Náttúrufræðingurinn - 2007, Blaðsíða 34

Náttúrufræðingu rinn
Guðrún G. Þórarinsdóttir, Magnús Freyr Ólafsson og
Þórður Örn Kristjánsson
Lostætur landnemi
1. mynd. Snndskel. Ljósm. Þórður Örn Kristjánsson.
Neysla íslendinga á skelfiski hefur verið sáralítil miðað við neyslu
margra annarra þjóða en hefur þó aukist á undanförnum árum. Upp úr
1970 hófust veiðar á hörpudiski, árið 1995 á kúfskel og á undanförum
árum hefur kræklingatínsla til matar aukist til muna og kræklingur
jafnframt verið ræktaður hér við land. Á 20. öld barst hingað ný skel-
tegund, sandskel, sem þykir góð til matar en hefur þó fengið litla at-
hygli. Sandskelin er víða mjög eftirsótt matvara, einkum á austur-
strönd Bandaríkjanna.
ÚTLIT OG LÍFSHÆTTIR
Sandskei (Mya arenaria) er ein af
stærstu samlokunum sem finnast við
ísland og telst hún til smyrslingsætt-
arinnar (Myidae). Skelin er aflöng,
gráhvít að lit, oft með svörtum eða
brúnum rákum. Skeljarnar gapa
34
Náttúrufræðingurinn 75 (1), bls. 34-40, 2007