Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1980, Qupperneq 52

alveg tekist að útrýma. Þetta var
sumargotsíldin og hann bar að
varðveita.
Með hverju árinu hefur stofn
þessi vaxið sem eingaungu má
þakka friðunaraðgerðum. Þó hef-
ur ekki borið mikið á stofni þess-
um fyrr en í ár að allir firðir aust-
anlands fylltust af síld um miðjan
september. Bátamir héldu frá
bryggju að morgni og voru komnir
aftur á hádegi, hlaðnir þessum
furðufiski sem mætir menn full-
yrða að reki ekki aðeins smiðs-
höggið á örlög einstakra þorps-
búa, heldur stjórni heilum þjóðum
ef sá gállinn er á honum.
Allt tal um það að við íslend-
íngar hefðum farið heimskulega
að ráðum okkar í sambandi við
síldveiðamar hér áður fyrr, það
gleymdist. Að græðgi, ofveiði og
slæm nýtíng hefði eyðilagt síldar-
stofninn, tilheyrði liðinni tíð.
Gamli síldarfiðríngurinn fór
eins og eldur í sinu um alla Aust-
firði. Menn gleymdu ekki aðeins
að taka í nefið og gá til verðurs;
bændur steingleymdu að fara í
gaungur, samviskusamar hús-
mæður trössuðu að sækja börnin á
bamaheimilið eins og þær höfðu
gert undanfarin ár, og gamall
maður hætti við að deyja þegar
hann heyrði að það væri farin að
veiðast síld úti á firðinum. Hann
spratt galvaskur upp úr rúminu og
heimtaði díxil.
Slíkur og þvílíkur er töframátt-
ur síldarinnar.
Bátarnir fylla sig á hlaðinu
framan við eldhúsgluggana; kon-
umar núa 17 ára gamlar stýr-
unmar úr augunum og byðja guð
almáttugan að hjálpa sér. Hjartað
slær örar þegar gömul síldarpilsin
eru tekin fram. í flestum tilfellum
hafa þau gleymt því hvernig sUd-
arhreistur lítur út.
„Yfirvinnubann!" hrópaði
kona nokkur sem staðið hafði á
planinu í rúman sólarhríng og var
farin að skera sporðinn af síldinni
í staðinn fyrir hausinn. „Á þessu
landi á að banna mönnum að setja
á yfirvinnubann.“
„En ertu ekki orðin þreytt?“
spurði ég eins og fáviti.
„Fyrst er maður sprækur, svo
verður maður þreyttur, en síðan
verður maður aftur sprækur“,
svaraði konan, sem hafði náð því
að endurlifa alla ævi sína á einum
sólarhríng.
Já, það fór ekki á milli mála.
Síldin var komin.
Upp úr miðnætti eru síðustu
síldamar hífaðar upp úr lestinni
og á samri stundu er sleppt og
haldið frá bryggju. Úti í firðinum
sjást bátar sem eru með nótin úti.
Strákamir flýta sér að stilla upp í
lestinni og smúla svo að þeir
komist í koju; það hefur verið
mikil törn hjá þeim síðastliðinn
sólarhríng.
Rétt utan við þorpið geingur
Mjóeyri fram í sjóinn. Við höfum
Kaupum
allar tegundir
fisks.
Framleiðum frystar fiskafurðir saltfisk og
íkreið.
Afgreiðsla fyrir Skipadeild S.I.S. Ríkisskip og
Eimskip.
Fiskvinnslustöð Kaupfélags
Austur-Skaftfellinga
Höfn. Hornafirði
Sími 97-8200 og 8204
/ 'II
,V v { Á Útflytjendur á skreið til:
Niegeríu, Cameroon, Ítalíu,
^ \ Ástralíu, Englands,
Grikklands, Hollands,
Bandaríkjanna og Júgóslavíu.
‘ y v ' ‘ / V •,
A' \ , d 1 \ ■-
SAMLAG SKREIÐAR-
FRAMLEIÐENDA
P.O.Box 1186, Reykjavík
Sími 24303
Telex: 2171 Vangur IS
52
VÍKINGUR