Náttúrufræðingurinn - 1957, Blaðsíða 41

ENDURVÖXTUR í DÝRARÍKINU
33
&
A V
3. mynd. Skýringarmynd, sem sýnir skurð í
gegnum orminn A rétt aftan við höfuðið.
Á B er höfuð vaxið frá afturrönd skurðsins.
sem á undan eru, er lyft varlega upp,
leggja hinir á flótta og fara að skríða
aftur á bak. Séu nú íramarmarnir sett-
ir varlega niður undireins og hinir
eru snúnir við, halda þeir fyrr nefndu
áfram að skríða í hina upphaflegu
stefnu. Þessi togstreita endar svo oft
með því, að dýrið rífur sig bókstaf-
lega í sundur í tvo hluta, sem skríða
sinn í hvora áttina. Síðan vex það
aftur, sem vantar á hvorn hluta, og
krossfiskurinn verður þannig að tveimur einstaklingum.
Það er vegna hins mikla sogkrafts sogfótanna, að þetta getur átt
sér stað, og náttúrlega verður undirlagið að vera fast, svo að sogfæt-
urnir geti náð taki. Sogkrafturinn hjá krossfiskum er talinn vera
um 17,7 gr. á mmr.
Þá er annað, sem minnast má á, í sambandi við þennan ein-
kennilega krossfisk, þó að það heyri frekar undir kynlausa æxlun
en endurvöxt. Fjölgun þessarar tegundar á sér að nokkru leyti stað
með skiptingu, en það er nokkuð algengt fyrirbæri hjá sumum flokk-
um hryggleysingja. Fyrstu merki um skiptinguna eru þau, að það
myndast fleiri sáldplötur inn til vatnsæðakerfis dýrsins, en kross-
fiskar hafa annars aðeins eina sáldplötu (Madrepor-plötu). Síðan
skiptist dýrið án utan að komandi áhrifa í jafn marga hluta og sáld-
B V
4. mynd. (Boas 1933). Krossfiskur Ophidiaster í endurvexti.