Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.2003, Síða 64

Út er komin 6. bindi
skemmtisagna Gísla Hjart-
arsonar á ísafirði í bóka-
flokknum Hundrað og ein
vestfirsk ný vestfirsk þjóð-
saga. Hinar hafa allar orðið
metsölubækur. Um sögurn-
ar segir Gísli: Menn skyldu
ekki taka þessar sögur sem
sagnfræði á nokkurn hátt.
Flestar þeirra eru vissulega
sannar, einhverjar væntan-
lega lognar og fótur er fyrir
enn öðrum. Flestar hafa
hins vegar gengið manna á
meðal hér vestra. Reglurn-
ar í þessum sögum eru þær,
að reynt er að segja frá
skemmtilegum atburðum
og tilsvörum, að sagan sé
fyndin, að réttra nafna við-
komandi persóna sé getið
en öll sannprófun og sagnfræði látin eiga sig. Gísli hefur ver-
ið starfsmaður Skipstjóra- og stýrimannafélagsins Bylgjunnar
á Vestfjörðum frá ársbyrjun 1996. Hér eru nokkur sýnishorn
úr nýju bókinni.
Nýi bíllinn
Sverrir Hermannsson, fyrrrum ráðherra, alþingismaður,
Landsbankastjóri og formaður Frjálslynda flokksins, á ásamt
eiginkonu sinni, Gretu Lind Kristjánsdóttur, sumarbústað i
landi Kirkjubóls í Skutulsfirði, er þau nefna Grund. Bæði eru
þau hjónin Vestfirðingar, hann frá Svalbarði í Ögurvík í Djúpi
en hún frá ísafirði. Á Grund dveljast þau hjónin sumarlangt og
í öllum frístundum sem gefast á öðrum tímum ársins.
Eins og flestum er kunnugt var Sverri gert að hirða pokann
sinn í Landsbankanum fyrir fimm árum og gekk mikið á þegar
það átti sér stað. Var borið við spillingu en Sverrir hafði ekkert
það aðhafst í bankanum sem ekki hafði verið viðtekin venja
annarra bankastjóra í Landsbanka íslands, bæði fyrr og síðar.
Víst var að eitthvað annað bjó þarna undir. Nóg um það.
Sverrir kom ásamt konu sinn vestur að Grund fyrir síðustu
páska og þá á glænýjum Cherokee-jeppa beint úr kassanum.
Gisli Sveinn Aðalsteinsson, 19 ára ísfirskur vélskólanemi og á-
hugamaður um bíla, veitti nýja bílnum athygli og langaði ákaf-
lega til að skoða hann grannt enda vanur gömlurn bíl af sömu
tegund. Ekki lagði hann í að banka upp á hjá Sverri á Grund.
Hann leitaði því til vinar síns, Ara Sigurjónssonar frá Keldu í
Mjóafirði, en sá er náfrændi Sverris í gegnum móður sina, og
bað hann fara með sig í heimsókn að Grund. Varð Ari við þeirri
bón enda náfrændi Gísla í gegnum föður sinn.
Sverrir tók þeim frændum vel og bauð til stofu upp á kaffi.
Eftir langt spjall var erindið borið upp en það var að fá að skoða
jeppann. Sverrir varð hreykinn og leiddi strákinn út og sýndi
bílinn og opnaði bæði húddið og skottið. Að lokum fékk Gísli
að taka í gripinn og varð ákaflega hrifinn.
Pegar þeir félagar komu úr bílferðinni og stigu út spurði Gísli
hvað jeppinn hefði kostað. Sverrir svaraði:
Kostaði ekkert, vinurinn. Bara fimm komma tvær miljónir.
Peir tóku þann gamla upp í fyrir tvær svo ég borgaði bara þrjár
komma tvær.
Þá var Ari kominn út og segir við Gísla og átti Sverrir ekki að
heyra:
Gisli minn, svona bíl getum við aldrei keypt. Til að geta það
þurfum við að hafa verið á þingi fyrir íhaldið í sautján ár, frjáls-
lynda í fjögur, ráðherra í fimm ár og bankastjóri í Landsbankan-
um í tíu ár.
í’etta heyrði Sverrir, enda heyrir hann það sem hann vill heyra
og á ekki að heyra, þrátt fyrir slæma heyrn, og gall við:
Og þjófur líka! Mundu það frændi.
Komið að kjarna málsins
Einar heitinn Steindórsson, framkvæmdastjóri Hraðfrystihúss-
ins i Hnífsdal og lengi oddviti í Eyrarhreppi hinum forna, var
ekki að tvínóna við hlutina. Hann vatt sér vafningalaust beint að
aðalatriðum hvers máls.
Eitt sinn var Einar á skemmtiferðalagi í langferðabíl um Suð-
urland ásamt öðrum Hnífsdælingum og var glatt á hjalla. í
Fljótshlíðinni kallaði Einar allt í einu til bílstjórans:
Farðu heim að þessum bæ!
Svo benti hann heim að sveitabæ sem þeir voru um það bil að
aka framhjá. Bílstjórinn hlýddi, ók upp heimreiðina og stansaði
á hlaðinu. Einar vatt sér út og knúði dyra. Þegar bóndi kom til
dyra sagði Einar:
Ég heiti Einar Steindórsson oddviti i Hnífsdal og ég þarf að fá
að kúka.
Ljósagangur úti í Kanti
Margir Hnífsdælingar voru í áhöfn togarans Páls Pálssonar ÍS
102 á þeim 20 árum sem Guðjón Arnar Kristjánsson var þar
skipstjóri. Meðal annarra dáðadrengja voru þeir vinirnir Karl Ás-
geirsson, nú súperkokkur og veitingamaður á Hótel ísafirði, og
Sveinn Kr. Sveinsson, kallaður Denni, viðgerða- og sölumaður
og einn eigenda Brimrúnar í Reykjavík. Kristján Jóakimsson, þá
stýrimaðúr, var einnig Hnífsdælingur. Hann er nú látinn.
Eina nóttina voru þeir á veiðum í svartaþoku úti í Kanti, en
þar eru oft ótalmörg skip á veiðum á litlu svæði og ákaflega
þröngt og erfitt að athafna sig, einkanlega í dimmviðri. Ákváðu
Gísli Hjartarson
Ananaust 1, Reykjavik. Sími 580 5300. Fax 580 5301. Netfang: velasalan@velasalan.is Veffang: http://www.velasalan.is
64 - Siómannablaðið Víkingur