Náttúrufræðingurinn - 1951, Blaðsíða 40

134
NÁTT ÚRUFRÆÐINGURINN
sáust mjög óglöggt úr flugvél. Nokkru síðar bar Joset að breiðri, op-
inni sprungu, er liann treystist ekki yfir. Sneri hann þá skriðbílnum
við í krappan hálfhring og ók til baka, um 25 m til hliðar við fyrri
slóð sína. Er hann kom á miðsprunguna, brast snjótillan, og bíllinn
steyptist í djúpið.
Förunautar Josets höfðu þegar numið staðar, er þeir sáu hann
snúa við. Er þeir komu á slysastaðinn, sást bíllinn á hvolfi, skorðað-
ur í sprungua í h. u. b. 25 m dýpi. Þar fyrir neðan var þröng, kol-
dinnn sprunga. Mældist hún alls tinr 50 m á dýpt, en þriggja nr
breið að ofan.
Þeim félögum tókst að síga ofan á botn sprungunnar á 5. degi eftir
slysið, er flugvélin Skýfaxi hafði varpað niður nauðsynlegum tækjum
til þeirra. Fannst nokkuð af mælingum og dagbókum Josets, en eng-
in tök á að ná neinu upp úr sprungunni.
Síðan mun hinn mælingalrópurinn liafa komið á slysstaðinn og
veitt líkum þeirra félaga umbúnað.
Joset var maður unr fertugt, fremur lítill vexti en mjúkur í lrreyf-
ingum, yfirlætislaus og hversdagsgæfur. Mælingarnar á Vatnajökli
lrafði hann reiknað, en hvergi nærri gengið frá þeim til fullnustu.
Báðir höfðum við hug á því að ljúka í sameiningu við þykktarnræl-
ingar á austanverður Vatnajökli, þótt síðar yrði.
Alain Joset starfaði að einhverjum merkilegustu rannsóknum og
vandasömustu, senr franr til þessa liafa verið gerðar á jöklum hér á
landi. Ég harma nrjög hið sviplega banadægur lians.
Að honunr er mikill mannskaði.
Jón Eyþórsson.