Náttúrufræðingurinn - 1948, Qupperneq 38

180
NATTl'RIJ FR/F.tí IN G URINN
mikið um árangur þessara frægu rannsókna, bæði á norsku (At-
lanterhavet) og enskn (The Dépths of the Ocean), en það má lieita
,,klassiskt“ í sinni röð.
Árið 1906 varð Hjort fiskimálastjóri (Fiskeridirektör) Norð-
manna, og sinnti hann því starfi jafnhliða fiskifannsóknnnum í
11 ár. Þannig gegndi hann ábyrgðarmesta starfi norskra útgerðar-
mála á einhverju gróskuríkasta tímabili í sögu þeirra, þegár nýtízku
vélar tóku við störfum af segli og ár.
Eltir að Hjort lét af störfum í Björgvin 1917, dvaldist hann um
fjögurra ára skeið við rannsóknastörf utan Noregs. 1921 hvarf hann
aftur lieim og varð þá prófessor í „marinbiologi" við háskólann í
Osló. Lét lrann síðan hvalveiðamálin mikið til sín taka, gerðist
formaður hvalveiðinefndarinnar norsku 1923 og tók þátt í rann-
sóknaleiðangri um Suðurhöf.
Þess er enginn kostur hér að minnast hinna fjölþættu rannsókna-
starfa, sem eftir Hjort liggja, né hinna fjölmörgu bóka hans og
ritgerða. Aðeins skal þess getið, að hann gat sér góðan orðstír fyrir
rækjurannsóknir sínar. Tókst honum að finna mörg rækjnmið,
sem eigi voru þekkt áður. Varð þetta til þess, að honum var boðið
til Bandaríkjanna, og tókst Iionum einnig að finna rækjumið þar
við austurströndina.
Einn merkasti þáttur í lífsstarfi Johans Hjorts er skerfur hans
til Alþjóðahafrannsóknanna, sem hann helgaði krafta sína í hálfa
öld og veitti lorstöðu síðustu 10 ár ævi sinnar (1938—1948). Átti
hann drjúgan þátt í lausn Faxaflóamálsins, og nutum við Islend-
ingar þar víðsýni Iians og atorku. Hann átti sæti í Faxaflóanefnd
fyrir hönd Norðmanna og kom hingað með nefndinni í júlí 1939.
Mér verður alltaf ljúft að minnast samvinnu minnar við Joh.
Hjort og 10 ára kynna minna af honum. í huga mínum mun lifa
myndin af stórbrotnu glæsimenni, víðsýnum hugsjónamanni og
framtakssömum athafnamanni. Johan Hjort hefur nú skilað marg-
þættu og blessunarríku dagsverki tveggja kynslóða. Vér, sem vinn-
um á sama akri og hann, höfum margt af lionum lært og eigum
honum mikið að þakka. Minning hans mun seini fyrnast í hugum
yorum, og árangurinn af starfi hans mun standa um aldir fram.
31. okt. 1948,