðarborði
rétt hjá. Rétt í þessum hugleið-
ingum hans, kom presturinn með
eina flöskuna og gerði sig lík-
legan til að reyna að hella í glas
prófastsins, en hann lagði hönd-
ina ofan á glasið til mei-kis um
að hann vildi ekki meira vín, og
um leið bað hann rámri röddu
ráðskonuna að færa sér þunna
brauðskífu með feiti ofan á, í
stað aspargessúpunnar, anda-
VÍKINGUR
steikarinnar, eplakökunnar og
annarra kræsinga.
Presturinn lét sem ekkert væri
við hina óvenjulegu hegðun próf-
astsins að athuga, en hin snjalla
ráðskona varð svo öskureið yfir
að prófasturinn skyldi þannig
formsá verk hennar, að hún hent-
ist fram í eldhús, skar þykka
snyttu af sauðatólg og klessti
henni ofan á skorpnaða rug-
brauðssneið, er hún kom inn með
og hreytti á disk prófastsins.
Þannig leið þessi vísitasíu-
dagur.
Þegar presturinn gafst upp við
að koma í sig meira af mat og
víni, og prófastinum hafði með
erfiðismunum tekizt að koma nið-
ur rúgbrauðinu með sauðatólg-
inni, því ekki þorði hann að biðja
ráðskonuna um vatnsglas til þess
að skola því niður með, drógu
karlmennimir sig í hlé inn í
skrifstofu prestsins, til þess að
ræða andleg málefni. Er prest-
urinn ætlaði að kveikja í pípu
sinni, byrjaði sami skjálftinn og
rykkirnir sem áður, og hvað eftir
annað slokknaði á kveiknum eins
og ljósinu væri blásið burt af
ósýnilegum munni, tóbakið hrist-
ist úr pípunni út yfir gólfteppið,
og loks missti presturinn pípuna
úr hendi sér niður á gólf þar sem
hún brotnaði.
Prófasturinn gat nú ekki leng-
ur á sér setið, innan um alla þá
viðurstyggð, sem við honum
blasti, og hellti úr skálum reiði
sinnar yfir vesalings prestinn,
fyrir það, að hann hefði látið
lystisemdir lífsins ná svo yfir-
tökum á sér, og nú yrði hann að
gjalda þeirrar glópsku sinnar,
með því að hafa gjörsamlega
misst vald á anda sínum og
stjórn á líkamlegum hreyfingum.
Aumingja presturinn sat saman-
hnipraður og volaður í hæginda-
stólnum sínum og reyndi að bera
af sér með því að útskýra fyrir
prófastinum, að öll þessi ósköp
hefðu byrjað, vetrarkvöldið, þeg-
ar snjóbylurinn braut rúðuna.
Síðan hefði allt verið öfugsnúið,
*
Utvegsmenn!
Höfum fyrirliggjandi á
lager eða seljum beint
frá framleiðanda allar
stærðir og gerðir af hinum
viðurkenndu SUNDLETT
plastflotum á net og
og nætur. Einnig netja-
baujur og björgunarhringi
úr Polyvinylklorid, sem
er ótrúlega sterkt og
endingargott.
* *
KRISTJAN 0. SKAGFJORD H.F.
Reykjavík — Sími 2 41 20.
245